Volg ons op facebook
|
< terug
Once Upon a Post-It -3-
Net toen het ingewikkeld leek te worden voor de man met de Post-it, hoorde ik een verdacht en krassend kuchen. Een beetje verveeld -daar ik mijn ogen van de woordenkrullen moest nemen, keek ik in de richting van het geluid en zag tot mijn angst dat de vulling zijn laatste druppel gedeeld had. Met mijn buik duwde ik snel de tafel vooruit, de Heer dankende dat het een licht model was. Mijn hand schreef gestaag verder, zij het zonder inkvloeiend resultaat. Ik durfde ze niet op te heffen van het gezegende papier en schuifelde met tafel en stoel richting stockkast.
Daar aangekomen griste ik een dik schrift van tussen enkele naslagwerken en foefelde hem onder mijn schrijfblad. Zo, kon ik het hele boeltje mee op de grond leggen wijl ik met mijn andere arm diep in de kast tastte, achter het blauwe reservedoosje vullingen. Met tandenpeuterend gevolg slaagde ik er uiteindelijk in die stomme dichtgekleefde klep open te bijten. Een fonkelnieuwe vulling gleed voor mijn knieën. Het bleek geen sinecure de vulpen van haar topje te ontdoen, wijl die hand nog steeds schreef en schreef en schreef,… Slechts een honderdste seconde werd haar punt van het blad gelicht toen ik met iets meer aandrang dan bedoeld, de lege vulling uit haar broekje tilde. Het klemde namelijk. Even sprong mijn hart in mijn keel, doch het geluk was me bij, de pen bleef schrijven. Snel klikte ik de nieuwe vulling op haar plaats en schroefde haar bovenstuk weer waar het hoorde. Een vreedzaam gevoel viel me ten dele, toen ik de eerste prille marinestreep weer zag te voorschijn springen. Morpheus mocht me heel even gestolen worden, dit voelde ronduit orgastisch. 'Nu enkel de spreekwoordelijke tweede adem vinden om mijn handkrampen af te leiden van de pijn en we waren weer vertrokken. Dit kleine hiaat in de tekst kon ik vast recupereren op oude Sherlock Holmes wijze met grafiet,' dacht ik.
Ik was wel zo slim het doosje vullingen tussen mijn tanden te klemmen toen ik me weer met schrift en pen op de stoel hees om de tafel te bevolken. Daar trok ik het schrift vanonder het net ontmaagde blad en schreef gezellig verder of er niets gebeurt was. Het bleek een spannend verhaal te worden. De man met de Post-It was van geen kleintje vervaart. Zijn kerfstok beschreef veel leed, harten werden gebroken, broeikaseffecten gesimuleerd en ook intercontinentale provincievermenging werd geenszins geweerd.
Opeens wijst de klok veertien uur later dan daarstraks. Een eenzame adempauze kondigt zich aan in de sluimerende stilte. De kat is duidelijk in een muizenhemel als ik zijn pootjes en snor goed lees. Ondertussen voelen mijn arme ogen als lood, ze willen niet meer open of dicht. Hoofdpijn knaagt aan mijn hersenpan, honger schuurt, benen slapen. Dorst ontneemt mij de neiging toe te geven aan hallucinaties betreffende etenswaren, en de pen schrijft en schrijft.
Geen flauw idee hoe lang dit nog zal duren, maar de lichamelijke ongemakken spelen hun troeven uit. Plassen moet ik al lang niet meer, alle vocht is immers verdampt door deze energievretende inspiratiedouche. Mijn lichaam denkt aan opgeven, mijn hersencel werkt nog tegen. De deurbel gaat, ik zwijg als vermoord en doe of de vogel gaan vliegen is.
---einde 3---
feedback van andere lezers- lief
ik heb ook een voorliefde voor inkt,
schrijf het liefst met parkers, en dan
op de vreemdste plaatsen, en ik word
panisch als een gedachte zich aandient
terwijl er geen schrijfgerei is bv in de kerk
niet dat ik daar veel schrijf, je snapt me wel hé
oppassen dat geen obsessie wordt Sabine,
ach een obsessie meer of minder, één ding
viel me op in deel 3, het verdampen van je urine
had ik juist beschreven in -oud jaar, oud zeer-
toeval? allee kadee prettige feestnacht
liefsxxx
SabineLuypaert: kweet het, is door dat te lezen dat mijnen eurocent viel dat ik deel drie nog niet gepost had hihi, wel toeval hoor, want dit is al een tijdje geleden geschreven ;) kunt nagaan op sabolleke, daar staat alles.
IK herken die ambetantigheid, ligt zelfs notabloc op mijn passagierskant in bed, eentje in de hadtas, stylooken of twee, want als het opkomt en ge kunt het niet opschrijven das om horendul van te worden he ;)
lieve knuff van dees kadeeken aan lief kadeeken (smile)
klinkt - ivo
het ritme en de ondertoon van het verhaal vertellen zoveel meer ..
ik ruik als het ware het stoffige en het zure dat de inkt achterlaat hier op mijn pc ...
SabineLuypaert: oioi dat klinkt heftig (smile)
ja soms is die drang zo heftig dat ie niet te negeren valt he, ten koste van andere goestingskes zeg maar,
heel dank je wel ivo (smile) - Muis
grinnikt vettig:)
Tja, het i een obsessieke:) En gelukkig laat jij soms ook iedereen voor de deur staan voor lul:)
Een prachtstukje, enorm amusant geschreven sabine:)
Post it, girl, post it!!
groetjes
SabineLuypaert: wree dinges die verslavingen zenne ;) der is gene post it meer veilig tegenwoordig hahah,
tenkjoe tenkjoe ;)
ik probeer nog een stukske te veramusanteren ;) (komt allemaal door uw erotische verwikkelingen he en die van Togu_hang in den diepvries dakik mijn pen begin te strippen hahahha - togu_hang
jaja Saberdineke ... strippende pennen ... zolang ze maar nie beginnen paaldansen ;-) want da's moeilijk schrijven dan denk ik ...
ik heb weer ferm genoten ... waar blijft ge't halen hé ... is het Abraham? ... is het de mosterd?? ... of is't een ander virus ....
groetjes
SabineLuypaert: (smile) 't zal zeer zeker niet van de mosterd zijn ;) daar bennek niet zo mee in symbiose zeg maar; snut zeg, paaldansende pennen (kzie gelijk zotte beelden), strak zijn we weer vertrokken zie hahaha - ERWEE
Na drie nachten geslapen te hebben ben ik weer wakker. *wink*
Goed geschreven Sabine.
Ben stilaan ook denkende aan papier in de auto, nachttafel, waar dan ook, maar toch liefst rechtstreeks aan de peecee.
§2 Daar aangekomen griste ik een dikke schrift => dik schrift
SabineLuypaert: best toch voorzien zijn van paar papierblokskes met bijdehadte stylo zenne, ge weet nooit waar het opkomt he ;)
kga rap dien dikke schrift aanpassenzie (zie de, dat bedoel ik, hij kon weer niet dik genoeg zijn die schrijfreserve haha) dank je wel erweeke zonder komkommer of kwel (smile) dikke proficiat daar voor ook he - Rob
Twee maal "en we waren weer vertrokken" vlak na elkaar dat stoort een beetje, alsof je in een rijdende trein alsnog vertrekt.
het tempo zit er wel lekker in.
SabineLuypaert: serieus? dat ga ik meteen rechtzetten zie, groot bedankt he
|
