|
< terug
Eradi en het land van Millo: Hfst. 9(a): 'De dame van het meer'
Het water schitterde nog steeds alsof het een warme zomerdag was. De weerspiegeling toverde heel wat taferelen op de rondomstaande bomen. In het water zelf was geen rimpeling te zien.
De vrouwelijke stem klonk steeds dichterbij. Eradi stapte naar de rand van het water. Er leek iets te bewegen in het midden van het meer. Hij deinsde achteruit. Wazige lichtgevende vormen verspreidden zich over het wateroppervlak. Een fel licht in het midden van het meer. Het water borrelde. De vrouw kwam tevoorschijn. Lijkbleek met lange rode haren. Ze leek gehuld in een strak wit kleed me zilveren glinsters in ronde vormen. Haar handen waren verborgen in de te lange mouwen.
"Eradi" riep ze weer. Eradi stond verstijfd te kijken. De vrouw stapte op het water, helder licht verscheen onder haar bij elke stap.
"Wees niet bang, lieve jongen, jouw komst werd reeds lang voorzien, nog voor je geboren was. Het land van Millo en ons koninkrijk zijn niet altijd aartsvijanden geweest van elkaar. Deze oorlog… deze vete is ontstaan in een ver verleden, in een tijd van onrust. Er werd voorspeld dat een jonge knaap, onberoerd door realiteit, zuiver van hart, zou opstaan en met diens geborgenheid zou het koninkrijk herschapen worden. Ik geloof dat jij die jongen bent, Eradi. Ik volg je al sinds jouw geboorte, toen jouw moeder je achterliet op de trappen van het klooster. Een teken uit de hemel.
Volharding en moed zal je bezitten, laat angst en verdriet jouw vijand weze. Hier, neem aan. Alles wordt duidelijk op het moment dat je er rijp voor bent. Maar onthoud één ding:
In het aanzicht van de maneschijn,
zal mijn reden tot bestaan niet onbekend meer zijn,
een nieuw pad zal jouw leven bekoren,
als moed in koningsbloed geboren.
Eradi nam het medaillon aan en kneep zijn ogen dicht om de woorden in zich op te nemen. Toen hij ze terug opendeed, zag hij niets meer. De vrouw was verdwenen, het water opnieuw het schuwe donker. Enkel het medaillon was voor Eradi het bewijs dat hij dit niet gedroomd had.
Hij bekeek het naderbij. Een driehoek bovenaan, dan lijnen met elkaar verbonden. Het centraal punt, een oog. Het geheel werd omringd met kleine stippen. Eradi voelde aan het oppervlak; het hele medaillon was glad behalve de kleine verhogingen van de stippen. Hij beet erin. Het was een hard metaal, maar zelf kon hij het niet thuisbrengen.
Eradi keek nog eenmaal om naar het water en besloot toen terug te keren naar de rest. Dit zou zijn geheimpje zijn, dat zal ze leren. Niemand had zijn afwezigheid gemerkt. Eradi deed het medaillon om de hals en vervoegde Adene in dromenland.
feedback van andere lezers- Henny
Heel beeldend geschreven. Echt heel mooi! Niet te lang wachten met het volgende deel hoor.
eradi: het volgende deel is al bijna afgewerkt :) dus je zal niet te lang moeten wachten op jouw honger :) - muis
Ik blijf nog steeds van mening dat je goed kan schrijven.
Steeds met prettige verrassingen in het verhaal!
Groetjes
eradi: Hehe :) ik ben blij dat ik jou nog steeds kan overtuigen. Het is niet makkelijk om dit verhaal te volgen; daar elk verhaal hier op de site echt kortverhalen zijn. Ik heb er even geen tijd voor gehad, vandaar de rustpauze, maar die tijd is terug voorbij hehe :)
Ik hoop dat ik de trend kan verderzetten, en zo voor een verrassend boek zorgen :) - SabineLuypaert
jonge knaap, zuiver van hart (smile) ze blijven nog steeds gewild en zzeldzaam denk ik dan
eradi: Hehe :) Jong en onervaren zeggen ze h? :)
Eens wat leeftijd bijgekomen, komt het jokken er aan :)
|
