|
< terug
De pendule 21
Er werd op de deur geklopt , "kom maar binnen, ik hoor aan dat klopje dat jij het bent, Mortimer" verwelkomde Peter zijn gast.
De breed geschouderde bezoeker grijnsde, zijn wit warrig en krullend haar verried dat deze man een opportunist en levensgenieter was en altijd klaar met een grapje. Maar Peter kende hem heel anders, hij was de geboren mentor die altijd klaar stond om anderen een handje toe te steken, en zeker niet verlegen om zichzelf daarbij vuil te maken.
"Zeg het eens, wat ligt er op je hart. Je vertelde me wel iets aan de telefoon over een huis waarin onverklaarbare dingen gebeuren, en waarbij jij het gevoel hebt dat dit geen fake is. Waaraan heb je gedacht toen je me belde, waarmee ik je zou kunnen helpen? Of heb je nog geen direct strategie voor me uitgetekend".
Peter die de binnenkomer begroette en hem een stoel wees, zei: "zeg, doe eerst eens die jas van je uit, het lijkt wel of je op springen staat. Zet je toch, en wat mag ik je aanbieden, whisky, bier,of?
De mannen die zich al een eeuwigheid niet meer zagen, hadden heel veel te vertellen, ook wat Peter op zijn maag lag. Na de vergeelde krant waarin de pendule verpakt was helemaal doorgenomen te hebben, stond ook Mortimer nu voor een raadsel. De mannen bespraken een strategie waardoor de bewoonster zo weinig als mogelijk betrokken werd, dit om het arme mens niet nog meer in de verdrukking te duwen. "Tja maar dan heb je nog geen kennis gemaakt met haar vriendin, die laat Lisbeth niet in de steek en vecht als het moet als een leeuwin terug. Ze zal nooit toelaten dat ze geen zeggenschap heeft in wat wij hier plannen".
Tja, ze kon nu niet onmiddellijk vertrekken, want stel je voor dat het lang zoeken zou zijn, en hoeveel oponthoud ze te verwerken krijgen. Die brief zette alles op z'n kop, ze sprong uit de auto en vloog in een sneltreinvaart naar binnen toe. Na even gezocht te hebben vond ze haar mobieltje. Na dat telefoontje met de politie waar men haar gezegd had waar de vermoedelijke Franck te vinden zou zijn. Haar handen trilden en ze kreeg met wisselwerking koud en warm en het zweet droop door de spanning als beekjes van haar af. Goh kon ze nu meteen op zoek gaan en alles andere staan en liggen laten, maar daar was nog Eva die op haar rekenden en zolang het voertuig niet gemaakt was hoefde ze verder niet aan deze onderneming te denken.
Ook al regende het, haar gemoed beleefde een stralende dag, het was alsof de hele wereld aan haar voeten lag en zelfs de zeedennen daar buiten glimlachten.
feedback van andere lezers- aquaangel
wees, zei, "zeg,
moet je hier niet : gebruiken?
wees, zei: "zeg,
leuk stukje wilhelm xx
Hoeselaar: Dank je voor het lezen en de fb
wilhelm - muis
Weerom graag gelezen:) Een stukje met iets minder spanning vind ik, maar toch.
Vol afwachting kijk ik uit naar het volgende:)
groetjes
Hoeselaar: Dank je voor het bezoek, tja, het kan niet altijd even spannend zijn maar ik beloof je dat er nog stukken komen waarbij je op het puntje van je stoel zal zitten
Groetje Willy - Henny
Er moet natuurlijk een plan van aanpak gemaakt worden. Ik ben weer bij en blijf het volgen.
Hoeselaar: Dank je wel, ik zal je niet teleur stellen
|
