writehi(s)story Passie voor schrijven
home   wat is writehi(s)story?   bladeren   uitgeven   gezamenlijke publicaties   boekenwinkel   manuscriptanalyse   inschrijven   contact   
top 10   wedstrijden   forum   hulp   
 
naam:  
pass:  


wachtwoord vergeten?
 
 

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Betere leesbaarheid

tikkende liefde

door anneke

Met een dromerige blik stond ze daar, starend door het half bedampte raam, de koude wereld in. Kalm en onbezorgd keek ze toe hoe de sneeuwvlokken langzaam neerdwarrelden. Het leek wel of het ongerepte, witte landschap haar had betoverd.
De sneeuw reflecteerde de laatste zonnestralen op haar huid en heel even kreeg hij weer dat magere, schuchtere meisje voor ogen dat op de markt haar waren wanhopig probeerde kwijt te geraken, vrezend voor de slagen die anders zouden volgen.
Ze draaide zich om, lichtjes rillend, want het raam waartegen ze had gestaan, was ijskoud.
Elegant als een kat kwam ze op hem af, nestelde zich in zijn armen en genoot van de aangename warmte die de houtkachel in de kamer verspreidde.
Zijn hoofd vond steun op haar schouder en zijn lippen vonden de weg naar haar slanke hals.
Ze draaide zich om, legde haar fluwelen hand op zijn ruwe wang en keek hem met haar lichtgrijze ogen aan.
Hij waande zich hoog boven de wolken, op de top van een berg, ver weg van de bewoonde wereld, op een plaats waar hij zichzelf kon zijn.
Maar die bel van zwevend geluk en vrijheid werd al gauw doorprikt door een intenser, veel aardser gevoel. Haar warme, volle lippen raakten met de grootste zachtheid de zijne. Ergens leek hij de smaak van appels te proeven. Een zoete, rijpe, zachte smaak die zo perfect het herfstgevoel van toen opriep.
De avond was de wereld ingetreden, de laatste sneeuwvlokken hadden de grond bereikt toen het spel van de gevoelens werd gespeeld.
Als een klokkenmaker had hij elk mechanisme, elk tandwieltje, hoe klein of groot, hoe diep verscholen het ook zat, in werking weten te zetten. Zijn hart, ziel lichaam, haar hart, haar ziel en haar lichaam. Als radaartjes vloeiden ze in elkaar, versmolten ze tot een geheel.
Het was donker in de kamer en het enige licht kwam van het zwakke vuur in de kachel.
Met zijn hand op haar buik, zijn hoofd op haar borst, lag hij neer. Nagenietend van deze avond. Met zijn ogen dicht, haar warme huid voelend, hoorde hij in zijn oor het zachte geklop van haar hart, het tikken van een klokkenmakers klok, het tikken van zijn klok….

 

Er zijn bezoekers online, waarvan leden: .