|
< terug
*Clandestien* - 3. ... al houd ik je in leven
Je handen liggen werkloos op de tafel. En ik kan ze niet zien. Je zit in je afwezigheid. Ik in de werkelijkheid. Het brood verwordt tot graan; de kan met water neigt verlegen naar de bron. Ik moet de kruimels ruimen. De tafel klaar maken voor morgen. Morgen zul je er ook niet zijn. Je bent er nooit geweest. Al houd ik je in leven.
Het raam verwijdt mijn staren in de avond. Ik noem je naam. Ik roep. Hoe meer je beeld vervaagt, hoe scherper je genadig antwoord. Ik vang je in je antwoorden. Ik drink ervan, oud, vergaan, kapotgewacht. Ik ben van perkament en lichtjaren op mijn bestaan vooruit. Ik kan je jongheid niet verdragen. Je blije moed, je rustige tred, je stem die inneemt en mij draagt naar waar ik niet wil gaan. Rien is uit mijn buik gegleden. Nu is ze zeven en ze glijdt langzaam uit mijn hoofd. Je neemt er teveel ruimte in. Ik moet je laten gaan. Mijn lijf kan niet meer met je dansen. Je leven omspant al mijn sterven, omdat je het nooit hebt ontkend. Als enige. Toch ontneem je mij het recht op sterven. Het recht vrede te vinden ooit. In de dood mag ik je niet meevoeren. Ik moet je laten leven. Dat heb ik je beloofd. Maar ik kan je niet achterlaten, niet alleen, niet ongeborgen. Je dwingt mij weer om op te staan, te doen wat ik moet doen: mijn huis bewoonbaar houden voor Rien en voor mezelf. Zorgzaam moet ik zijn. Elke dag voedsel zoeken en bereiden. Elke dag schoonmaken. Mijn schrale vel verzorgen. Rien inzepen. Rien spoelen met overvloedig water. Rien afdrogen. Rien aankleden. Rien in mijn armen nemen. Naar Rien luisteren. Naar haar ontelbare verhalen. Van rekensommen en achteruitkijkspiegels. Rien toespreken. Rien leren. Rien wijzen. Rien ruimte geven. Rien zien . Rien ontzien. Rien haar vleugels zachtjes spreiden. Totdat ze vliegt, hoog, ver, breed, nietsontziend en onbevangen.
feedback van andere lezers- commissarisV
Het is echt niet om te paaien, ik heb dit reeds 3x gelezen(was reeds per e verzonden), dit is werkelijk top.Trouwens, dit is voor mij pure poëzie.Wel een gemakkelijke bevalling dat glijden.Moet aan een zeehondje denken :-)
Vansion: De combinatie van poëtisch proza en dialoog in dat manuscript maakt het voor velen onleesbaar. De helft van de wereld lijkt het ene, de andere helft het andere eruit te willen. Maar ja ... het hele dingetje moet nu eenmaal zijn zin hebben van de bizarre wisselwerking tussen binnen en buiten... - koshka
tot tranen toe
ik zou moeten werken, schrijven...
maar dit, dit leef in mijn hoofd
even geen plaats voor mijn woorden
Vansion: ja koshka. je zegt het. het is waar een mens wonderlijk genoeg ook gewoon uit geraakt. soms als bij toverslag. - geertje
uit het leven gegrepen.
wel een zwarte ondertoon, of eerder droef...
de pijn van het zijn ?
groetjes
geertje
Vansion: awel. deze tekst is oud. was eerder onmacht... - Marlis
Gewoon prachtig. Ik heb deze week de film "the hours" gezien over Virginia Woolf en dit stukje doet me heel sterk daaraan denken. Slik...
Groetjes
Marlis
Vansion: Virginia Woolf is geniaal. Zou niet eens de riem van haar sandelen durven kussen. - drebddronefish
Je reinste poezie vind ik dit, geen woord teveel of te weinig en elk woord laat zijn betekenis zien, dat is zeldzaam, groetjes
Vansion: De voortdurende afwisseling van poëtisch aandoend proza en realistische dialogen maakt dit boekje voor velen onleesbaar. Wie van het ene houdt, wil meestal het andere eruit... Enfin... Had nooit verwacht dat dit graag gelezen zou worden. - maridava
Ik zou liever geen feedback geven door een quotering te geven, maar weet niet hoe ik dat moet doen.
Het is mij een beetje te poëtisch, soms te vaag, soms ...
Vansion: je kunt het feedback-hokje ook leeg laten hoor ... geen probleem ...
|
