naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Gedwongen Kerst

door mistral

Wist je dat ik me nog steeds niet goed voel?
Hoe kan je het ook weten, je laat niets van je horen en als ik bel laat je mij niet klagen. Klagen, dat wil ik niet, gewoon wat begrip na die vreselijke val nu negen maanden geleden.

Negen maanden, de termijn van een zwangerschap, de tijd dat ik jou heb gedragen in mijn buik, gekoesterd en beschermd. Toen je ter wereld kwam huilde je intens, dat is nu vele jaren geleden maar ik voel de vreugde alsof het gisteren was.

Het bekken waar je doorwrong nu gebroken, de arm waarmee ik aan de beugel trok verbrijzeld, de ribben waar ik op lag, gebroken, de voet die mij telkens naar je bedje droeg, … verbrijzeld, de hiel waarop ik toen steunde gebroken; gekraakt van top tot teen, dat was ik, maar mijn hart bleef ongeschonden, het bleef kloppen voor jou.

Met Kerst kom je niet, je gaat op weekend, zoals altijd. Weet je, Kerst hoeft voor mij niet meer, ik heb genoeg gestreden, tegenwind gehad. Je broer die komt, die voelt het aan, hoe ik me voel aan mijn lange eenzame feesttafel.

Maar weet je? Nu kan ik je zeggen, ik heb je eindelijk losgelaten, de navelstreng verbroken, voor eeuwig en altijd, alleen, dat ik daarvoor moest vallen, dat is een zware prijs.

Tot volgend jaar mijn kind, we bellen wel, niet ?

feedback van andere lezers

• Marlis
  Gevoelig, hard en schamper...Als het autobiografisch is, dan hoop ik dat hij of zij het leest en net dezelfde steek voelde als degene die ik voelde bij het lezen van jouw tekst...
  
  Groetjes
  Marlis
  
  mistral: inderdaad ..
  dank je marlis
  
  groetjes
• sinneskyn
  Een verhaal wat raakt ,mistral. Kort maar heel krachtig.Roept meerdere vragen op.....groetjes Hil
  mistral: dank je hil !
  lieve groet
• Jean_Loeckx
  Het is een brief. En dat is altijd erg direct.
  
  Alleen heeft de schrijver wel èrg veel botten gebroken.
  Zelfs als het waar gebeurd is, dan is dat nog geen reden vind ik om alle wonden één na één op te noemen.
  
  Het einde zou ik iets onvoorspelbaarder maken.
  Alhoewel die navelstreng-passage wel erg origineel cru is.
  Vind ik.
  g
  mistral: ja, veel hé? en jammer genoeg waar, maar werden vermeld in vergelijking met het baren, je kan niet baren als die lichaamsdelen niet functioneren, onmogelijk; wist je dat er mensen zijn waarbij de navelstreng nooit doorgeknipt is? en dat is een belemmering van het leven, cru maar werkelijkheid :-)
  
  Dank Jean,
  groetjes
• geertje
  Mistral, pakkend geschreven...droef, maar heel mooi !
  de herkenning in jouw verhaal: (lees je elders)
  ik hoop dat hij terugkomt in jouw huis...
  Ik hoop voor jou dat de band hersteld wordt.
  veel liefs, steun en goede moed
  sterkte en
  vrede wens ik jou
  
  warme knuffel
  geertje
  
  mistral: dank je geertje, je begrijpt het!
  
  veel liefs
• Punster
  Waw. Ik kom nooit te weten wat het is een moeder te zijn. Maar jij licht een sluier op en met verwonderde blik moet ik me herinnen: 'slik'.
  Hoe hard het ook is voor de ik, ze houdt zich sterk, alvast in de tekst. Sterk(te)
  mistral: hartelijk dank punster! .....
  
  lieve groet
• waterklok1
  het is echt... gevoelig
  Je voelt héél erg mee...
  spijtig dat het kort is ,ma ja
  
  groetjes
  lot
  mistral: ach ja ... noodzakelijke aanpassing