|
< terug
Eén
Niemand, zou hen daar ooit zoeken, haar hand beroerde de zijne. Oppassen, vermaande hij, die takken zijn scherp en droog. Ze kraakten onder hun stap.
Een jonge vos, schichtig op zijn hoede rende de andere richting uit, de oren plat en grote ogen.
Niemand, voelde zich zo gelukkig als zij. Niemand, daar waren ze zeker van. Voor alle zekerheid had hij een tafelkleed meegenomen, je wist maar nooit in welke staat het gras was na die hete zomer. Zijn moeder was niet thuis, werken deed ze, hard werken. Om vier uur was ze op haar tweede baan begonnen, zoals de meeste mensen hier. Twee jobs om het financieel wat beter aan te kunnen.
Hij had met zijn meisje afgesproken, niemand wist wat er tussen hen gaande was, hoe groot hun liefde was. Daarom trokken ze naar de berg achter hun huizen, daar zou niemand hen kunnen zien. Och, het was allemaal nog onschuldig, wat strelen en kussen, méér was er tussen hen nog niet gebeurd. Nog niet, dacht hij, maar vanavond, ja vanavond zou hij het haar vragen. Hij voelde aan dat ze er rijp voor was, en net hetzelfde wou.
Wat denk je, zei hij, zullen we hier wat rusten? Hij keek rond en keurde de plek. Ze leek ideaal met haar schaduw onder de talrijke olijfbomen. Van op deze hoogte kon je in de verte de azuurblauwe zee zien en witte vlagjes die er kriskras langzaam over bewogen. Ver beneden hen zagen ze de dichtstbijzijnde huizen van het dorp. En het was er stil, totaal stil. Zelfs de vogels en krekels zongen niet.
De warmte was drukkend vandaag en de wind joeg heet tussen hen en de bomen. Er vielen zelfs al olijven op de grond al waren ze nog bijlange niet rijp.
Wolken kwamen aandrijven en verdoezelden de zon, ze vonden het zalig! De afkoeling kwam, na een lange hete droom.
Ze sliepen zo intens, het moment vasthoudend van perfecte harmonie tussen de natuur en henzelf. De krekels zwegen nog steeds en vogels waren er niet te bespeuren in de wijde omtrek.
Een egel liep rakelings langs het katoenen kleed, aarzelde, hield stil, momenten lang bleef hij roerloos zitten.
De berg ademt uit alle poriën vuur en wind, het dorp smeult, de liefde brandt op de helling voor eeuwig.
feedback van andere lezers- aquaangel
adembenemend
xx
mistral: dank je angel! letterlijk! - muis
Je beschrijft wel prachtige beelden, natuurbeelden. Het mooiste vind ik hier de egel die halt houdt aan het tafelkleed:) Het is zo schattig!
groetjes
mistral: ja, ik wou er de dieren bij betrekken, want er zijn er waarschijnlijk duizenden omgekomen ..
was echt blij je gisteren te mogen ontmoeten, alleen je thuiskomst was nogal spectaculair h? ;) - SabineLuypaert
waterangelken zegt het allemaal, ik volg haar graag
mistral: dank je sabieneken! - ivan_grud
Heel mooi en beeldend, graag gelezen, vr/gr Ivan Grud
mistral: dank je ivan! - cehadebe
prachtig!
mistral: dank voor de prachtig!
|
