|
< terug
Buikdansen en Bidden.
Ik ben een vrouw van extremen. Buikdansen en bidden.
Van tongpiercings en rokken tot ver over mijn knokige knieen.
Ik loop hand in hand met oud en nieuw en sjouw wat af.
Maar dat is nog niet alles, Ik praat met schimmen.
Ik heb natuurlijk een religieus vaandel hoog te houden maar kan
geen kant op. Zoals een murw geslagen vrouw probeert van haar
man af te komen mep ik hier in huis regelmatig naar wolkige figuren.
Gisteren zocht ik de kat. Die zwerft graag waar ik niet durf te komen.
Poes, poes roep ik dan. Laatst vond ik een muis in een onnatuurlijk
coma, bont en blauw onder mijn bed. Geen ander spoor dan een reukspoor
van Karel, de schijtert. Dat flikt hij nou altijd. Hij werkt volgens een
soort van verkrachtingsrooster maar niet op vaste tijden.
Achter de muis zag ik ogen, daar heb je hem dacht ik.
Maar het was er weer een, zo'n geest en ook nog volkomen de weg kwijt.
Of ik even naar zijn moeder wil bellen? Ik kan mij best voorstellen
dat als je zo ongemakkelijk onder een vreemd bed geplakt ligt je roept om je
familie. Ik kijk hem aan en lach. Wat voor een moeder is het en waar
slaapt ze, vraag ik? Kijk, daar had hij niet van terug. Zoals dat meestal gaat bij
geesten krabt hij achter dwars door zijn oor.
Ik wilde mij al triomfantelijk omdraaien, blij dat er weer ruimte was voor
mijn eigen zoektocht maar daar stak hij een doorzichtig stokje voor.
De valse lucht floot tussen mijn tanden toen hij wederom geestig als een witte
muur voor mij stond toen ik mij omdraaide. Hij wees naar zijn voorhoofd.
Goh, dacht ik, hij heeft het goed door. Gekkenwerk.
Nou spreken ze in een taal die niet te verstaan is voor andersdenkenden.
Er is geen geluid. Lastig, jazeker.
Het is een kwestie van aansluiten. Je reist door je hersenpan naar diep,
daar sla je links af en volgt de borden grijs, vervolgens zet je daar een
tentje op en zwijgt. Ik ben niet gek, zegt hij. Oeps, de zender werkt.
Hij neemt mij mee naar een verlaten bouwterrein, de zon spiekt over de
betonnen muren. Graffiti maakt dat de kleuren weerkaatsen op zijn wit gezicht.
Hier, zegt hij, graven. Daar sta ik dan in mijn flodderige nachtpon tussen
hemel en aarde. Ik had beter zijn moeder kunnen bellen, denk ik nog.
Hij grinnikt en opeens vind ik hem aardig. Ik probeer nog even mijn haar te
fatsoeneren. Hij schudt zijn eigen zorgvuldig gekapte hoofd en wijst naar
de plek voor mij. Oke, ik graaf.
Ik schep braaf bergjes zwart zand in een cirkel om mij heen.
Er wordt gebeld. Mijn landing op aarde is pijnloos.
De trap naar beneden voelt steiler aan dan anders. Het -welkom- op de mat
in afgesleten letters oogt nog wel schuingedrukt als ik de voordeur opentrek.
Twee goed georganiseerde agenten staan met een zondags gezicht voor mij.
Mevrouw, heeft u een kater? Mijn God, denk ik, ik had ook wat aan moeten schieten.
En weer dat haar natuurlijk.
Ik had een zedige lange rok aan moeten trekken, zwarte kousen en platte schoenen.
Wij hebben uw kater gezien mevrouw. Ook dat nog. Ik zie de krantenkoppen al voor me:
-Vrouw thuis opgepakt wegens drankmisbruik in een doorzichtige gescheurde nachtpon-
Jaah, stamel ik, mijn zelfvertrouwen zakt richting onderbuik. We hebben hem gevonden!
U kunt contact opnemen met het asiel of even bellen.
Hij zat op een bouwterrein, achter een betonnen muur met graffiti, half ingegraven.
Maakt u zich geen zorgen, hij maakt het goed.
Zeg nou zelf: Gelooft U in geesten?
Ik hoop dat je incarneren kunt leren.
feedback van andere lezers- Ghislaine
Mooi en geestig neergezet. Wil wel lukken dat ook ik het over geesten heb in levende engelen.
Rachel: Oh dat ga ik eens even lezen dan.
Dank je wel voor je reactie.
Rachel - muis
:) Prachtig neergezet:) Ook wel met een tikkeltje humor:) Vooral de woordspeling met 'kater'.
groetjes
Rachel: Ja, humor moet er in. Ik heb al heel wat meegemaakt met Karel de kater.
Hij is net zo eigenwijs al hij rood is.
Dank je voor prachtig.
Rachel - Mistaker
Dit heb ik heel graag gelezen Rachel!
Is het niet knoKige knieën (reg. 2)?
Groet,
Greta
Rachel: Je hebt havikogen Mistaker, het is inderdaad met een K.
Anders zijn het knok knietjes of zogenaamde boks knietjes.
Dank je voor graag gelezen.
Rachel - jbrouns
Prima. Boeiend en geestig. Gr.
Rachel: He, dank je wel.
Rachel - SabineLuypaert
lekker warrig stukje (smile)
Rachel: Warrig :)) Het is een rustige dag uit mijn leven.
Rachel - cehadebe
Boeiend neergezet
Rachel: Dank je Ce. Ook nog een beetje gelachen hoop ik :))).
Rachel - Vansion
met groeiende pret gelezen
Rachel: Hahaha, dan heb je humor, dank je wel.
Rachel - lazey
mooi geschreven!
|
