Volg ons op facebook
|
< terug
Navelrood - 1 -
Het strand staat vol uitslag. Krimpende rode vlekken. Een tenger rood mannetje staat louter gekleed in wensen in het kokende zand. Zijn lichaam bestaat uit dunne rode strepen. Het gezicht is onzichtbaar vanwege de witte zakdoek met blauwe strepen op zijn langwerpige hoofd.
Het puft. Het smelt. Het strekt de armen hemelwaarts en staart verwachtingsvol omhoog naar het gele strandemmertje dat het de lucht induwt. De afbeelding van een blauwe windvlieger op de zijkant is dof, duidend op veelvuldig gebruik.
Een rode zinderende bol heerst al dagenlang over het luchtruim. Alles lijdt aan verdamping. De zee zweet. De hitte vernietigt. Golven klotsen lui hun waterhoofden op het zand dat het kookpunt nadert. Het sist, tjsshhh. Het wateroppervlak weerspiegelt gebroken stralen.
In de trillende verte, waar zee en lucht ineen opgaan, woedt een vergeten strijd op leven en dood. Druppelnevels vervliegen en vechten zich omhoog. Vele redden het niet en storten onzichtbaar terug in zee. Maar enkele microscopisch kleine waterdampen slagen er tezamen in koudere luchtstromingen te bereiken om in die veilige regionen herboren te worden als regendruppel. Naarmate ze hoger stijgen groeien de druppels tot uniciteit. Ze vloeien in allerlei vormen. Ze klimmen omhoog tot lagen waar de kou hun hoofden kristalliseert. Een schittering!
'Ha…tjoe!'
Een violetkleurige druppel niest. Kleinere paarse druppels spatten uit het lenige bovenlijf om vervolgens weer erdoor opgezogen te worden. Andere druppels wijken uiteen. Ze kijken verwijtend naar de peervormige niezer. Het is duidelijk dat deze vanwege haar afwijkende kleur niet gewenst is. Slechts één dikke koffieboonvormige druppel blijft aan haar zijde en lacht. Ze krijgt een vriendschappelijke por in de bolle buik, recht op een kleine witte vlek, die ferm afsteekt tegen het blauwe lijf. Bij de koffieboon spetteren nu ook tientallen druppeltjes uit het lijf. Beide pasgeborenen lachen samen.
Vele luchtlagen hoger beschermt een levende regenwolk, die is opgebouwd uit miljoenen druppels, een immens gat in de ozonlaag. Als in een goed georganiseerd leger heeft iedereen er zijn eigen functie. Een voorname taak is het opvangen van de nieuwe druppels. De koffieboondruppels hebben deze taak op zich genomen. Een andere voorname taak: het afweren van alles verwoestende CO2-dampen. Die verantwoordelijkheid rust bij de kogelvormige druppels. Allerbelangrijkst echter zijn de opofferingsmissies: peerdruppels die zich naar beneden storten, een zekere dood tegemoet, met als doel de wereld te redden van de grote droogte.
Er heerst altijd een grote bedrijvigheid op de wolk. Het is een komen en gaan van druppels.
'Kijk nu daar!' roept plotseling een al wat oudere koffieboondruppel.
'Wat? Wat is er dan? Ik zie de regen doorheen de druppels niet meer,' grapt een andere.
'Grapjas. Daar, zie. Die peer daar, ze lijkt wel paars.'
'Oh ja, nu zie ik het ook. Hoort ze bij de vijand denk je?'
'Ik heb geen idee.'
'Moeten we haar ook opvangen?'
De oude druppel kijkt vlug om zich heen. Zijn ogen zoeken een antwoord in de blikken van de anderen. Veel tijd om na te denken is er niet. De druppels komen met een enorme vaart aangewaaid.
'Snel! Ze zijn er,' roept iemand.
De koffieboondruppels nemen haastig hun posities op de rand van de wolk in. De omhoog stijgende druppels worden één voor één veilig binnengehaald. In haar vaart kijkt de violetkleurige druppel angstig om zich heen. Ze krijgt wantrouwende blikken terug. 'Ze gaan me niet opvangen' flitst door haar hoofd.
'Verdorie, Ik kan het niet!' roept de oude boon plotseling. Hij grijpt naar de vreemde druppel en werpt ze op de wolk. Onmiddellijk wekt de nieuwkomer de nieuwsgierigheid van allen, waardoor men even afgeleid raakt van de taken.
'Help!' roept de enige vriendin van de violetkleurige. 'Help! Vang mij!'
Allen springen op. Ook de paarse druppel springt zo hoog ze kan en reikt met haar waterige arm naar haar vriendin. Maar het is te laat. De dikke koffieboondruppel raast verder omhoog. Voordat ze de onmetelijke zwarte kosmos inschiet vloeit één rood druppeltje als een traan uit haar lijf. De traan wordt opgevangen in de handpalm van haar vriendin. Weg is de koffieboon! Er heerst een verslagen sfeer. Het blazen van de wind was nooit zo nadrukkelijk aanwezig. Het monotone lied van de omgekeerde regen weerklinkt in mineur.
'Het is allemaal mijn schuld,' schudt de paarse druppel langzaam het hoofd. De vele omstanders staan sprakeloos.
'Ik wil mee met de volgende opofferingsmissie,' zegt ze tegen niemand in het bijzonder, terwijl ze onbeweeglijk naar de rode traan in haar hand staart.
'Maar, dat kan niet!' zegt een andere peervormige druppel. 'Je kan ten vroegste over twee weken mee. Zo lang heb je nodig om op krachten te komen.'
'Neen!' schreeuwt de violetkleurige resoluut. 'Voor mij is er niets hier! Of jullie het goedkeuren of niet. Ik offer mij onmiddellijk op.'
Ze steekt de rode druppel in haar lijf, een rode traan als navel.
Met het hoofd diep weggezakt in de schouders verwijdert ze zich vervolgens van de groep. Men kijkt haar mededogend na.
'Tja, … dan zal het wel zo moeten zijn,' zegt een druppel om maar iets te zeggen, waarna iedereen diep in eigen gedachten verzonken weer zijn eigen plaats op de wolk inneemt.
feedback van andere lezers- Hoeselaar
Leuk meteorologisch verhaal over het ontstaan van wolken door waterdruppels die gasvormig naar boven worden gezogen.
wacht op het vervolg
Wilhelm
jbrouns: Bedankt voor de toffe fb, vervolg (en al meteen einde) volgt morgen.
Beste wensen en feest ze! - muis
Mooi verhaaltje over de regenwolkjes, de drupjes, de natjes en de droogjes:)
groetjes
jbrouns: Bedankt, er zit in feite nog veel meer in het verhaal, ik hoop dat alles duidelijk wordt in deel 2 morgen. Groetjes - aquaangel
graag gelezen, leuke visualisatie xx
jbrouns: Thanx, het is oorspronkelijk geschreven voor een korte animatiefilm. Grts. - ERWEE
Prima mister rainmaker
jbrouns: Tja, ik ben ook lichtjes autistisch :-)
toedeloe - togu_hang
leuk verhaaltje J ... ga nu naar deel 2 ... ben benieuwd
jbrouns: Bedankt, Grts. - Henny
Er zit veel meer in dit verhaal, dat ik nog niet helemaal thuis kan brengen. Wel denk ik dat er een duidelijke boodschap in zit.
jbrouns: Oef, bedankt dat jij het doorhebt, er zit inderdaad veel meer in. Hopelijk wordt alles duidelijk in de volgende delen.
Feest ze! - lin
Goed weergegeven. Zelf zou ik met de woorden: " een rode zinderende bol" zijn begonnen, omdat het stukje ervoor eigenlijk niets met het verhaal te maken hebben. Het leidt wat af.
Ik ga snel het tweede deel lezen nu, dus je hebt me het verhaal in weten te zuigen!
Groet, lin
jbrouns: Mmmhh, je hebt me aan het denken gekregen, misschien heb je gelijk, maar anderzijds is het zo dat de eerste alinea w?l zeer veel met het verhaal te maken heeft, de ontknoping volgt in deel 3. In ieder geval bedankt voor het aandachtige lezen en fb. Groetjes
|
