|
< terug
Eerste grote reis
Sorry dat de pendule even op de achtergrond staat maar ik beloof dat ik ze snel weer op de site zal brengen.
We zijn omstreek twee uur in de namiddag hier bij ons in Hoeselt vertrokken en waren rond half vijf bij Jan onze schoonbroer die in het noordelijk deel van Nederlands Limburg woont.
Hij begroette ons al met een brede lach en vroeg ons om eerst een kopje koffie te komen drinken vooraleer we de koffers zouden uitladen. Na de gebruikelijke verwelkoming door Keshon zijn vrouw en het bakje leut werd onze auto naar een familielid gebracht waar hij gedurende zes weken een nieuw onderkomen zou vinden.
De avond verliep in een soort hilarische klucht, het onbekende voor ons althans onbekende, werd ons in geuren en kleuren door Jan aangereikt, ondersteunt door foto's van voorbije reizen. Tussendoor werd er gekaart waarbij onze schoonzuster de hele inzet naar zich toe haalde, haar brede grijns was niet te overzien. Tegen half twaalf werden de bedden opgezocht
De volgende morgen waren we al vroeg op appel om alles nog eens door te nemen wat onze reis betrof. Na het ontbijt werden nog alle spullen en paperassen aan een controle onderworpen om toch maar zeker te zijn om niet te vergeten. Op het afgesproken uur stond een busje voor de deur dat ons naar Schiphol brengen zou en wij als eersten instappen mochten. Onderweg in het schilderachtige Tiel stapten nog drie personen in ons busje en enkele kilometers verder nog twee personen die ook het onbekende Thailand wilden bezoeken.
Nog voor dat we aan het vliegveld aankwamen zagen we een Boeing die over een brug taxeerde. Even later verlieten we het VW busje gepakt en gezakt zochten we de inkomhal op. Er was een geroezemoes van verschillende talen, toeristen kwamen anderen vertrokken en overal mensen die betraand zwaaiden of wel met een brede lach het lang verwachten in de armen sloten. Afscheid is en blijft een pijnlijk iets. In een restaurant namen we de laatste koffie op Nederlandse bodem met daarbij het nimmer ontbrekend koekje. We zagen een Indische vrouw die met een rode ronde stip op haar voorhoofd druk met haar handen zwaaide naar een landsman die langzaam en al zoekend dit lokaal betrad. Ze viel op door haar onverstaanbaar gekrijs en gezichtwassende handgebaar. Iets verderop liep een klein druk ventje die met zijn armen een vliegtuigvlucht nabootste tussen de gasten en gevolgd werd door een wanhopige moeder.
Nog iets verder van ons af maar daarom niet stiller, stonden drie mannen van waarschijnlijk Arabische afkomst die in een heftig gesprek verwikkeld waren. Een van hen hief zijn handen uit onmacht omhoog alsof Allah alle zonden over hem uitschudde. Een goed verstaanbare stem uit de luidspreker maakte er ons attent op dat we naar de vertrekhal moesten gaan. Jan mijn schoonbroer liep voorop om ons als onbekenden in het vliegverkeer de weg te wijzen; Nu wilde het toeval juist dat de transportbanden waarop de passagiers naar de verschillende Gates werden vervoerd aan een opknapbeurt onderworpen werden.
Eenmaal aan boord van de Thai-airway konden we alle gedachten en eventuele frustraties op een rijtje zetten. We kregen verschillende films voorgeschoteld waaronder de paardenfluisteraar na elke film een technische boodschap van waar we waren op welke hoogte en de minusgraden in Celsius.
Dertien uren later en in een verschrikkelijk onweer landden we op het vliegveld van Bankok. Het was zeven minuten na twaalf plaatselijke tijd toen we de pascontrole passeerden en we in een vreemd ogende inkom hal belandden. Er werd om een taxi geroepen en een twintigtal auto's stonden voor ons gereed.
Het hotel dat we in dit nachtelijke uur aandeden was het Honey hotel op een veertigtal minuten van het vliegveld vandaan en in het midden van deze achteraf gezien mooie stad.
Er werd een koelkast over de gang gesleept die in onze kamer een onderkomen vond gevuld met allerlei drankjes van Wodka tot Heineken bier en water, indachtig wat ons op voorhand al gezegd werd mochten we het gewone water niet voor consumptie gebruiken, enkel in gesloten flesje was het drinkbaar voor ons westerlingen.
Omdat wij op voorhand niet wisten in welk een locatie wij terecht zouden komen en alles aan onze gids over lieten, kwamen we hier voor het eerste dilemma te staan. Hoewel het buiten nog donker was, konden we aan de kamervensters zien dat deze niet naar buiten maar naar een binnenhof uitzicht gaven. En geheel met stof (zeg vuil) bekleed waren. De airco werkte hard zelf zo hard dat het storend was.
Ik mocht niet klagen want m'n schoonbroer die jaarlijks een of twee maal naar ginder vliegt had ons op voorhand gezegd dat deze reis geen luxe uitstap zou worden maar een om het volk en het land te leren kennen ( Onze schoonzus is uit het grensgebied tussen Laos en Thailand afkomstig ) We sliepen wonderwel goed die eerste nacht in een vreemd bed op vreemde bodem met vreemde mensen rondom ons.
feedback van andere lezers- FoXZuni
Thailand zal wel bevallen zijn denk ik, is een schitterend land al ben ik er zelf nooit geweest, maar van horen zeggen en zien op tv in docu's of in bladen zie je best al wat:) zou graag willen weten hoe het daar is geweest, misschien vervolg verhaaltje:) liefs van FoXje
Hoeselaar: Het is een ongelooflijk mooi land ook zijn bewoners zijn klasse
Groetje Wilhelm - muis
In een restaurant namen de laatste koffie op Nederlandse =< 'we' tussen namen en de laatste
Nog iets verder van ons af maar daarom stiller stonden drie mannen van waarschijnlijk Arabische afkomst die in een hevig gesprek verwikkeld. => verwikkeld waren
De airco werkte hard zelf zo hard dat het storen was.=> storenD
Willy, ik denk dat je enkele woordjes vergeten bent. Hierboven aangeduid.
De tweede paragraaf is machtig:) De tante die heel de inzet naar zich haalt. Je schrijft het zo droog, maar het is des te humoristischer:) Echt een klucht ja:)
Een reisverslag met een humoristische inslag niettegenstaande de soms triestige feiten:)
Enne... de pendule...beloofd?
Groetjes
Hoeselaar: Beste Maddy leuk dat je me las en in jouw fb er ruim op in gaat. ik heb alles nog eens doorgenomen hier en daar een verbetering aangebracht en hoop nu een deels volwaardig verhaal tot het einde te brengen.
Ja de pendule wordt verder onder handen genomen maar gun me de tijd om de reeds gesponnen draad terug te vinden
Groetje Willy - cehadebe
Heel boeiend en fijn geschreven
Hoeselaar: Dank je wel leuk dat je samen met mij deze reis ondernam
Groetje Wilhelm - aquaangel
is het geen AirwayS ipv way?
Ik ben er ook geweest, mijn pa woont daar met zijn nieuwe
jonge gezin in Bandung ook Noord Thailand en bij de grens van Laos.
Ik ben er een maand naar toe geweest, maar ik zou er zelf nooit willen wonen xx
Hoeselaar: We zijn er vier weken doorheen gereisd van zuid naar noor en van oost naar west bij de "long Neks" aan de Birmaanse grens
Groetje Wilhelm
|
