Volg ons op facebook
|
< terug
Once Upon a Post-It -2-
'Stel dat ik een dringende aandrang krijg om een sanitaire stop te maken, dat zou desastreuze gevolgen kunnen hebben voor het verloop van dit verhaal.' Deze angst vloeide me toe als water naar zee. In het volle besef dat ik vroeg of laat toch voor een dilemma zou komen te staan, wist ik dat er dringend maatregelen nodig waren. De kracht van mezelf bestond er immers in deze dilemma's steeds een stap voor te zijn. Verbeten trachtte ik ze allemaal op een rij te krijgen en markeerde in gedachten de oplossingen er reeds bij. Geen tijd om 'de zachte' uit te hangen hier, mijn toekomst hing er van af. Grenzen mochten betast worden doch niet overschreden. Mijn queeste was begonnen.
Ondertussen gaapte het grote onbekende mij recht in het gezicht. Doch, de wil om de vrouw uit te hangen, ontbrak me. Alles voor het verhaal. Zoveel was zeker. De rest moest maar even wijken. 'Volgende week komt er ook nog een dag, nu eerst dit verhaal,' troostte ik mezelf. De was loopt niet weg en de titel was op zijn minst gezegd, meer dan veelbelovend. 'Once Upon a Post-It'. Als dat geen titel met ballen was dan wist ik het ook niet. Dit was een regelrechte warme uitnodiging tot lezen, die niets minder dan een staande ovatie verdiende. Helemaal vervuld van mezelf en de titel, nam ik de fles Yoghurt ter vrije hand.
'Wiebelen met je tenen, want het urenlange stilzitten begint zijn tol te eisen,' sprak ik mezelf toe. Het besef een grijpklaar slachtoffer te zijn van de duivel der bloedklonters, ten gevolge lang stilzitten, sloeg een gat in mijn bewustzijn. Op tijd van de meest schalkse knippering van een hengstig paardenoog tijdens de Koninklijke parade, begreep ik opeens als een beiaardconcert bij zonnige hemel, hoe het kwam dat ik mij niet echt betrokken voelde bij de heldhaftige daad die ik stelde. Het voelde als kantklossen in Texas, een dreun bracht me tot de harde realiteit.
Deze voornoemde daad die ik stelde, ten gunste van de bescherming der leesvaardigheid in constitutionele betrokkenheid voor wat betreft de kwalitatieve aspecten van de mens, werden van bovenaf gedirigeerd. Zo zat dat. Iemand daarboven had mij hard nodig om zijn ding gezegd te krijgen. Daarom die schijnbare afstandelijkheid van mezelf en mijn hand. Met de lippen droog, genoot ik even van het gevoel dat zich van mij meester maakte. Je werd namelijk niet alle dagen uitverkoren.
Eigenlijk voelde het als een ondoorgrondelijke eer. De moeheid van mijn oogleden trok er zelfs drie minuten van terug. Het kan verkeren. Met die verglijding van deze vereniging van mezelf en mijn gedachtengang, deed een geboortegolf aan tekst mij ongewild en onbeschaamd gniffelen.
'What the heck, niemand zag het, dus waarom niet.' Een schrijfmedium heeft tenslotte toch ook wat afleiding nodig en een schrijver is ook maar een mens. Een gevoel van macht sloop in de kamer.
Diepte schokte de albasten lichamen tot lijk. Woorden walsten hun polonaise als onbewuste vlerken en gaven sfeer en verlangen aan de schaduwen van mijn verhaallijn. De ene prikkeling volgde de andere op en toen ik stiekem een stukje geschreven tekst las, wijl mijn hand alweer een nieuw blad onder de pen schoof, betrapte ik mij er zelfs op, een intermondiaal gevoel te vrijwaren tussen enkele erogene zones. Het beloofde een warm verhaal te worden. De sfeer sloeg me nu al in het gelaat en ik had amper twee pagina's gelezen.
---einde 2---
feedback van andere lezers- ivo
ja watte, overal sensualiteit op het schrijversforum bij de dames die de pen hanteren, is er een of ander virus uitgebroken ...
toch heel leuk om te lezen en ja, benieuwd naar wat er gaat komen
SabineLuypaert: (bloos) 't is wat he met die sentimentalidinges ;) zal zeker aan den tijd van 't jaar liggen (smile) want kattentijd is net voorbij he
blij dat je benieuwd bent naar wat volgt (ik kan wel zeggen niet wat ge zoudt denken :P) of misschien net wel hahaha
dank je wel ivo (smile) - togu_hang
laat da virus maar werken hé Sabineke ... 't was weer plezant om lezen.
een tip mss ... werk met ne server in huis en plaats een "workstation" in het kleinste kamerke. Zo kunt ge werken en je volledig laten gaan op hetzelfde moment. Wie weet geeft dat gevoel nog wel een bijzondere dimensie aan je inspiratie, met nog betere "output" ... op meerdere vlakken LoL *wink* ... misschien was dat wel de bedoeling van de Hogere Orde :-)
groetjes
SabineLuypaert: plat van 't alchen nu met je reactie (en ik denk- da kamerke heeft wel plaats voor een stationneke met uitklapbaar typdingeske:o wel zonder micro en co, (smile) ne mens heeft zo zen pricavy he haha,
heel dank je wel voor de zalige fb (weeral) - lief
het uitverkoren zijn zou ik niet onderschatten Sabine
blijf maar schrijven zolang het geen must is.
Genoten van je zelfportret en ga nu eindelijk
naar het gemak,
liefsxxx
SabineLuypaert: 'k had dees niet mogen vertellen he, nu is ze het afgebold die muze (maar ik geef me neit hoor) ik wil wel pertinent geloven dat ze op kerstfeestweekend is bij haar zus ;)
('k mag nog niet naar dat gemakj gaan he, kan alles in de war stiren ;)) - ERWEE
Wat kan er meer gezegd worden dan Geweldig vervolg!
SabineLuypaert: en 'k heb speciaal gelet op stoute esjes he (smile)
dank u erweeken - ROB
Nu weet ik het zéker. (smile)
SabineLuypaert: (smile) haja kweet het ook ;) - lin
Nou word ik toch wel heel erg benieuwd naar het vervolg zeg!
Lieve groet, lin
SabineLuypaert: giechelt, (ik weet het, ik weet wat komt (smile)) - muis
bloos, was een stukje vergeten te lezen:) Snorry heur:)
Weer een prachtstuk (heb het vorige ook nog een keertje doorgenomen:))
Groetjes en knuffies
SabineLuypaert: muis vooruit in achteruit (smile) dat klinkt plezant zie (smile) merciekes h
|
