|
< terug
Het gras bij een ander is altijd groener
Paard stond in de wei.
Hij had het niet naar zijn zin.
Vorige week was hij nog wel blij.
Toen was het gras in de wei mooi groen geweest.
Zó groen had Paard gras nog nooit eerder gezien.
Het deed pijn aan zijn ogen.
Het leek wel of het gras niet echt was.
Paard durfde het bijna niet te eten.
Het was zulk mooi gras.
Te mooi om van te eten.
Maar Paard had honger.
Hij moest daarom wel zijn tanden in het gras zetten.
Het gras had heerlijk gesmaakt.
Paard was toen het gelukkigste paard van de hele wereld.
Hij had van vreugde gehinnikt.
De dagen daarna waren fijn geweest,
Paard smikkelde van het gras.
Iedere dag was een feest.
Maar nu was het gras op.
De wei was kaal.
En Paard was niet blij.
Het had nu ook geregend.
De wei was niet alleen kaal, maar ook vies.
Overal lagen plassen.
En vieze blubber en modder.
Hij miste het groene gras.
"Waarom kijk je boos ?" hoorde Paard.
Paard keek achter zich.
Het was Knor.
Knor was een varken.
Een heel dik varken.
Knor stond aan de andere kant van het hek.
"Ik kijk boos omdat ik boos ben" zei Paard.
"Waarom ?" wilde Knor weten.
"Kijk eens naar mijn wei" zei Paard.
"Wat is daar mis mee ?" vroeg Knor.
"Het is vies en kaal" gromde Paard.
Paard liep dichter naar het hek.
Nu kon hij Knor zien.
"Je kijkt zelf ook boos" zei Paard.
"Ik kijk boos omdat ik boos ben" zei Knor.
"Waarom ?" vroeg Paard.
"Kijk eens naar mijn wei" knorde Knor.
"Wat is daar mis mee ?" wilde Paard weten.
"Het is groen en schoon" mopperde Knor.
Knor liep naar het hek.
Hij ging op zijn achterpoten staan.
Nu kon hij over het hek kijken.
"Wat een prachtige wei heb jij" zei Knor tegen Paard.
"Jouw wei is veel mooier" zei Paard tegen Knor.
"Zullen we ruilen ?" riepen Paard en Knor in koor.
"Dat is een geweldig idee" riepen ze beiden.
Paard draaide zich om.
Hij liep een stukje terug.
Toen nam hij een grote aanloop.
Met een grote boog sprong hij over het hek.
Nu stond hij in de wei van Knor.
"Nou ik nog" bromde Knor.
Knor nam geen aanloop.
Knor kon niet springen.
Daarvoor was hij veel te zwaar.
Hij klom over het hek.
Met een grote plof viel hij aan de andere kant op de grond.
Hij lag nu in de wei van Paard.
In een grote, vieze blubberige plas.
Vol met modder.
Knor besloot te blijven liggen.
Hij was moe van het klimmen.
Knor was blij.
Hij was nu het gelukkigste varken van de hele wereld.
Paard was ook blij.
Het gras was prachtig groen.
Hij durfde het haast niet op te eten.
Paard was nu het gelukkigste paard van de hele wereld.
feedback van andere lezers- stormvonk
Ik zou het nog wat uitpuren, ik denk dat je hier een prachtig kinderverhaaltje van zou kunnen maken, dus...werk aan de winkel
ps ik ken wel een illustrator :)
|
