naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

vulkaan

door stormvonk

De vulkaan waar ik naast lag huilde en klotste zijn binnenste buiten door kleine scheurtjes in het harde gesteente. Iemand gooide me een woord en ik begreep het niet. Ik zag slechts een man in de branding die naar me zwaaide, wild gebarend. Zijn woorden vlogen als witte meeuwen over ons heen, niets loslatend van hun vreemde herkomst of wilde bestemming. Langzaam kwam toen het begrip.

Toen ik de groepjes op het strand riep en aanspoorde hem te gaan helpen schoot al vlug de eerste zongebruinde jongen vooruit tot de eerste golf die traag uit de zee rolde. Zijn lach bevroor toen hij de man op het strand hielp met zijn vrienden en hij het vermiste been bemerkte, het bloed dat langzaam neersijpelde op het witte zand. De zon die het instant bruin kleurde. De ontzette blik van allen daar. Hun lichamen schenen plots ijl en dun, en eventjes mocht het, stoppen met te lachen. Even stilstaan.

De zomer leek ver weg en het leven crashte in volle vaart op hun in.
Het heelde nooit meer.

feedback van andere lezers

• muis
  Lijkt me eng stormvonk.
  Kleine opmerking:
  De vulkaan waar ik naast lag huilde=< tussen lag en huilde een komma (twee ww)
  Toen ik de groepjes op het strand riep en aanspoorde hem te gaan helpen schoot =< tussen helpen en schoot een komma
  
  Groetjes
• cehadebe
  Een vreemde maar boeiende blik in jou fantasie, leuk
• jbrouns
  Interessant en mooi verwoord fragment, grts
• Ghislaine
  In jouw fantasie lijkt het bizar huizen.
• fenk
  Ik hou van de sfeer, de vervreemding die ontstaat tussen het personage (schriiver) en de gebeurtenissen... zoals je ook kan vinden in het werk van Grunberg. Soms wou ik dat meer van die sfeer in mijn verhalen zat. Doe zo verder zou ik zeggen.
• Henny
  Heel bijzonder stukje. Je kunt het meer uitwerken zodat de sfeer er beter uit gaat komen. Graag gelezen.
• Vansion
  erg goed!
  
  drie details:
  het woord 'instant' stoort me hier danig; kocht je dat in den Aldi?
  
  de 'te' voor lachen moet je uitgommen
  
  "Het zou nooit meer helen." zou misschien een alternatief zijn omdat je dan niet verandert van tijdsstandpunt. Al vind ik ook dit alternatiefje nog niet goed genoeg. Op zijn minst zou ik dat laatste zinnetje een omkadering van witregels gunnen.
  
  ... Als ik me laat verleiden om mee te denken... wil dat zeggen dat het de moeite is...