|
< terug
Donker als de nacht
Alles goud en alles dood, laag tegen de grond
De kruinen bloot als tentakels grijpend in de lucht
Kraaien salto's makend door de vrieslucht
De houtduiven opgeblazen door de kou, op zoek naar restjes
Een heldere hemel, nog nooit zo open geweest
Rookpluimen in de verte, ik zal nooit weten waar ze vandaan komen
De dood lijkt heel dichtbij in deze bevroren wereld
De aarde hard als been, ondoordringbaar
Mijn warme hart dampend van verlangen
Het licht weerspiegelt zich in de dichtgevroren vijver
Kerstverlichting maakt dat we terug beseffen hoe mensen elkaar nodig hebben in duistere tijden
Hopelijk dragen we deze donkere dagen mee in ons hart opdat we zouden beseffen welk een vreugde de zon ons kan schenken
Vergeet nooit achterom te kijken naar wat geweest is, ook al lijkt het nu beter te zijn...
feedback van andere lezers- harmandi
Prachtig verwoord! En de boodschap is ook prachtig. Een waarschuwing, maar tevens hoop.
roggemanj: ik zit hier met mijn hoofd een beetje schuin je reactie te lezen...bedankt - vansion
prachtige opening die heel veel doet verwachten
ben wat ontgoocheld door de wending
dat 'belerende' lees ik niet zo graag - hou meer van de suggestie
roggemanj: ok zal er rekening mee houden :-) - geertje
het achterom kijken heb ik nodig soms, om verder te kunnen in de toekomst..
mooi beschreven, ik bots wel telkens weer op die witte velden in je verhaal/gedicht.
warme groet in deze koude dagen !
geertje
|
