naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Zelfportret

door stormvonk

Ik had vogelkers kunnen zijn,
boswandelaar of -pest

Waterlelie, rustplaats
voor zonlichtzoekende
kikkers in slaperige poelen

Waarom deze slecht-zittende,
ratelende beenderzak,
antwoorden zoekend
in eindig grijze massa


Tussen hier en mijn pc ligt mijn pen, terwijl ik haar bekijk glijdt mijn dag voorbij. Ooit zal het een halve eeuw zijn dat ik hier zit en staar naar zelf geschreven tekens. Levend in vreemde steden pratend met vreemden, in café's, bar's en alles er tussenin. Pratend over dingen die me vreemd lijken en dat eigenlijk ook zijn.
Ik luister naar muziek, veel. Alles van the Meteors en Fugazi tot Sjostakovitsj en Air. Er zijn vier elementen in muziek volgens mij; zachtheid, kracht en pijn, de vierde kan ik niet benoemen.

Ik lees dichters, levende en dode, ze leren me veel. Wat weet ik niet, maar net als wanneer ik het denken van grote filosofen probeer te volgen, maar meestal gewoon scherven van grote gedachten opraap. Zo schamp ik hun diepste zieleroerselen, en dat maakt me blij.
Ik neem grote wandelingen in de straten van Gent en zie mijn gelijken, snelwandelend uit jaloezie, woede en angst. Wat zou het interessant zijn om een eurocent te volgen - koper equivalent van niets - als die van hand tot hand overgaat en zo langzaam zijn rondheid verliest, tot uiteindelijk het gezicht van de natie verdwijnt in een wazig metaal.
De bank is nat waarop ik zit, te laat om recht te staan. Het park uit niets dan geometrische perfectie, kraaien wandelen als griekse weduwen.
Ik ben niet langer jong, maar iemand is altijd ouder. Ik hou van de diepe slaap, wanneer mijn bestaan stopt en overgave begint, trams, bussen en huizen wijken als wolken voor de zon. Soms, in een museum, spreekt plots een schilderij tegen mij, en alle ironie verdwijnt van mijn gezicht. Ik hou van mijn vrouw haar gezicht. Elke week bel ik mijn moeder, elke zaterdag drink ik een glas bier met mijn vrienden. Zo bewijs ik mijn vriendschap, loyaliteit. Mijn land heeft zich al van veel kwaden verlost. Ik wou dat er een ander soort vrijheid kwam.


Zou ik kunnen helpen?
Ik ben geen vechter-dichter zoals een Byron of Shelley,
maar een kind van After-Eights en mooie pennen, en
niet al de wijzen waarop de hogere wereld paden kruist
met ons bestaan, begrijp ik.

feedback van andere lezers

• Henny
  Een verhaal met veel diepgang en erg mooi om te lezen. Plaats maar meer verhalen, mijn zegen heb je!
  stormvonk: Dank je, Henny. Ik ben niet zo een schrijver en eigenlijk vind ik dit nog steeds een gedicht. In Amerika of het Verenigd Koninkrijk zou dit trouwens nog onder poezie vallen hoor, maar hier....
  
  groet
  
  ps. ik zal er nog wat plaatsen, okidokeli
• aquaangel
  heel mooi hoor
  xx
  stormvonk: Dank je, heb de laatste tijd wat verhalen zitten schrijven, ben ze er nu op aan het gooien
• Victoria
  als ik in Gent een jongeman met zijn ziel onder zijn arm zie zeulen, weet ik dat jij het bent...
  ik heb ook vaak het gevoel dat ik 'scherven van grote gedachten opraap'. so what? we hoeven toch niet alles te weten, kennen, doorgronden?
  stormvonk: Juist, maar de romanticus in mij wil ook wat,
  groet
  
  ps. Mooie schrijfnaam trouwens
• Hoeselaar
  Ik volg ERWEE en verder mooi
  
  Wilhelm
  stormvonk: Dank je
• Mistaker
  Erg mooi.
  Ik bel mijn moeder trouwens zo'n 7x per week...
  
  G
  stormvonk: Ik bijna elke dag maar sssttt
• ERWEE
  Schitterend stuk vind ik dit.
  Heeft voor mij een poëtisch-surrealistische toon.
  
  Even deze eens bekijken:
  Levend in vreemde steden pratend met vreemden, => wellicht een komma na 'steden'
  
  trams, bussen en huizen wijken als wolken voor de zon. => hier misschien een nieuwe zin van maken
  
  Wat zou het interessant 'te' zijn om een eurocent te volgen => 'te' mag weg voor zijn
  
  Ik wou dat ER een ander soort vrijheid kwam. = wellicht met 'er'
  stormvonk: DAnk je voor de fb, ik ga hem eens rustig bestuderen
  
  groet