|
< terug
Eradi en het land van Millo: Hfst. 8(b): "Een nieuwe metgezel"
Zo vervoegden ze hun weg, nu reeds met vier. Eradi kende deze mensen niet. Toch was de drang om de groep te volgen te groot, hij kon er niet aan weerstaan. Hij had het gevoel dat deze mensen zouden toebehoren aan zijn nieuw leven, Eradi de avonturier. Want dat was het tenslotte, een avontuur. Geen droom, geen verhaaltje, het was realiteit. Wie van zijn vrienden zou hem geloven. Trouwens, welke vrienden?
Het viertal bewoog als een donkere vlek in het duister. Het was bijna avond, het natuurlijke schemer leek nu de overhand te nemen. Niet ver meer.
Het voorgemaakte pad was makkelijk bewandelbaar. Geen hindernissen zoals in het woud. Gilliam had het veel te warm. Zijn harnas leek te gloeien, stoom kwam uit de kiertjes. Toch... een glimlach. Vals, schijnheilig of net andersom; Eradi zag het verschil niet.
Betran verbaasde hem het meest. Tijdens hun eerste ontmoeting was hij oud, slecht te been, vervallen. Daar had hij tijdens de reis helemaal niets van gemerkt. Of was het toen een acteerprestatie, toebehorend aan zijn wijsheid.
De dingen die hij verzweeg, maakten Eradi ongerust. Wat zou er nog meer achtergehouden zijn? Vertrouwen is niet iets wat hij geleerd had in het klooster. Daar werd je verraden voor een betere maaltijd. En nu, nu was zijn leven afhankelijk van anderen. Hij leek wel naïef, goedgelovig.
En dan... Adene. Een wondermooie verschijning, een adembenemend zicht. Het kleed dat ze droeg, had wat een mannelijk karakter, doch haar vrouwelijke vormen werden niet verborgen. Haar borsten leken wel appeltjes voor de dorst. Ze had een poeslief neusje, ogen zo blauw als de hemel. Lange bruine haren als een paardestaart, een verbijsterende glimlach.
Eradi voelde zich warm vanbinnen. Het rommelde in zijn buik, zijn hart klopte abnormaal snel. Geen spanning, geen angst, gewoon... anders.
Af en toe keek Adene naar hem. Ze genoot van zijn aandacht, van die verlegen jongen die ze pas leren kennen had. Alleen mocht hij iets spraakzamer zijn.
Betran verbrak de stilte. "We zijn er!" Eradi keek rond. Ondanks het gebrek aan licht -het was immers avond en de maneschijn doorbrak de schemering niet- schitterde het meer. Oogverblindend, stralende kristallen. Eradi liep dichter bij de rand. Niets. Niets in het water dat het zo deed schitteren. Nu pas zag Eradi de verleidelijke blik van Adene. Het zou een romantische scene kunnen zijn, met zijn tweetjes aan het meer. Jammer. Het was noch het moment, noch het nabijzijn van ander gezelschap om daar nu van te genieten.
Betran zat al neer. Gilliam had voorgenomen het avondeten op zich te nemen. Even later kwam hij terug met twee gestroopte konijnen. Nooit gedacht die hier te vinden. Eradi had reeds het kampvuur gemaakt met wat hij geleerd had van Betran. Het eten was overheerlijk. De verschillende smaken verleidden Eradi tot een ware fijnproever. Alles was nieuw voor hem.
Adene was de eerste die in slaap viel, gevolgd door Betran en Gilliam. Eradi, wel, hij zat volop in gedachten, starend naar het meer. Hier was hij dan, een land verscheurd, geen thuis. Het hield hem bezig hoe weinig hij eigenlijk wist van dit gezelschap. Welke rol zou Adene spelen in zijn toekomst?
Eradi werd wakker gemaakt door een vrouwelijke stem. "Eradi". Hij keek om naar Adene. Zij lag nog steeds rotsvast te slapen. En dan, opnieuw, deze keer fluisterend. "Eradi". De vrouwelijke stem was kortaf, maar warm. Hij stond op. De stem kwam van verderop, uit de richting van het meer.
feedback van andere lezers- Henny
Uitstekend weer! Ook houd je de spanning goed vast op het end. Opgestroopte konijnen. Hier heb ik wat moeite mee. Mouwen stroop je op. Konijnen stroop je of stroop je af. Het ontdoen van de pels. Ik hoop dat je er iets aan hebt.
eradi: Ik had eerst gestroopte konijnen in geschreven taal, enkel bij het overtypen heb ik er opgestroopte van gemaakt :)
Aanpassing is gebeurd :) - muis
En ik blijf volgen:) Je eindigt wel spannend:)
groetjes
eradi: dank je wel :) - SabineLuypaert
adene lijkt mij de ideale jonkvrouw war velen hun vel voor riskeren als je har zo ebschrijft zenne (smile)
eradi: Maar is ze dat wel waard? Dat is iets wat verder in het verhaal zal duidelijk worden ... of net niet? :)
|
