writehi(s)story Passie voor schrijven
home   wat is writehi(s)story?   bladeren   uitgeven   gezamenlijke publicaties   boekenwinkel   manuscriptanalyse   inschrijven   contact   
top 10   wedstrijden   forum   hulp   
 
naam:  
pass:  


wachtwoord vergeten?
 
 

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Betere leesbaarheid

Het leven zoals het is : boeken die bijten

door aprilsummers

Je hebt zo van die boeken die bijten, je denkt er voortdurend
aan, je wilt gewoon in je luie zetel urenlang lezen in het gezelschap van een zak chips ( ai die calorieën), dat heb ik immers met het nieuwe boek van Nicci French "Tot het voorbij is". Het verhaal gaat over Astrid die werkt als fietskoerier in Londen en samen met vrienden in een huis woont, op een dag krijgt ze een fietsongeval, en meer vertel ik niet.
En verder moest ik nog naar de post vandaag, een pakje halen (mijn boek !). Er zijn ontzettend veel werken in mijn drukke bruisende stad : het oude stadshart is reeds verdwenen voor een toekomstig mega winkelcomplex, een kluifrotonde waar je holderdebolder van wordt als je er langs rijdt, de automobilisten zijn boos door de verkeerschaos en terecht. Ik nam mijn trouwe tweewieler en fietste naar het postkantoor. Onmiddellijk ging ik al naar een loket, zegt een vermoeide postbediende tegen mij : "Mevrouw hebt u een nummertje" ? "Ook dat nog", mopper ik, terwijl ik gewoon mijn boeiend boek wil, en dus ga ik naar een stom toestel voor een nummertje. En vervolgens terug naar dat loket, waarop de niet zo blije postmadam luidop zegt voor gans het postkantoor : "Nee mevrouw, u moet bij loket vier zijn". Ik voel me net een stout kind die een opmerking kreeg van een mopperende schooljuf. Aan loket vier is er gelukkig een vriendelijke jonge man die mijn boek haalt. Ik zou het onmiddellijk uit zijn verpakking willen scheuren, maar bedwing mij nog net. De post is nummertjes halen en altijd een beetje dromen denk ik, als ik uit het drukke postkantoor kom en ik merk de eerste grijze donkere wolken die zich boven mijn stad verspreiden. Ik zet mijn hoedje op, en fiets vrolijk door de bouwwerken naar huis, mijn oude school is bijna met de grond gelijk gemaakt, luttele tranen wellen op, ik tracht er niet veel aan te denken, gelukkig heb ik goed boek, een boek dat bijt.

 

feedback van andere lezers

  • ivo
    honden die blaffen bijten niet zeggen ze, maar boeken die schreeuwen om gelezen te worden, die kunnen zeker en vast bijten ..

    een leuk verhaal met een knap plot .. mooi mooi
    aprilsummers: Ivo
    bedankt voor je leuke reactie !
  • stater
    erg leuk relaas, Hilde.. agitatie en genot..

    een tikje onduidelijk of het steeds over hetzelfde boek gaat.. misschien zit 'm dat in "En verder"..

    maar genoten.. groet van Eli Stater
Er zijn bezoekers online, waarvan leden: .