|
< terug
De inleiding
Als er niet één realiteit bestaat, maar meerdere. In de zin van, iedereen ziet zijn eigen realiteit. Waardoor er dus geen sprake kan zijn van één realiteit of dé realiteit, maar meerdere realiteiten, dus meerdere werkelijkheden. Kunnen we iemand straffen omwille van een gebeurtenis die in zijn gebeurtenis als goed wordt ervaren en in de onze, of in de mijne, als fout? Wie zijn wij als individuen om een andere persoonlijkheid terecht te wijzen en te willen opleggen of aantonen dat zijn werkelijkheid niet de juiste is.
Hoe kunnen wij met enkelen akkoord gaan over het al dan niet bestaand van een kind. Het al dan niet bestaan van iets of iemand ligt niet in de handen van enkelen, maar van niemand in particulariteit. Hoe kunnen wij dan met zekerheid iemand beschuldigen van moord, wanneer de slachtoffers misschien enkel mijn of uw werkelijkheid bestaan? Kunnen wij dat? Kunnen wij iemand opsluiten en beschuldigen van illusies? Wat is een illusie dan in deze theorie?
Een illusie zou dan een beeld zijn die behoort tot de werkelijkheid van persoon A en niet tot de werkelijkheid van persoon B. Kunnen we zo dus op basis van illusies iemand veroordelen? Iemand terechtstellen omwille van wat hij meer ziet. Of het kunnen het anders stellen, omwille van wat ik niet zie of u niet ziet.
Ik weet echter ook niet helemaal zeker of onze meningen wel honderd procent gelijkgesteld kunnen worden. Twee mensen kunnen samen met zekerheid uitsluiten dat een bepaald kind niet bestaat, in hun werkelijkheid. Maar kunnen ze ook met zekerheid zeggen dat hun perceptie van kleur, van geur, van smaak, van gevoel en dergelijke ook gelijkgesteld kan worden? Kunnen wij met oppervlakkige overeenkomsten van werkelijkheden iemand veroordelen omdat zijn of haar werkelijkheid niet overstemt met de vooraf genoemde?
Als twee personen hun beide werkelijkheden met elkaar willen vergelijken kunnen ze bijvoorbeeld een peer nemen om op een klein niveau te blijven. Wanneer ze beschrijven hoe ze allebei apart een peer ervaren, dan kan ik nu met zekerheid zeggen dat niemand een peer smaakt zoals zijn buur die smaakt. En dit, zal u zeggen, heeft enkel te maken met het lichaam dat van ieder verschillend individu, inderdaad, verschillend is.
De aanmerking hierop is dat een peer heel anders kan smaken wanneer men droevig is. Deze verandering van smaak is dus geen gevolg van een lichamelijke verandering. Maar daar het lichaam toch in verband staat met de geest,dat het geen twee afzonderlijke machines zijn zoals Descartes eerder beschreef. Nu we reeds weten waarvoor de pijnappelklier dient, hoe niet meer gezegd te worden dat dit de enige verbintenis is tussen lichaam en ziel.
Ten gevolge kan men zeggen dat een gemoedsverandering ook een lichaamsverandering teweeg brengt. Dus kan niet bewezen worden want verliefdheid is tenslotte enkel een lichamelijke verandering en niet van wezen, in de enge betekenis van het woord. Dus wanneer we aannemen dat een geest een lichaam kan beïnvloeden, dan moeten we kunnen aannemen dat een geest zal veranderen bij verminking van het lichaam. Dit kan, maar dit zou enkel het gevolg zijn van een bepaalde ingesteldheid, niet van een rechtstreekse beïnvloeding van het lichaam op de geest.
Dus iedereen smaakt voedsel anders, hoort andere dingen, ziet andere dingen, ervaart gebeurtenissen anders, en toch kan een groep mensen bepaalde overkomsten zien tussen al deze ervaringen, oppervlakkige ervaringen. Dus, we verschillen allen in het waarnemen. Kunnen wij dan werkelijk een ander individu breken door hem op te sluiten en te verplichten onze, mijn of uw, werkelijkheid over te nemen?
Kunnen wij iemand straffen om zijn daden die anders worden ervaren in onze realiteit dan in de zijn?
Kunnen wij dit?
Neen.
Moeten wij dit alles dan ongestraft laten?
Neen.
Laten we verder hypocriet doen en de zwakken overstelpen met grote woorden en lange zinnen. Laten we anderen overschaduwen en uitlachen in het donker. Laten we alles met een leeg hart gaan slapen en hopen dat de morgen nooit meer aanbreekt. Want hypocrisie is lastig. Hypocrisie is moordend. En wat is dan het meest strafbaar: straffen uit moordende hypocrisie of moorden als straf voor een liefde?
feedback van andere lezers- jbrouns
Interessante filosofische gedachtengangen, dat wel, maar er zitten nog al wat grammaticale fouten in de tekst, en een verhaal zou ik het ook niet noemen in mijn werkelijkheid. Toch ben ik benieuwd naar wat volgt hoor, want de titel zal wel niet voor niets 'inleiding' zijn. Groeten
Talia: Hey! Het is uiteraard geschreven en daar gelegd om te rijzen. De fouten zijn dan vanzelfsprekend. Een verhaal is het inderdaad niet, maar het is dan ook slechts een inleiding. In vele opzichten kan 'De ontdekking van de hemel' ook weinig als verhaal verstempeld worden... Bedankt voor je reactie! - cehadebe
Dit is waarschijnlijk iets te moeilijk voor mij, vandaar bij hoge uitzondering: goed
Talia: hey! bedankt voor je fijne reactie! - dichtduvel
Ik wacht met spanning op het vervolg, J
|
