|
< terug
Toneelfragment N°2
(2 mensen in het vliegtuig. Hij leest de krant, zij Marquez)
Hij: Ik haat vliegen…
Zij: Komaan schat, elke keer dat we op reis gaan hetzelfde verhaal. Had ik geweten dat je je weer zo zou aanstellen had ik geen businessclass besteld.
Hij: Ik kan toch ook mijn gevoel niet veranderen. Het is gewoon een griezelige gedachte. Zo ver van de grond…
Zij: Of zo dicht bij de hemel…
Hij: Begin niet.
Zij: Het is toch zo. Soms moet je de dingen eens langs de romantische kant bekijken. Kijk niet naar beneden maar kijk naar de lucht. Die zo wolkenloos is. Wolkenloos… Als een prachtige winterdag. (ze blijft even stil) Ik was vergeten hoe ik van vliegen houd. Hierboven is het altijd zonnig. Altijd hetzelfde en toch altijd anders. Het is raar. Van op de grond herken je figuren in de wolken en hierboven verliezen ze elke vorm. Hier tonen ze wie ze echt zijn. Bij een wolk is onderkant buiten en bovenkant binnen. Ze kennen geen grens. Ze vloeien in elkaar en laten elkaar los al eeuwenlang, tot elke wolk iets van de anderen heeft. Het is hierboven meer een geheel dan dat het beneden ooit zal zijn.
Hij: Geef mij toch maar de begane grond. Ook al is ze verdeelder als dit niets hier.
Zij: Zou het niet heerlijk zijn… te mogen wegdrijven en elke dag wat te verliezen... wat te winnen... om dan ooit te verdwijnen. Oh… te mogen wegdrijven.
Hij: (onverschillig, verdiept in de krant) Met jou zit ik al genoeg in de hemel.
(ze kijkt hem aan en lacht. Het werd hun laatste reis)
feedback van andere lezers- thepuppy
ok wel zit wel humor in.
Groetjes,
thepuppy
Maarten: Was niet echt bedoeld om humor in te steken... Bizar :p
Maarten x - thomas
Mij lijkt het romantisch... tot die laatste zin '(ze kijkt hem aan en lacht. Het werd hun laatste reis)'.
Die grijpt je aan en doet het romantisch prentje instorten
Maarten: Merci Elke. Vond het ook een zeer romantisch idee. Maarten x
|
