|
< terug
In het aanzicht van zijn duistere hart
Op de einder van de schuld, daar; aan de ruige kusten van zijn onstuitbare halsstarrigheid,
overdacht hij zijn uitgeleefde krachten. Onbuigzaam was hij altijd al geweest en nu had de tijd hem te pakken. Schrijver wou hij altijd al zijn. Niets ontziend smoorde hij zijn eigen principes in de inkt die dwangmatig moest vloeien. Welke schade er ook toegebracht werd; het was een futiele bijkomstigheid. Zijn geweten schoot er het hachje bij in; zwevend tussen narcisme en zelfverloochening, tussen afgrijzen en euforie.
De dadendrang vreesde zijn eigen darmen niet en hij stak zijn pen diep in zijn onderbuik om daar het ware medium te vinden om tot rasechte schrijfsels te komen. Met het bloed uit zijn gutsende buik stichtte hij onoverkomelijke afgronden, om daarna met de scherpe brokstukken van zijn aangerande zelf een brug van ongezalfde tevredenheid aan elkaar te schrijven. Maar het was één en al ijdele strijd in een poging zijn binnenste uit te vlakken. Hoe guerrilistisch je ook maar te werk gaat, geen enkel schrijfsel heelt volledig het grillige panorama van ledematen onder de hersenpan. Geen overvloedige pennentrek doordrenkt het papier met genoeg bloed om onherstelbaar verwond te raken.
Twintig zinnen later was zijn papier alweer opgedroogd. En als hij al sierlijker krullen trok om over de liefde te schrijven dreigde alweer de euforie van steeds weer dezelfde toestand.
De tempelier teert op de kick van angst op het slagveld. Alleen met de murw geslagen geest van haat voor de vijand - chargerend op zijn schichtige ros, inhakkend op de schimmen van verachting - was hij in zijn element. De ontlasting van angst voor het hiernamaals liep langs zijn billen, maar enkel hier was hij de man waar hij voor geboren was. Het kabbelende van de liefdevolle thuishaven, gegrondvest op de meest hoge kim, benam hem al snel de adem en hij werd rusteloos en dreigend gevaarlijk.
Hij moest schrijven en zijn pen maakte diepe krassen en verwondde het papier. Geen enkel schrijfsel kon ooit zijn gevoel bestendigen, want dan kon het wel eens betekenen dat hij leeg geschreven was. Deze keer ging hij dieper steken, tot de punt van zijn pen de onderkant van zijn hart schramde. 'Dit schrijfsel wordt mijn dood!', dacht hij en zijn pen vloog over het papier, bezeten als Achilles die achterna gezeten wordt door een honderdduizend - koppig leger van boogschutters. Maar het papier liet niet veel plek meer over en zijn inkt begon te drogen. Het schrijfsel naderde alweer zijn immanente einde en nog voor het laatste woord gepend was, wist hij; 'Dit schrijfsel is allang van gisteren.' De vijand was dood, maar onder de gelederen van zijn stuiptrekkende darmen roerde zich een nieuwe vijand voor een verse lading inkt en zijn pen rilde van genot voor wat komen ging.
feedback van andere lezers- ERWEE
Sterk is het juiste woord.
Maar of die hoofdfiguur ooit, zoals ERWEE op het ogenblik bezig is, aan roman 48 toekomt, (titel: Lambik of ik?) betwijfel ik stellig.
drebddronefish: Ik betwijfel het sterk, tegen roman 3 moet hij al met zijn tong beginnen schrijven denk ik zo'n beetje.
thx
groetjes - muis
Hela,
Ik heb je antwoord gelezen op fb die ik gegeven had.
Er zijn voor mij persoonlijk twee gemoedstoestanden waarin ik het meest creatief ben: enorm blij, enorm verdrietig. Twee extremen die kunnen omgebogen worden tot iets. En dan kom je tot een uitgebreid gamma: ironische vertelsels, humor, sarcasme, fictie, non-fictie. Maar ook heel ernstig: bijv. levensbeschouwingen. Uiteraard kan ik alleen maar spreken voor mezelf.
In dit verhaal komt tot uiting dat de schrijver schrijft vanuit zijn gevoel. Gevoel van haat, vredriet, verzet...
Heel sterk wel, vooral hoe je dat schrijven beschrijft.
Groetjes
drebddronefish: Dat denk ik ook. Er moet in ieder geval een extreme toestand van zijn zijn om tot iets te komen. Vanuit de vlakte van alledaagse bezigheden kom je tot niet veel denk ik. Wel tot werken en zo en allerlei andere dingen die moeten gedaan worden en waarschijnlijk ben je daar dan wel goed in, maar niet in schrijven of schilderen of musiceren of wat dan ook...
dank je muis
groetjes
|
