Volg ons op facebook
|
< terug
Kleren kopen
Mevrouw Nijlpaard zat luid snikkend in de keuken.
"Boehoehoehoehoehoehoehoe !!" klonk het.
Ze snotterde er flink op los.
Dat kunnen nijlpaarden over het algemeen goed.
Ze hebben namelijk enorme grote neusgaten.
Mevrouw Nijlpaard kwam zakdoeken tekort.
Ook de zakdoeken waren groot.
Dat moest ook wel, met die grote neusgaten.
Ergens waren die grote zakdoeken best wel onhandig.
Als mevrouw Nijlpaard die zakdoeken moest gaan wassen, kon er maar één tegelijk in de
wasmachine.
De keukendeur ging open.
Mevrouw Gazelle kwam binnen.
"Truus !" riep ze.
"Ik hoorde je van mijlenver brullen, ik ben meteen hier naar toe gerend."
Als mevrouw Gazelle ging rennen was dat een lust voor het oog.
Ze was slank en mooi.
Anders dan mevrouw Nijlpaard.
Die was natuurlijk ook wel mooi.
Alleen op een andere manier.
Als mevrouw Nijlpaard ging rennen kon je maar beter opzij gaan.
Eigenlijk moest je altijd opzij gaan als mevrouw Nijlpaard er aan kwam.
Of ze nou rende of niet.
"Wat is er met je ?" vroeg mevrouw Gazelle.
"Oh, hallo Lelle" zei mevrouw Nijlpaard.
Zo heette mevrouw Gazelle.
Lelle.
Ze was genoemd naar haar grootmoeder.
Die heette ook Lelle.
En woonde in La Rochelle.
Voluit heette haar grootmoeder Lelle La Belle uit La Rochelle.
"Ik heb verdriet" zei mevrouw Nijlpaard.
"Dat zie ik" zei mevrouw Gazelle en haalde een zakdoek uit haar tas.
"Hier" zei ze.
"Bedankt" zei mevrouw Nijlpaard.
Ze wilde haar neus snuiten.
Alleen lukte dat niet zo best.
De zakdoek van mevrouw Gazelle verdween in haar neusgat.
"Nou, die zie ik nooit meer terug" mopperde mevrouw Gazelle.
"Sorry Lelle" verontschuldigde mevrouw Nijlpaard zich.
Ze begon nog harder te huilen.
Mevrouw Gazelle had spijt van haar gemopper.
"Maak je niet dik" zei ze.
"BOEHOEHOEHOEHOEHOE !" brulde mevrouw Nijlpaard.
"Dat had je niet moeten zeggen !"
Verbaasd keek mevrouw Gazelle haar aan.
"Wat moet ik niet zeggen ?"
"Dat ik me niet dik moet maken !
BOEHOEHOEHOEHOEHOE !!"
Ze gilde het uit.
"Sorry" piepte mevrouw Gazelle.
"Ik wilde je niet beledigen."
Mevrouw Nijlpaard snoot haar neus.
Dit keer met een eigen zakdoek.
"Zo krijg je een aardige was" merkte mevrouw Gazelle op.
"Dat wil je niet weten" snotterde mevrouw Nijlpaard.
"Ik was me een ongeluk."
"Doe je het bij de witte of bonte was ?" vroeg mevrouw Gazelle.
"Meestal kies ik het snelwasprogramma. Op 1200 toeren, en dan op 60 graden" antwoordde
mevrouw Nijlpaard.
Mevrouw Gazelle knikte.
Dat was wel een idee, dat snelwasprogramma.
Mevrouw Nijlpaard was nu wat rustiger.
Ze voelde zich nog wel ellendig.
Ze streek over haar jurk.
Er zat een gat in, zag ze.
Die ellendige kinderen !
Ze hadden haar jurk gebruikt om een tent te maken.
Waarschijnlijk was er een stok doorheen geschoten.
Zo hield ze weinig kleren over.
Mevrouw Gazelle zag het nu ook.
"Wat zonde" zei ze.
"Ja" zei mevrouw Nijlpaard.
"En dan moet je weten, dat ze nog boos waren ook !"
"Wie waren boos ?" vroeg mevrouw Gazelle.
"De kinderen natuurlijk" zei mevrouw Nijlpaard.
"Ze hadden de tent nog niet opgezet, toen het begon te regenen.
En toen werden ze nat, omdat er een gat in de tent zat."
"Dat is niet zo netjes" zei mevrouw Gazelle.
Ze kreeg een idee.
"Als we nu eens naar de stad gaan ?" vroeg ze aan mevrouw Nijlpaard.
"En dan ?"
"Nou, gewoon, nieuwe kleren voor je kopen ?"
Mevrouw Nijlpaard keek al wat vrolijker.
Dat was nog eens een goed idee.
Niet veel later gingen ze op weg.
Ze gingen te voet.
Mevrouw Gazelle liep voorop.
Naast elkaar lopen ging namelijk niet, want mevrouw Nijlpaard had ruimte nodig.
"Zullen we naar de winkel gaan waar jij je kleding koopt ?" vroeg mevrouw Nijlpaard.
"Dat lijkt me geen goed idee" zei mevrouw Gazelle voorzichtig.
"Waarom niet ?" wilde mevrouw Nijlpaard weten.
Mevrouw Gazelle dacht snel na.
Ze ging altijd naar een winkel voor kleine maten.
Mevrouw Gazelle was rank en slank.
"Nou, gewoon, die winkel is vandaag dicht" loog ze.
"Oh" zei mevrouw Nijlpaard.
"Wat jammer."
"Erg jammer" loog mevrouw Gazelle weer.
"Dan gaan we maar naar de winkel waar ik altijd mijn kleren koop" verzuchtte mevrouw Nijlpaard.
Niet veel later stonden ze voor het grootste warenhuis van de stad.
Hier verkochten ze ook de grootste tenten.
"Ik schaam me zo" zei mevrouw Nijlpaard.
"Dat is nergens voor nodig" zei mevrouw Gazelle.
"Daar meen je niks van" lachte mevrouw Nijlpaard.
Ze gingen met de trap naar boven.
Mevrouw Gazelle wilde met de lift, maar dat was niet zo'n goed idee, wist mevrouw Nijlpaard.
Ze had ooit eens de lift genomen.
Toen ze er in stond wilde de lift niet omhoog.
Alleen maar naar beneden.
Die vernedering wilde ze niet nog eens meemaken.
Toen ze op de afdeling kwamen was er geen verkoopster te bekennen.
"Ze wisten vast dat ik er aan kwam" pruilde mevrouw Nijlpaard.
"Ik ga wel eens zoeken" zei mevrouw Gazelle.
Ze liep over de afdeling en keek rond.
Waar was iedereen toch gebleven ?
Opeens hoorde ze iets ritselen van onder een rek.
Daar zat iemand.
"Kom tevoorschijn" zei mevrouw Gazelle.
"Nee" antwoordde een piepstem.
"Ik wil niet."
"Kom tevoorschijn, anders ga ik gillen" dreigde mevrouw Gazelle.
Er klonk een diepe zucht.
"Okee, ik kom al."
Mevrouw Gazelle keek naar de verkoopster.
Het naamplaatje was bijna groter dan de verkoopster zelf.
Mevrouw Gazelle las de naam.
"Nou, Mini Muis, ik heb je hulp nodig.
"Of beter gezegd, mijn vriendin."
"Nee, alstublieft, vraag iemand anders."
"Er is niemand anders" wist mevrouw Gazelle.
"Oh, zeker wel" zei Mini Muis.
"Als ik zeg waar de anderen zitten, laat u mij dan met rust ?"
"Misschien" zei mevrouw Gazelle.
"Jaap Brulaap heeft zich op het toilet opgesloten.
En Carla Kraanvogel zit verstopt achter de koffie-automaat."
Ze dacht even na.
"Oh ja, en de nieuwe verkoper, Woerd Snater, zit onder de toonbank.
Ik zou hem nemen" zei ze vlug.
"Hij kent mevrouw Nijlpaard nog niet."
"Waarom heeft hij zich dan verstopt ?" vroeg mevrouw Gazelle.
"Omdat wij ons verstopten deed hij dat ook maar" zei Mini Muis.
Ze wees naar achteren.
"Daar is de toonbank."
Vervolgens schoot ze weer onder het rek.
Mevrouw Gazelle liep naar de toonbank.
"Hallo Woerd" zei ze.
Er kwam een eend tevoorschijn.
"Wat kan ik voor u doen ?" vroeg Woerd.
Hij trok zijn stropdas recht.
"Waarom zat u onder de toonbank ?" vroeg mevrouw Gazelle.
"Ik dacht dat we verstoppertje gingen doen" antwoordde hij.
Hij wreef over zijn snavel.
"Ik werk hier nu voor de tweede dag.
Ik ben nog niet zo bekend met de gewoontes hier."
Hij keek naar mevrouw Gazelle.
"Kan ik iets voor u doen ?"
"Niet voor mij, maar voor m'n vriendin" zei mevrouw Gazelle.
Woerd keek langs haar heen en zag mevrouw Nijlpaard staan.
"Goeie genade" bibberde hij.
Het was hem meteen duidelijk waarom de anderen zich hadden verstopt.
Hij schoot weer onder de toonbank.
Mevrouw Gazelle liep om de toonbank heen en trok hem er onder vandaan.
"Meekomen jij."
Woerd stribbelde tevergeefs tegen.
"Heb medelijden" smeekte hij.
Verbaasd keek mevrouw Nijlpaard naar de eend die mevrouw Gazelle achter zich aansleepte.
"Ik zie dat je iemand hebt gevonden."
Mevrouw Nijlpaard keek naar Woerd.
"Ik heb je hier nog nooit eerder gezien" zei ze.
"De rest heeft zich zeker weer verstopt ?"
"Nee hoor, ze hebben pauze" zei Woerd.
"Ja hoor, om half vijf 's middags zeker" lachte mevrouw Nijlpaard.
"Wij eten altijd laat" probeerde Woerd.
Mevrouw Nijlpaard schudde haar hoofd.
"Ik zoek een jurk" zei ze.
Woerd kuchte even.
"Ben je verkouden ?" vroeg mevrouw Nijlpaard.
"Nee hoor" zei Woerd.
"Het zijn de zenuwen zeker ?" vroeg mevrouw Nijlpaard verder.
"Nee hoor" bibberde Woerd.
"Leugenaar" zei mevrouw Nijlpaard.
"Zeg gewoon wat je bedoelt."
Woerd kwaakte nerveus.
"Dit is de tentenafdeling" zei hij voorzichtig.
"Dat weet ik ook wel" zei mevrouw Nijlpaard.
"En ik zoek een mooie tent."
Woerd knikte.
"Vooruit dan maar."
Hij wees naar een rek.
"Daar liggen de éénpersoonstenten" zei hij.
"En naast het rek staat de tent, opgezet en wel."
Hij keek naar mevrouw Nijlpaard.
"Net zo gezet als u, ik bedoel..."
"Wát zei je ?" zei mevrouw Nijlpaard, dreigend.
"Op gezette tijden staat hier een tent, als voorbeeld" loog Woerd.
"Oh, ik dacht dat ik wat anders verstond" zei mevrouw Gazelle.
Mevrouw Nijlpaard keek naar de tent.
"Dat is niks" zei ze.
"Heb je nog iets meer ?"
Mevrouw Gazelle keek haar aan.
"Je bent hier toch al vaker geweest ?
Dan weet je toch wel waar alles staat ?"
Mevrouw Nijlpaard knikte.
"Ik ben een klant, en weet van niks" zei ze.
"Volgt u me maar" zei Woerd.
De rekken waren hier groter en hoger.
Naast de rekken stond een flinke tent.
"Deze is voor twee personen" zei Woerd.
"Dat ziet er beter uit, maar is toch niks voor mij."
Ze voelde aan de stof.
"Die bruine kleur bevalt me niet."
"Neem zwart, dat kleedt af" zei Woerd.
"Wát zeg je daar ?!" brulde mevrouw Nijlpaard.
"Lust u koffie, zwart ?" loog Woerd.
"Nee, bedankt" zei mevrouw Nijlpaard.
Woerd veegde met zijn zakdoek het zweet van zijn voorhoofd.
Mevrouw Nijlpaard moest opeens niezen.
"Haaaaaatsjoe !"
Woerd vloog een paar meter door de lucht.
"Gezondheid" zei hij, half bewusteloos.
"Mag ik je zakdoek even ?" vroeg mevrouw Nijlpaard.
"Natuurlijk" zei Woerd, nog half verdoofd.
Mevrouw Nijlpaard probeerde haar neus te snuiten.
De zakdoek verdween echter in haar neusgaten.
"Nou, mooi is dat" zei Woerd.
"Sta op, eend" zei mevrouw Gazelle.
"En laat zien wat je nog meer hebt."
Woerd liep verder naar achteren.
Koortsachtig keek hij op zijn horloge.
Hij zou blij zijn wanneer zijn dienst er op zat.
"Hier hebben we de bungalowtenten" piepte hij.
"Dat lijkt er meer op" zei mevrouw Nijlpaard.
"Wilt u een tent passen ?" vroeg Woerd.
"Jazeker wel" zei mevrouw Nijlpaard.
Woerd streek over zijn snavel.
"Komt u zelf in het pashokje of zal ik u er in helpen ?" vroeg hij.
"Wát ?! brulde mevrouw Nijlpaard.
Geschrokken keek Woerd haar aan.
"Ik bedoel, zal ik vier spiegels naast elkaar zetten, zodat u de hele tent kunt zien als u hem aan heeft
?"
"Dit gaat te ver" zei mevrouw Nijlpaard boos.
"Je gaat er aan."
"Ik zou de tent met verticale strepen nemen" zei Woerd.
Hij was helemaal de kluts kwijt en wist niet meer wat hij zei.
Mevrouw Nijlpaard stormde op hem af.
"In die kleine tent komen uw vormen nog beter uit" kwaakte hij.
Hij zette het op een rennen.
"Waar ga je heen ?" riep mevrouw Nijlpaard.
"Het is vijf uur, mijn dienst zit er op" snaterde Woerd.
Woerd was te snel voor mevrouw Nijlpaard.
Maar niet voor mevrouw Gazelle.
Met een paar sprongen had ze hem bij zijn stropdas.
"Meekomen jij" zei ze streng.
Een paar tellen later stond hij voor mevrouw Nijlpaard.
"Wat zei jij daarnet, over een dienst die er op zit ?" vroeg ze.
Woerd bibberde.
"Ik zei dat mijn dienst er op zit" zei Woerd.
"Oh, is dat zo ?" zei mevrouw Nijlpaard.
"Dan ga ik je die dienst nu bewijzen."
Woerd wist wat er ging gebeuren en probeerde te ontsnappen.
Maar mevrouw Gazelle had hem stevig in haar greep.
Mevrouw Nijlpaard plofte neer.
Woerd gilde het uit.
"Dat zal je leren" zei mevrouw Nijlpaard.
"Ik heb spijt" huilde Woerd.
"Goed dan" zei mevrouw Nijlpaard en stond langzaam op.
Ze wees naar een bungalowtent.
"Die wil ik hebben" zei ze.
"Dat kan" zei Woerd.
Hij liep naar de toonbank.
Onderweg struikelde hij over de benen van Mini Muis, die nog steeds onder het rek zat verstopt.
Ze keek hem smekend aan.
"Verraad me niet" piepte ze.
Mevrouw Nijlpaard rekende af bij de kassa.
"Neemt u de tent zo mee, of zal ik een verhuisbedrijf bellen ?" vroeg Woerd.
"Wát zei je daar ?!" riep mevrouw Nijlpaard.
Woerd verloor zijn verstand weer even.
"Wilt u de tentstokken er ook bij ?" ging hij verder.
"Wat moet ik met die tentstokken !!" gilde mevrouw Nijlpaard.
"Nou, gewoon, voor de kinderen, als ze een tent willen maken" zei hij.
Woerd begon al vast te rennen.
Mevrouw Nijlpaard zette de achtervolging in.
Woerd bleef haar voor en verdween in de lift.
Hijgend kwam mevrouw Nijlpaard terug.
"Die roteend" zei ze tegen mevrouw Gazelle.
"Ach, uiteindelijk ben je toch geslaagd ?" zei mevrouw Gazelle.
"Dat is waar" zei mevrouw Nijlpaard.
Ze gingen weer naar huis.
Mevrouw Gazelle liep voorop.
Daar achter mevrouw Nijlpaard.
Naast elkaar lopen ging niet.
Want mevrouw Nijlpaard had nu eenmaal veel ruimte nodig.
feedback van andere lezers- miepe
serieus?
niet te doen, dirk Kaaizer! - ERWEE
Zit ik hier serieus te genieten van een prachtig sprookje, komt er verdorie een donderwolk langs de trap naar beneden.
Schitterend stuk, Dirk. - cehadebe
Schitterend verhaal(tje,) nog zo een en je hebt een boek:)
|
