|
< terug
Eradi en het land van Millo: Hfst.8(a): 'Een nieuwe metgezel'
De jongevrouw sloeg en schopte om zich heen. De twee struikrovers gaven niet op. Ze wou zich niet gewonnen geven, maar werd moedeloos. Haar pogingen om hen van haar af te houden, hadden niet het gewenste effect. Een arm om haar nek, ze beet in de arm. En toen een slag in haar gezicht. Ze voelde zich duizelig. Haar ogen vielen toe. Het werd donker.
Gilliam kwam als eerste bij de struikrovers. Met getrokken zwaard en zijn imposant harnas, wisten deze niet hoe te reageren. Gilliam zag de vrouw bewusteloos op de grond liggen. Dit wakkerde zijn woede slechts aan. Hij haalde uit en raakte de grootste van de twee in de arm. Het paard steigerde. Whoesh. De andere werd geraakt op de rug. Net op dat moment waren Betran en Eradi er ook. Betran met een boomstam in de hand, Eradi met een dolk. De rovers zagen hun nederlaag in en namen het hazepad.
Eradi zag de vrouw liggen. Ze kon niet veel ouder zijn dan hijzelf. Ze was bloedmooi. Betran knielde en voelde aan haar hoofd, dan in haar nek.
"Alles komt goed. Ze is bewusteloos." Eradi keek even rond en raapte haar bezittingen bij elkaar. Een grote zak, wat eten en een halsketting. Waarschijnlijk in de strijd afgetrokken. De ketting was gemaakt van witte parels met één blauwe parel. Gilliam kwam terug (Eradi wist niet eens dat hij weg was) met een stapel houtsblokken om een kampvuur te maken.
Het vuur gaf een zalige warmte. De jongedame leek het ook te voelen want zij werd langzaam wakker. Ze schrok en haalde uit met haar arm. Betran hield haar tegen.
"Rustig maar. Ze zijn weg. Je bent veilig." De jongevrouw sloot haar ogen. Ze had barstende hoofdpijn. Het leek wel of ze nog steeds duizelig was. Ze zette zich rechtop, opende haar ogen terug en keek recht in die van Eradi. Ze glimlachte even. Eradi was verloren.
"En wie zijn jullie?" Eradi was er als eerste bij zich voor te stellen. Betran en Gilliam konden een lach niet onderdrukken.
Ze noemde Adene. Ze was ook op weg naar Noxil. De wezens van Millo had ze nog niet gezien, maar volgens wat zij gehoord had, werd er een zware strijd geleverd in Bruel, op de andere oever van de Tibo. Het land hier zou voorlopig terug veilig zijn.
Adene's stem was een verademing voor Eradi. Het klonk als zang in zijn oren. Hij hoorde de klokketorens al luiden. Haar blik op zijn netvlies gebrand, elke keer hij zijn ogen sloot, bleef hij haar voor zich zien. Fiande leek nu ver weg, als niet ... verdwenen.
Betran richtte zich op, we zouden nog even verder gaan, zodat we konden overnachten aan het meer. Weg van de open vlakte, weg van de snijdende wind.
Adene werd op het paard geholpen. Gilliam had nu wat meer last met zijn harnas, maar was daarom niet minder galant. De onderkruiper.
feedback van andere lezers- muis
Hoe je afsluit:) De onderkruiper:)
Weer een nice stukje. Ben benieuwd naar het vervolg
groetjes
eradi: Ja ik kon het mij niet laten. Ik vond dat het het geheel wel afwerkte zo :) - Henny
Die laatste zin zegt heel veel! Ik denk dat er nog heel wat gaat gebeuren. Niet erg, want ik lees je graag.
eradi: Bedankt :)
Ik ben echt blij dat ik zowat "vaste" lezers heb, die echt interesse hebben in wat er staat te gebeuren :) - SabineLuypaert
jammie jammie, weeral ferme namen he,, deze zin zou i zo zetten sameggepakt, omdat je anders drie korte zinnekes hebt die met 'ze' beginnen--> Ze zette zich rechtop, opende haar ogen terug en .... in de plaats van 'Ze zette zich rechtop. Ze deed haar ogen terug open en keek recht in de ogen van Eradi. '
eradi: Ik heb je de truc verteld h? :) nu nog onder de knie krijgen :)
Jouw opmerkingetje klinkt inderdaad veel beter :) Bedankt daarvoor :)
|
