Volg ons op facebook
|
< terug
Sanne
Zij hoorde er al zo helemaal bij. Sanne, geboren op 15 juli 2007 en ook weer bij ons weggevlogen op deze zelfde dag. Een klein prinsesje, teer en broos.
Ik kijk naar hen, vader, moeder, zusje en broertjes. Zij zijn verdrietig, intens verdrietig.
Sanne ligt in een klein rieten mandje dat pal naast het bed van haar pappa en mamma staat op de houten vloer, warm ingepakt en toegedekt met een zachte wollen deken, omringd door knuffels en tekeningen van haar zusje en broertjes. Als ik zo naar haar kijk zie ik haast een glimlach op haar kleine, bijna nog doorzichtige gezichtje. Mooi meisje, denk ik meteen. We staan allemaal om haar heen en een ieder heeft zo zijn eigen gedachten op dit moment.
Haar stoere broer van tien begint plotseling te huilen, dat lijkt het startsein te zijn voor meerdere mensen om de tranen te laten stromen. We troosten elkaar.
Dit is duidelijk de emotionele uitbarsting rondom dit plotselinge, onverwachtse vertrek van Sanne. Haar mama bukt zich, dekt Sanne nog eens extra teder toe zoals alleen een moeder dat kan.
Ze draait zich om en trekt de kleinste van de kinderen naar haar toe, Kom jongens zegt ze sterk, het is tijd.
We stommelen met z'n allen weer naar beneden. Heel even flits het door mij heen: En Sanne dan?
Ik verman me en eenmaal beneden is het tijd voor de rationele kant van dit verhaal.
We praten erover, proberen bijna krampachtig een aantal zaken te bedenken, een reden, voor haar zo overhaastte vertrek. Ze was lichamelijk niet gezond.
Haar kleine hartje was niet sterk genoeg. Sanne koos er uiteindelijk zelf voor om weer te vertrekken van hier. De tranen bij haar mama gaan weer spontaan stromen.
Ja, afscheid nemen is verdriet, tranen, maar ook een onmachtig gevoel wat je niet altijd mag en kunt beheersen.
Ik kijk naar buiten en zoek de bewolkte hemel af. Waarom juist hier, denk ik? Op datzelfde moment valt een mooie zonnestraal zo maar naar binnen, kleurt en verwarmd op deze manier het hele gezin wat zo innig bij elkaar zit. Ze zijn sterk denk ik, ze redden het wel, want ze hebben elkaar.
Het is machtig mooi om te zien hoe deze mensen elkaar steunen en troosten. Ja denk ik, Sanne wist heel goed wat ze deed toen ze dit gezin uitkoos als haar mogelijke plek om op te groeien op deze aarde.
Eigenlijk zal zij dit ook doen, verder groeien! Niet als een tastbaar mensje maar wel heel dicht bij hen, in gedachten.
Ik ken een prinsesje van een dag!
Lieve Sanne, je was er maar heel even en toch ook weer voor altijd. Haar komst en vertrek betekenen heel veel voor de groei van deze mensen, dit gezin.
We drinken koffie en even later trekt de bewolkte lucht helemaal open. Het wordt alsnog een zonnige ochtend. Langzamerhand begint iedereen weer de dagelijkse routine op te pakken. De game-boy staat aan en haar zusje springt op de fiets om naar een basketbal toernooi te gaan. Wat ons rest is de indringende ervaring van Sanne's komst en vertrek. Morgen wordt zij begraven. Ik ga in gedachten nog even naar haar toe.
Lieve Sanne, het ga je goed, het was fijn dat je hier was ook al was het maar voor heel even!
Ik omhels de ouders en laat mijn tranen stromen.
Soms, zeggen tranen meer dan woorden ooit kunnen doen!
feedback van andere lezers- Neeltje
Wat een ontroerend en liefdevol geschreven verhaal Rachel. Alsof ik even in de warmte van dit mooie gezin mocht binnenkomen.
Sterk en goed heb je de sfeer getroffen. Mijn bewondering.
Groet van Neeltje.
Rachel: Erg bedankt Neeltje, ik ben er blij mee.
Rachel - libo
liefdevol geschreven voor mij heel gevoelig herkenbaar!
liefs
Rachel: Oh, dat spijt mij.
Dank voor je reactie.
Rachel x - DensPowells
Droevige situatie, maar melodramatisch geschreven en meestal bewerkt dat het tegenovergestelde effect.
Rachel: Oke, dus jij zit nu te schudden van het lachen. Bofkont :)))
Rachel - aquaangel
kwetsbaar zoals het leven kan zijn xx
Rachel: Het hoort er allemaal bij.
Dank je.
Rachel x - Mistaker
Ik heb het niet zo op melodrama maar het is absoluut ontroerend.
O ja: overhaasTe vertrek (4e alinea, 2e regel).
Groet,
Greta
Rachel: Erg bedankt Greta voor de T. en voor goed. Ik ben er blij mee.
Rachel - Pake
Teder en nabij geschreven en inderdaad je roept eigen ervaringen naar boven. Zo werkt een goed verhaal.
Wat ik wel een beetje mis is een persoonlijke plaatsbepaling. Je bent toeschouwer, maar je bent ook betrokken. Maar wie ben je en is je medeleven algemeen of bijzonder?
Rachel: Ja, daar heb je gelijk in. Wat een waardevolle tip.
Ik schrijf altijd maar wat moet ik beter opletten.
Geweldig dat je mij hierop attent maakt.
Rachel - SabineLuypaert
heb even paar lange tellen moeten wahcten voor ik kon reageren, het water stroom hier, gatver zeg, zo een van die momenten die je niemand toewenst. heel aangrijpend, vooral deze zin--> Ik ken een prinsesje van een dag!
Rachel: Oh arme, hier vangen............'n zakdoek :)).
Erg bedankt Luipaardje voor je ontroerende reactie.
Rachel - yrsa
Soms zijn er verhalen die gewoon keihard aankomen en een hele boel herinneringen omhoog halen...
dit was er zo eentje.
Ook ik heb even gewacht voor ik kon reageren.
Het is herkenbaar en even heel treffend...
groetjes xx
Rachel: He bah wat naar voor je.
Sorry als ik je verdriet heb gedaan hiermee.
Rachel - cehadebe
mooi
Rachel: Dank je C.
Rachel - RolandBergeys
-mama en papa;
-komma tussen kijk en zie;
-ieder heeft zo zijn gedachten (eigen hoeft niet);
-komma na kom jongens;
-flitst;
-overhaaste;
-om te vertrekken (de weer is niet noodzakelijk);
-een gevoel dat (niet wat);
-verwarmt, t;
-je niet kan beheersen;
-het gezin dat (niet wat);
-sterk, komma, denk ik;
-en Sanne's zusje is duidelijker, vind ik, dan en haar zusje;
-basketbaltoernooi;
-was, komma, ook al was het;
-de komma na soms hoeft nuete cht.
Wel een mooi neergezet stukje.
Rachel: Hahahaha, dank je, Ik ga stuffen.
Rachel
|
