Volg ons op facebook
|
< terug
Once Upon a Post-It
Een intrigerende titel die lokkend zijn werk deed, lokte mij als bijna vanzelfsprekend tot aan de grens van een stukje onbeschaamd gniffelen. Een geboortegolf aan ideeën teisterde de binnenkant van mijn hersenpan. Die ene blonde hersencel meegerekend. Met een aangename vlotheid nam ik mijn pen ter hand en trachtte met volle moed en een fles drink yoghurt met gemengde fruitsmaak, een bevalling van een volgend meesterwerk op te starten.
Groot was mijn verbazing toen, met slechts één grote maar welgemeende zucht, de punt van de waterman in omgekeerde modus het papieren canvas raakte en daarop, gezwind een sfeer van aaneen gekoekte letters voor me uit stalde. Verwonderd keek ik, hoe mijn hand als automatisch het blad met zacht gevlei vol aaide met een woordenvloed. Een stormgeluid op de achtergrond, dat rukkend aan vensters zoog, prikkelde mij genoeg om op zoek te gaan naar het onbekende. Gewillig volgde ik de impuls en zonk mee in het bovennatuurlijke.
Naarmate mijn woorden het papier meer inhoud gaven en de pen in mijn hand, blad na blad volschreef, bleek dit bij nader inzien toch de ideale manier te zijn om toe te geven aan de verbroederings instincten, mij aangereikt door de heren van Slapeloosland. Morpheüs had zich duidelijk met zijn lelijke rug naar mij toe gekeerd. Of, hij was mijn bijna nutteloze bestaan schielijk vergeten. Weer een van die mysteries die het leven rijk is. Ik hoop nog steeds ooit de waarheid te herkennen. Ondertussen kondigden de ochtendlijke uren hun intrede aan met een pril vogelgetjirp, hoewel er van enig licht nog lang geen sprake was.
Met een aangename vlotheid ledigde ik het laatste slokje gezonde wijn, wijl ik trachtte het hongergevoel dat mijn maag luidruchtig bevestigde, te onderdrukken. Eens ik daar aan toegaf, zou dat immers betekenen dat ik de pen ter tafel moest leggen. Het risico aan deze menselijkheid toe te geven zou van zo ingrijpende, vèr strekkende en schrijfwerende aard kunnen zijn, met een myriade aan gevolgen die deze act amper zou kunnen goedpraten, dat ik de knagende protesten angstvallig naar de achtergrond drukte. Wat ook het stokken van deze actieve pen zou kunnen teweegbrengen, boezemde mij genoeg angst in om gewoon door te werken, mijzelf volledig negerend.
Na verloop werd het wel wat eentonig. Na meerdere inspanningen was het bewijs geleverd dat ik net niet aan de afstandbediening kon, om de tv aan te zetten en een beetje nieuws te kijken wijl mijn magische pen het zwoegende werk deed, enkel rechtgehouden door mijn gewillige hand. Het besluit drong door, mij uiteindelijk bij deze situatie neer te leggen. Er zat immers niets anders op wilde ik me de woede van de neergelegde pen niet op de tere hals halen. Het was of dit of afleiding. Aangezien er na de afleiding niets meer was, was het verdict snel gevallen. Na medium spelen voor mijn pen was er tenminste een meesterwerk over, na het afleidend tv-zappen niet. De keuze was dus snel gemaakt. Zelfs de kat knikte meewarig. Er zat niets anders op, de keuzemogelijkheid werd duidelijk, scherp afgerand en beperkt door een rechtgeaarde NEEN tegen mijn zwakke schakel, zijnde het televisioneel gedrocht. Verbeten draaide ik mijn hoofd weg van het kleinood dat net buiten bereik lag. Een mens moet tenslotte wel wat over hebben om zijn muze ter wille te zijn.
...
feedback van andere lezers- lief
voel me een voyeur in mijn eigen woonkamer
zelfs de kat en vooral het mijmerend zappen
komen me bekend voor Sabine,
dankje voor het notuleren
liefsxxx
SabineLuypaert: oo wat een leuke zin die reactie (smile) dank dank dank
wacht als je de rest leest (kwilde eens vreemd gaan ;) in het schrijven he ;)) - ivo
ja idd ik voel me ook als een voyeur in je bestaan, zo levensecht geschreven ... grappig mooi ..
SabineLuypaert: oo wat cool zeg (smile) dit was iets dat ik al heel lang eens wilde schrijven, maar het kwam er moeilijk uit, tot ik op een nacht de startzwengel kreeg (smile) benieuwd wat je van het vervolg gaan vinden ;)
Heel dank je wel Ivo (smile) - muis
Meesterlijk neergepend door een meesterlijke hand:) Die droge humor erin is ronduit prachtig:)
Grappig einde ook:)
Wat je al niet kan schrijven over schrijven!
groetjes
SabineLuypaert: (smile) was langdurige bevalling he dees, maar is nog lang niet eind zenne, komen ng drie delen (smile), kvond dees wel suspencige zin om effe op te stoppen hahah
heel groot bedankt voor 't compliment he, en de fb vanijgest (smile) - ERWEE
Met mijn eerste ochtendsigaartje in de hand
moet ik heden kortstondig door het besneeuwde land
dus dacht ERWEE: eerst SaLu lezen
paar minuten later was 't gedacht
ha zie daarmee zit ze steeds zo laat aanwezig te wezen
Wordt uitgekeken naar meer, dit is een neige eerste alweer
§2 met slecht één grote maar welgemeende zucht, => met slechtS ... *die esjes toch*
SabineLuypaert: dank u erw - freke
inderdaad, de meesteres van het woord....
knap zenne
ggreetzz, fréke
SabineLuypaert: soms wou ik dat ik altijd zo'n dinges kon schrijven, helaas de muze is eigenwijs he ;)
dank u freke voor 't (bloos) groot compliment - togu_hang
knap Sabine ... joep naar de volgende hé
groetjes
SabineLuypaert: (smile)
groot bedankt (smile) de volgende is op komst zenne - jbrouns
Zeer herkenbaar, die drang tot schrijven, mijn huisgenoten worden er soms dol van. Knap hoor!
'Een geboortegolf aan ideeën teisterden' -> 'teisterde' zonder N
Allerbeste wensen voor de Kerst en voor alle jaren die nog volgen.
SabineLuypaert: erg he als dat komt opzetten (smile) en ge moet er wel aan toegeven he want anders ben je met de minuut minder te genieten (ik toch (bloos), gelukkig heb ik brave huisgenootjes, die komen er gezellig bijliggen
heel dank je wel voor je heerlijke reactie (die 'n' is aangepast)
en ook voor jou de beste wensen, hopen geluk en veel leuke inspiraties en de tijd om ze dan neergeschreven te krijgen ook he,
liefs
S - lin
Wow Sabine, dit is heel aangenaam leesvoer. Zeer herkenbaar nergepend! Ik ga je volgen.. Lieve groet, lin
SabineLuypaert: oo wat lief, heel dank je wel
|
