Volg ons op facebook
|
< terug
Een scootmobiel krijg je bij een pakje boter. 3/5
"Goedemorgen," klonk een vrolijke stem door de telefoon, "u spreekt met Dorien van de gemeente. Ik heb het besluit voor me liggen. Daarom verzoek ik u naar mijn kantoor te komen zodat ik u op de hoogte kan brengen. Schikt het u maandag elf uur?"
"Kunt u het niet zo vertellen? Mijn man moet dan vrij nemen anders kan ik niet komen."
"Weet u, mevrouw De Graaf," ging Dorien vrolijk verder. "Ik vind het altijd heel prettig om het op kantoor te vertellen. Dat is toch veel gezelliger dan door te telefoon, vindt u niet? Komt u maar gezellig met uw man, leuk hem ook te ontmoeten."
Het klonk veelbelovend en Henny bevestigde de afspraak. Natuurlijk mailde ze ook haar man. Hij vond het ook veelbelovend klinken en zou die dag vrij nemen.
Henny en Peter zaten in de wachtruimte. Een kleine vrouw, ook wat gezet, kwam breed glimlachend op hen toegelopen.
"Mevrouw De Graaf neem ik aan?"
Ze stak haar rechterhand uit. Henny stond op, stak haar linkerhand uit en zei: "Inderdaad en dat is mijn man Peter."
"Weer meteen goed. Ik zag u binnen komen en ik raad altijd graag wie mijn cliënten zijn. Door uw loop kon het niet missen. Komt u mee naar mijn kantoor?"
Even later zat het echtpaar aan het bureau. Dorien haalde koffie en bood ook een koekje aan.
"Toch veel gezelliger zo dan door de telefoon," begon ze het gesprek. Blijkbaar was dat een favoriete zin van haar, want die gebruikte ze te pas en onpas. "U hebt een aanvraag gedaan voor een scootmobiel. Daarom hebben wij advies gevraagd. Dokter Bot adviseerde een driewieler en daar was u het niet mee eens."
"Dat klopt. Ik heb hem te kennen gegeven dat zo'n fiets de indruk wekt dat er iets in de bovenkamer niet goed werkt en dat is beslist niet waar."
"Toen heeft meneer Everts voor u die fiets aangevraagd na een proefrit, en daar kon u goed mee overweg."
Henny begon te glunderen. "Ja, en het ziet er heel wat beter uit dan een witte driewieler!"
"Ik ken ze en ze zien er veel mooier uit. Toch, u krijgt er geen. Nog koffie?"
Henny voelde zich wit wegtrekken. Keek haar man aan en toen weer terug naar de vrouw die dat zo maar even tussen neus en lippen door mededeelde. Nadat Henny zich weer herpakt had, ging ze in verweer.
"Welja. Eerst word ik bot door die arts te woord gestaan en nog beledigd ook! Dan krijg ik een telefoontje dat ik mag uitzoeken wat ik wil, ook een scootmobiel was geen probleem. Blijkt ook niet te kloppen en nu zou ik die fiets niet krijgen!"
Blijkbaar was Dorien zulke uitvallen gewend. Ze ging onverstoorbaar door.
"Van dat telefoontje, dat was vervelend. Ach, een vergissing is mogelijk. Zo'n soort fietsen kunt u kopen dus zitten ze niet in ons pakket."
"Wel in de pakketten van andere gemeentes," sneerde Henny terug. "Door de telefoon gaf u de indruk, dat het rond was. Mijn man heeft er een dag vrij voor genomen en dan komt u met deze mededeling aan!"
Peter gaf een stootje tegen haar knie wat betekende: rustig Henny, boos worden brengt je ook niet verder. Ze begreep die hint.
"U ziet toch hoe ik loop en beweeg. Denkt u nu echt dat ik voor de lol een ander vervoermiddel aanvraag. Ik wil mijn vrijwilligerswerk kunnen blijven doen in het bejaardentehuis de Akkers. Het Van Gogh documentdagcentrum bemannen en naar het Weverkeshof kunnen gaan om te roefelen en stukjes te schrijven."
Dorien veerde wat op en vroeg vol interesse: "Is dat betaald werk?"
"Nee, vrijwilligerswerk, zoals ik al zei."
"Dat is jammer. Als het betaald werk was kon u een scootmobiel krijgen uit een ander potje. Nu hebt u er zelf voor gekozen. Als u het niet meer kunt is het jammer. Dan stopt u er gewoon mee. Trouwens, u kunt geen scootmobiel rijden door uw handen. Ik kan wel een verhoogde wc voor u aanvragen."
Nek en armharen gingen recht staan.
"Wat moet ik nu met een verhoogde wc?"
"Dan kunt u makkelijker opstaan na het gebruik."
"Dat gaat prima. Ik heb vervoer nodig, dat is alles! Ik denk dat we maar naar huis gaan, wat denk jij Peter?"
"Dat lijkt mij ook." Hij stond op en schoof zijn stoel tegen de tafel. Ondertussen stond Henny ook op.
"Toch, veel gezelliger dan door de telefoon en ik vond het leuk om jullie te zien en te spreken. Ik begeleid u even naar de deur." Vrolijk stond ze op om het stel uit te laten. In de hal zwaaide ze hen nog even vriendelijk na.
Thuis ging Henny verslagen op de bank zitten.
"Zal ik koffie zetten?" vroeg Peter," voor bij de boterham."
"Is goed, hoewel mijn honger wel over is. Hoe meer ik er over nadenk. Hoe meer ik begrijp dat het gewoon niet klopt!"
Ze stond op en liep ook de keuken in. Peter zag dat ze echt overdonderd was. Henny was wit om haar neus en haar wenkbrauwen stonden op zware storm, zo gefronst. Om haar voeten te ontlasten leunde ze tegen het aanrecht en ging verder met haar betoog.
"Dus ik kan geen scootmobiel rijden door mijn handen, maar als ik werk had zou ik een scootmobiel uit een ander potje krijgen en dan kan ik het wel! Wat is dat voor een redenering?"
"Tja, meis…"
"En dan te zeggen dat vrijwilligerswerk een eigen keus is. Natuurlijk is het een eigen keus om toch iets voor een ander te kunnen doen waar je goed in bent. Zo kom ik ook nog onder de mensen! Nee, die tante wil me achter de geraniums hebben of alleen achter de pc. Wat is dat toch voor een beleid van de gemeente?"
Peter liet zijn vrouw uitrazen, begon de tafel te dekken en boterhammen te smeren.
"Ga maar zitten en probeer iets te eten."
Dat deed Henny maar veel verder dan enkele happen kwam ze niet. Ze had haar buik nog meer dan genoeg vol.
Telefoon: "Met Pieters van de gemeente. Ik heb begrepen dat u het niet helemaal eens bent met de beslissing van de gemeente. Is dat zo en waarom?"
Daarop begon Henny behoorlijk emotioneel haar relaas weer te vertellen. Van die arts die haar zo grof toesprak. Over het telefoontje dat blijkbaar een vergissing was en over de fiets waar ze achteraf geen aanspraak op bleek te hebben. Dat ze door haar klachten zo de deur niet uit kon en zo meer.
"Dat klinkt toch wel ernstig en een scootmobiel lijkt mij zeer op zijn plaats. Kunt u uw klachten op papier zetten, met name de klachten in de winter? Dan zal ik u een mail sturen waar u het kunt posten en dan komt het bij mij terecht."
Of Henny dat kon! Haar hobby is schrijven en onder woorden brengen zou haar zeker wel lukken. Ze beloofde de man dat ze haar best ging doen en dat hij het zo snel mogelijk zou krijgen.
Tijdens het schrijven kreeg ze onderhand medelijden met zichzelf. Ze schreef ook dingen en kwalen op waar ze eigenlijk al aan gewoon was, wel met de wetenschap dat die pijn gewoon niet hoorde.
Pieters had de volgende dag de mail.
feedback van andere lezers- lin
Mijn vrees werd waarheid. Goed dat je het er niet bij liet zitten. En die mevrouw van de gemeente zou ik wel eens goed de waarheid willen zeggen. Ze heeft zeker wc-potten over... grrr
Goed verteld Henny!
Henny: Danj je Lin, er kunnen er wel meer de pot op. - zwartkopje
Mooi, hoe je de bureaucratie beschrijft. Leest vlot, al heb ik het ook een beetje moeilijk met de swich tussen de ik-persoon en de verteller (die over Henny vertelt)
groetjes,
zwartkopje
Henny: Eigen ervaring. Ik on het verhaal pas schrijven toen het achter de rug was. - aquaangel
Henny, soms schrijf je het verhaal in
de Henny zegt tegen ... vorm en de andere keer
switch je over naar de ik-vorm?(Welja. Eerst word ik bot door die arts te woord gestaan )
Is dit express?
groetjes xx en op naar volgend deel
Henny: Bij die ik-vorm is Henny gewoon aan het woord. Er staat geen naam bij omdat een zin eerder staat dat Henny zich herpakte en in verweer ging. Dan is het duidelijk wie er aan het woord is. Blij dat je weer even kwam lezen. - muis
Van het kastje naar de muur... een gekend fenomeen. Wie weet het eigenlijk nog bij de gemeentediensten?
Graag gelezen en groetjes
Henny: Elk persoon doet maar wat. Het kan nog erger. - ERWEE
Moest het niet voorkomen in het leven zoals het is, het zou een conférence kunnen zijn uit het leven zoals het is.
Henny: Daar heb je helemaal gelijk in! Als ik deel vier aangepast is plaats ik het. - Vansion
drie stukjes gelezen
moet eens verteld worden!!!
al zou ik er nog wat gist en zout bijkneden
de titel is grandioos!
(handdruk van alhier ... wat mij ook soms niet lukt)
Henny: Wat gist en zout zou het verhaal zeker mooier maken. Omdat het geheel mij zo raakte, kon ik het alleen maar afstandelijk schrijven. Het is meer bedoeld als ogen-opener dan als echt verhaal. Ik ben blij met je handdruk. - SabineLuypaert
die redenatie van betaald werk dan... is ronduit de gek houden met vrijwilligerswerkers, staan ze er dan niet bij stil hoe belangrijk dat wel is. En dat mensen soms geen keuze hebben dan evrijwilligerswerk te doen omdat ze anders hun eigen ramen insmijten, en dat de enige manier is om toch nuttig te zijn... Die verhoogde toiletpot is ronduit met de mensen lache, brrrrrrrrrrrrr
Henny: Daarom is het ook te gek voor woorden. Jij kent mij beter en je weet dat ze stront in hun ogen hebben. Amtenaren hebben het smoezenboek uitgevonden... - Ghislaine
Ik dacht het hier al de ambetante gewoonte was om mensen van de muur naar de kast te sturen en vice versa. Blijkbaar is dat virus ook naar Nederland overgewaaid. Dreig er eens mee je personenbelasting ook eens op zo'n kwakkele manier te betalen wie weet?
Henny: Dan sturen ze een deurwaarder om te innen. Daar zijn ze wel goed in.
|
