|
< terug
Multidinges
Het is half zes, stevig donker en koud en een ronkende maag lokt me naar huis. Ik haal mijn enige bijdrage in het nageslacht af aan de schoolpoort en rijd nog vlug eens langs het warenhuis. Zoon heeft immers onderhemdjes nodig, wanten voor een schaatspartijtje en een geschenkje voor een verjaardagsfeest waarmee hij zonet op de proppen kwam.
In de helverlichte megamarkt lever ik hem wijselijk over aan de stripverhalen terwijl ikzelf de rekken te lijf ga. Met ferme tred graai ik een brood mee en beleg, vul onze vitaminenmand aan en maak een verscheurende keuze tussen vier soorten inlegkruisjes. Met een grote fles wasmiddel in promotie wuif ik naar een oude buurman, die gelukkig geen aanstalten maakt voor een zinloos praatje. Ik haal de neus van Zoon van tussen het leesvoer, en schuif de handschoenen over zijn bleke winterhanden. Ze passen net. Met een nokvolle winkelmand en een cadeautje met een rode strik, vatten we de filestrijd aan en tuffen richting huis.
De regen spat tegen mijn moegetrapte hakken als ik uit de auto stap. Terwijl mijn ene been de boodschappentas in evenwicht houdt duw ik met de andere de voordeur open. Mijn volle handtas schuift van mijn afhangende schouder en de eurocenten dansen vrolijk de oprit rond. Eentje belandt er in de goot, als stille wraak omdat ik die kleinoden liever afgeschaft zie. Ik raap een kleffe zakdoek op en mijn digitale agenda en trekt een vermoeide avondsmoel. Zoon lacht zijn onbehouwen moeder uit.
De postvangst - drie rekeningen en een politiek pamflet - knel ik tussen mijn lippen en ik trek halfscheef mijn beide laarzen uit. De vloer is koud en de voetsporen van Zoon zijn nat. Met mijn elleboog geef ik de lichtschakelaar een dreun, en gris het halflege glas dat Lief nog op de tafel liet staan mee naar de keuken. Zoon roept luid dat hij een koekje wil en toont me drie stuks waaruit ik - hier en nu - voor hem moet kiezen. Ik nestel het brood in het mandje, en het beleg krijgt de koelte die het verdient. De waterkoker pruttelt kookvocht voor een kopje verse thee en de ovenschotel die ik gisterenavond laat nog maakte, gaat de oven in. De keuken geurt heerlijk. Terwijl ik zes paar sokken samentrek, draai ik aan de knop van de wasmachine, en zie de agenda en de schoolrekening van Zoon na.
Lief komt zuchtend thuis na een drukke vergaderdag, en ik knik begripvol want zo zag mijn dag er ook uit. Ik snij een citroen in partjes want zijn keel doet pijn, nijp verwoed de restjes uit een flacon honing en vul het boodschappenlijstje aan. De telefoon rinkelt en ik informeer naar de gezondheid van Oma en hoe het met haar kabbelende pensioenleven gesteld is. Ze klaagt want ze heeft het veel te druk. Zoon knabbelt tevreden op een chocoladereep en Lief geniet van de attente warme drank. Hij bladert in de krant en wijst me op een vacature waarvan de functie-inhoud me op het lijf geschreven is. Met de strijkbout in de hand roep ik enthousiast want een nieuwe uitdaging ga ik als veertigjarige nooit uit de weg.
"Neen," zegt hij, "het is niets voor jou", en voegt er lachend aan toe dat ik niet over de vereiste kwalificaties beschik. Die van stressbestendigheid en multitasken en zo.
Hij merkt niet op dat ik de aftocht blaas naar de badkamer waar ik een warm bad neem, een tijdschrift lees en mijn teennagels felroze lak.
De geur van verbrande stoofschotel snuif ik achteloos op, en de blik op een hulpeloos Lief met ovenwanten doet me zogoed als niets. Zoon klaagt dat hij honger heeft en dat het huis stinkt en vraagt zich af waarom er een gat gebrand is in zijn favoriete jeans. De mand met wasgoed is gevallen en ik stap er luchtig over vooraleer ik me languit in de zetel nestel.
"Wat doe je nu?"vraagt Lief me met verbaasde blik.
"Multitasken, helemaal stressloos multitasken!"
(Uit de reeks: Veertig en…)
feedback van andere lezers- Mistaker
Erg leuk!
Daarom woon ik alleen haha
Groet,
Greta
annvanbyl: Een oase van rust, ik kan er maar van dromen :-) - aquaangel
multisuper!
annvanbyl: multibedankt ! :-) - SabineLuypaert
ooh wat zalig beschreven hahaha, het begint al vanaf je bijdrage in ht nageslacht, dat zet de humor trein in gang, genoooooooten heb ik haha
annvanbyl: Fijn ! Zalig vermoeiend herkenbaar h?... - Jan_Stephorst
Erg gevat. Ook wel een beetje pijnlijk beeld van wat er anno 2008 allemaal nodig is om aan de roep van bakstenen, liefde en nageslacht te kunnen voldoen. Zoon moet dringend leren was plooien, Lief moet leren koken zodat de 'ik' figuur 's avonds geen ovenschotels moet staan klaarmaken voor de volgende dag.
Tot slot nog een tip: koop een fles Metaxa - ideaal tegen keelpijn en Lief kan zichzelf bedienen. Maar laat het duidelijk zijn dat ik dit stukje heb verslonden. Heerlijk.
annvanbyl: Goed idee !! Volgende keer laat ik dat wasmiddel voor wat het is en koop ik die Metaxa voor mezelf, dat past perfect bij m'n zuiderse roze nagels ! Bedankt !! - muis
Een stukje dat herkenbaar is voor vele moeders:) Je zou 20 armen en 40 benen moeten hebben, bovendien nog 5 hoofden en ...:)
Graag gelezen
groetjes
annvanbyl: en extra oren en ogen op de meest onmogelijke plaatsen :-)
|
