Volg ons op facebook
|
< terug
De randen deel 2. Gewelddadige onthulling.
Gewelddadige onthulling.
"Ik denk dat ik dan de derde bladzijde neem vannacht. Sterk dat je de anti-massa door anti-energie verving in je formule. In principe natuurlijk dezelfde grootheid, maar in energetische vorm komt het veel meer voor in dit universum." Ze keek mij aan terwijl het eten werd geserveerd. Ik merkte nauwelijks iets van haar verbazing over de ontmoeting met Huisgeest. Ze was natuurlijk al wat gesterkt door de vreemde vlinders die om mij heen vlogen. Haar kennismaking met Dagpauwoog had haar er al toe gebracht mij voor kompleet gek te verkaren.
"Het was een ingeving Rob, zeg maar vrouwelijke intuïtie! Dat helpt bij wiskunde ook, al zul jij dat ontkennen."
"Ik ontken het niet maar ik snap niets van die intuïtie. Dat jij met mij optrekt, zal ook wel iets met dat fenomeen te maken hebben, snap ik ook niet."
"Ligt in ieder geval niet aan je prestaties in bed," schaterde ze. Enkele mensen keken bedenkelijk onze kant op.
"Dan zal het mijn geld zijn. Ik begin vannacht wel weer bij bladzijde één," kaatste ik terug.
Ik was rijk geworden met de uitvinding van het modulatieprincipe waarmee de oude, in onmin geraakte netwerken die nog in elk huis binnenkwamen, waar vroeger de telefoon aan vast zat, op te waarderen waren tot véél snellere verbindingen dan tot dan toe mogelijk waren. Dat was toen mijn verdienste geweest. Daarna was ik eigenlijk alleen nog maar bezig geweest met het zo slim mogelijk beleggen van dit gigantische kapitaal. Tot ik Huisgeest en de ruimtevlinders leerde kennen. Vanaf dat moment was ik weer die dromer van voorheen met ideeën over het bereiken van de randen der ruimte en de randen van mijn geest. Daarvoor had ik het laboratorium laten bouwen.
"Hey Rob, zit je weer te dromen over de randen of over mij?" Ik schrok op.
"Over jou natuurlijk!" loog ik. Zij schudde langzaam haar hoofd. Soms had ik de indruk dat ze mijn gedachten kon lezen. "Weet je wat we allemaal over het hoofd zagen?"
"Dat die anti-materie en die anti-energie daar waar jij naar toe wilt, helemaal niet bestaat en de formule daar dus niet meer klopt?" zei ze en keek mij vragend aan.
"Inderdaad," ik nam een hap van het weinige, maar overheerlijke eten, "tot en met het moment dat Dagpauwoog ons aan de rand van het eerste universum heeft gebracht en we daarna de reis naar het zevende universum hebben gemaakt is het nog overzichtelijk en tastbaar. Maar het zevende universum op zich is een wiskundige veronderstelling die we weliswaar bewezen hebben zonder axioma's te gebruiken maar..."
"Ja, wat maar?" vroeg Angelique. Ik nam nog een laatste hap van het bord.
"Alles klopt té goed. Geen gat in te schieten. Dat irriteert mij."
"Maar dat bewijst toch alleen maar dat we geen risico lopen?" atwoordde ze vragend.
"Voel jij geen spanning dan? De spanning van een reis in het onbekende terwijl het volgens de formule allemaal bekend moet zijn?"
"Ik voel maar één spanning nu, of jij er vannacht wél iets van bakt." Ik voelde de hint en liet het onderwerp varen. 'Save the Last Dance' klonk het zacht uit het plafond. Ik stond op en reikte haar mijn hand en even later schuifelden we over het kleine dansvloertje.
"Rob let op de ingang!" klonk het dwingend in mijn hoofd. Ik keek en zag een man binnenkomen, leren jack, hij keek rond en toen onze kant op. Langzaam haalde hij een pistool achter zijn rug vandaan en richtte. Ik danste mijzelf tussen hem en Angelique in, hoorde de knal en werd tegen Angelique aan gesmeten. Een tweede en derde, anders klinkende knal volgde. Angelique klemde zich aan mij vast met haar hoofd tegen mijn schouder. Ik keek om, de man in het leren jack lag op de vloer. Vanaf de bar liep een man met een pistool nog in de aanslag naar de liggende figuur toe en schopte het pistool, dat op de grond lag, van de man weg. Ik nam het hoofd van Angelique in mijn handen en dwong haar zo mij aan te kijken.
"Ben je gewond?" vroeg ik terwijl ik het bloed op haar arm zag. Ze deed een stap terug.
"Ik denk van niet maar......." verschrikt wees ze naar mijn borst. De rode vlek in mijn hagelwitte bloes werd langzaam groter en ik voelde een stekende pijn in mijn linker borstspier en in mijn rug. Ik wilde me nog omdraaien maar een zwart gordijn sloot mijn ogen en ik voelde nog net dat de dansvloer mij raakte.
Langzaam, als op een late zondagmorgen, werd ik wakker. Ik lag op een bed in een rose kamer, de slaapkamer van Linda. Ik streek met mijn hand over de pijnlijke plek op mijn borst maar voelde katoen. Ik zag dat mijn borstkas was omwikkeld met verband. Toen zag ik pas dat Linda naast het bed stond.
"Hoe vaak heb ik je niet gezegd dat je voor bescherming moet zorgen!" zei ze. "Hoe voel je je overigens?"
"Belabberd, hoe is het met Angelique, wat is er precies ge...." het praten deed pijn.
"De kogel is dwars door jou heen gegaan en heeft Angelique in de arm geraakt. Een bevriend chirurg heeft jullie geholpen. Zij heeft maar een schrammetje maar jij moet wel tien engeltjes op je schouder hebben gehad. De schutter is door een agent, die hier regelmatig komt, neergeschoten en kan helaas niets meer vertellen." Langzaam kwamen de beelden weer bij mij op, de man die binnenkwam en richtte. Niet op mij maar op Angelique, en mijn reactie daarop.
"Waar is zij?"
"Hiernaast, we willen het een beetje binnenskamers houden. Een schietpartij in mijn kroeg is geen reclame. Het verhaal zal zijn dat er iemand met een pistool binnen kwam en Jaap, die agent, bedreigde en dat hij niet anders kon dan schieten. Jullie komen in het verhaal niet voor." Ik had er het volste vertrouwen in dat ze alles al geregeld had en dat klopte. Voordat de recherche kwam waren wij al op een ander adres ondergebracht, een zelfde rose kamer maar nu lag Angelique wel naast mij en ze wreef zachtjes door mijn haar.
"Jij wist dat dat schot voor mij bedoeld was Rob. Waarom draaide jij je rug naar hem toe en beschermde mij?
"Omdat ik alleen nooit bij de randen kom, en ik er vannacht toch weer niets van zou bakken." Ik wilde lachen maar de pijn weerhield mij.
"Mijn leven is heel dubbel Rob, bij jou ben ik wiskundige en vind ik mijn rust, ten opzichte van de rest scoor je een goede acht."
"Een acht waarvoor?" vroeg ik verbaasd.
"Ja, een acht in de nacht, ik mag je dan plagen af en toe maar het is waar. In mijn andere leven ben ik een peperdure escort en weet veel dingen die blijkbaar ongezond voor mij zijn. Dit voorval heeft mijn ogen geopend, ik was nog nooit zo bang om iemand te verliezen en als ik je verloren had was ik alleen naar de randen gereisd om nooit meer terug te keren."
"Dan vraag ik verder niets." Er viel een stilte en wij vielen ook... in slaap. Een aai van Huisgeest en Dagpauwoog raakte mijn geest.
feedback van andere lezers- SabineLuypaert
wreed kerieus naar dat modulatieprincipe nu he :-d klein vraagske, zou jouw bloes neit een hemd kunnen zijn??? Of ben je ineens een dametje geworden (smile) (kijkt verwonderelijk zenne), en een acht gescoord (smile) 't is eentje met statistieken hahaha,
Rob: In dat (over)hemd ga ik mee.(smile) En ja, ze is wiskundige en gebruikst statistieken in deze.:lol: - Mistaker
Een bloes kan prima voor mannen hoor, in Nederland toch. Hemd, dan denk ik aan een onderhemd...
Weer graag gelezen. De dialogen vind ik wel een beetje 'boekerig' maar ik ken dan ook geen wiskundigen ;-)
Groet,
Greta
Rob: Dank voor het lezen, motiveert om het in de steigers staande werkje toch af te maken. - Vansion
verrassend, dit werkje, dat ik van bij het begin las
ik herken jouw toets
en ben benieuwd naar wat volgt
Rob: Tja, dat vervolg, ;-))
|
