Volg ons op facebook
|
< terug
Performance (zie MUIS) - De versie van Sander
= Gelieve eerst *Performance* van Muis te lezen =
Woensdag 29 augustus van dit gezegende jaar. In mijn memorie niet zo'n slechte dag op het vlak van de meteorologie. En ik had een goede reden om een deel van de dag niet thuis te hoeven zijn.
Ik had die avond een optreden af te werken in een Antwerps literair café. Evenwel niet aan mijn proefstuk met deze performance, het podium betreden van Het Pandje aan de Steegstraat was alsnog een primeur.
Helemaal op tijd stond ik aan perron twee. Neen Muis, niet in het station van Neerpelt. In dat van Hasselt. (Hoe kom jij aan Neerpelt of all places?) Eer de trein vertrok had ik al een vanillewafel binnen. De wafel met een laagje chocolade zou ik tijdens de reis wel verorberen. Evenals dat zakje Bugles van Smiths. Het geheel zou ik doorspoelen met een tweetal flesjes coke, de laatsten die de automaat nog in voorraad had.
17:12 uur. Op de sporen een mij ongewoon treinstel. Twee wagons in een totaal verouderd design. De laatste trekken aan een Fintas-sigaartje, instap en weg.
Ik had je de mail toegestuurd met mijn route. Normaliter reis ik vanuit Hasselt naar Antwerpen Centraal via Diest, Aarschot, Heist-op-den-Berg, Lier en Berchem. Voor deze, inderdaad toch wel bijzondere dag, wilde ik daar graag van afwijken. Deze avond zou voor jou tenslotte een echte podiumdoop worden. Die uitzondering had ik graag voor je over.
Ik koos dus voor een trip, vertrekkend uit Hasselt (niet Neerpelt dus), over Zolder-Heusden-Beringen-Leopoldsburg-Balen en Mol. In deze plaats zou de stoptijd iets langer duren. De service van de NMBS staat voor niks en in Mol zou er dus een derde rijtuig aangekoppeld worden. De volgende halte werd dan jouw opstapplaats. Afspraak was compartiment drie, zo ver mogelijk vooraan in de trein. Daar zat ik!
18:03 uur was het. Vijftig minuten was ik intussen reeds onderweg. Dan hoorde jij de remmen piepen en knarsen van de aankomende trein. Ik had me naar de automatisch geopende deur begeven om een zicht te hebben over het perron. Verbazing en twijfel. Waar was Muis? Lichte paniek. Ik vroeg me af: zou ze moeten overwerken? Dan zit ze nu tandenknarsend achter haar bureau. Heeft ze dit vertrek gemist, zal ze met haar dieseltje verder rijden naar de volgende stopplaats? Had ik je gewoon over het hoofd gezien?
Maar er was dus ook die derde wagon. Terwijl ik nog een snelle slok coke nam - de drank, niet de stuff - maakte ik aanstalten om een keer doorheen het tweede rijtuig te stappen. Daar dachten er al een aantal passagiers: raar treinmodel, rare kaartjesknipper. Ik kwam dus aan mijn kant van de trein uit op een deur die elke medewerking weigerde. Als ik in zulkdanige situaties verkeer, dan is een tegenwerkende deur het laatste dat ik hebben kan. Mijn hartslag gaat omhoog. Mijn bloeddruk stijgt. Vervolgens danst mijn maag een vage salsa. Een soort migraine komt opzetten. Mijn lever klutst van oost naar west. Mijn tenen beginnen te krullen. Mijn hartslag loopt nog hoger op. Mijn bloeddruk haalt stilaan de top van een Alpencol. Mijn maag danst intussen la valse à mille temps. Om nog maar te zwijgen van de liters zweet die bij beken langs mijn armen en benen wegglijden.
Inmiddels waren we Olen voorbij. We naderden Herentals. Ik gezeten op een bank in het derde compartiment links, jij ....??? In the middle of nowhere??? In Herentals stapte ik even het perron op. Merkte niet zo snel iemand op die voldoen kon aan de persoonsbeschrijving die ik voor de geest had. Alles samen werd dat stilaan een klein trauma. Sander, dacht ik nog, this really is a bad situation.
De trein kwam weer op gang. Nogmaals liep ik doorheen wagon 2. Die deur achteraan was niet te forceren. Ook ik heb even aan 'Sesam' gedacht. Maar enige move zat er niet in dat spel.
We hadden ons dus mailgewijs ook voorgenomen om tijdens de heenreis naar de Koekenstad onze sketch te oefenen. Kwam niks van in huis. Enfin, kwam niks van terecht op die trein. Was misschien ook beter zo. Er waren nogal wat medereizigers. Iemand had altijd aan de noodrem kunnen gaan hangen en roepen: "Breng dat koppel naar Geel!"
Ik besloot dan maar een afwachtende houding aan te nemen. De onrust bleef echter groot. Jawel, soms zou een GSM makkelijk kunnen zijn. Maar ik heb geen GSM. Ik distancieer me van GSM-gebruik. Ten eeuwigen dage. Na de stop in Lier liep ik nog een keer doorheen de beide wagons. Constatatie: geen Muis. No Mouse at all. Not at all a Mouse.
Nieuwe passagiers zag ik andermaal denken: een kaartjesknipper met zwarte Zuid-Amerikaanse cowboyhoed: wie is er bij de NMBS op dat idee gekomen? Nog een halte in het station van Berchem. Ik zou dus in Antwerpen Centraal uitstappen, mijn ogen de kost geven en uitkijken naar iemand die wellicht uit rijtuig twee of drie zou stappen. Je typeert het trouwens zelf perfect. Op het tempo van een jonge, fitte slak glijden we Antwerpen Centraal binnen. Ik was vrijwel nog de enige reiziger in die eerste wagon. Moeilijk om snel op het perron te staan was het dus niet. En dan wipte jij quasi als eerste gezwind uit dat derde rijtuig. De wederzijdse opluchting was uiteraard groot. Zelden before in my live heb ik een vrouw zo stevig in mijn amen gesloten.
Maar daarmee hadden we onze sketch nog te oefenen. Dat hebben we dan maar gedaan tijdens onze wandeling naar Het Pandje aan de Steegstraat. Het ritmisch tokken van de hakken van je afgesleten laarzen werkte mij daarbij nog enigszins op de heupen. Herinner ik me nu. Ik liet die kwestie echter maar blauw-blauw. Met jouw adrenaline, Muis, zou je op dat ogenblik zelfs die kathedraal omver hebben kunnen blazen.
En wat het wandelende volk op de Meir van onze parlando dacht, was het laatste van onze zorgen.
=De sketch *De brouwerijsector* waar het om gaat, staat hier ook op WH =
feedback van andere lezers- yrsa
heerlijk ERWEE zoals jij op zeer komische wijze weet in te spelen op een verhaal van o.a. muis. Je laat geen detail achterwege.
Top klasse!
groetjes xx
ERWEE: De details lagen voor het rapen hoor. Die trein stopte aanvankelijk om de vijf minuten. En dan riep de machinist: Uitstappen jongens, en rapen maar.
Maar lees please ook De brouwerijsector.
met in de hoofdrol Bob de brouwer.
Zeer bedankt voor deze lezing. - muis
hahahahahahaha:) Mag ik lachen, mag ik effe ja!!! hahaahaha
Ik lig hier echt kreupel!
Oh? Jij hebt toch ook zo'n deur tegen het lijf gelopen!! hahahaha
Ik zie het me nog typen 'wat er ook gebeurt, blijf waar je bent, ik loop tot ik je vind!"
Heel amusant Erwee:) Nu dat ik zo herlees!
Maar kom, alles is goed afgelopen:)
Prachtig verteld dit!!
Groetjes
ERWEE: Jij mag lachen! *wink*
Bij dat type trein is er niet zoiets als een tussenschot waar je ook doorkan. Vandaar die gesloten deur aan het eind van wagon 2.
En aan de andere kant la meme chose
Zeer bedankt voor 't lachen! - togu_hang
ERWEE ... meesterlijk spel ... daar heb ik weer wat van geleerd en da's geweldig, alleen ... het treinreizen doe ik toch op mijn manier als je't niet erg vind ... en ik zweer trouwens ook bij een GSM
groetjes
ERWEE: Die gsm is pure autobio, de rest ook voor tachtig procent.
Alleen hebben we op de Meir niet echt lopen oefenen.
We hadden andere praat genoeg.
Zoals het verschil tussen een trein met twee rijtuigen en een trein met drie wagons.
Zeer bedankt voor de lezing en de lering. - sabineluypaert
knallen eerste drie regels (smile) en zaaaalig stykske, heb het in de mail gevonden en dacht, dat kan ik vast elders lezen en zodoende kom ik hiernaartoe gesmurft en zie (smile) mijn instinctieve hersenkriebeling had juist gekriebelt. Spijt me van mijn late reactie zenne, maar vroeg of laat vind ik het toch he (smile)
kerieus he hoe hakgeluid verschillende gevoelens kan oproepen bij verschillende menskes (giechelt stiekum)
ERWEE: goed zo, dat smurfen naar hier *wink*
late reactie no problem, ging vooral om 't lachen op txee plaatsen
zo'n hakgeluiden AMAI zinne
Zeer bedankt voor de smurferij en de lezing
|
