|
< terug
Huisgerief (dialoog - 60 lijnen)
"Dit bed zou mooi zou staan in ons nieuwe flatje. Die lichte eikenkleur past perfect bij de grijsbruine muur, die jij zo mooi hebt gedecoreerd" zei Kato .
"Goed en wel" antwoordde Tommy, wiens neus omhoog krolde van het complimentje dat zijn liefste hem gaf, "maar die bedmaat kunnen wij nooit plaatsen. De langste muur is drie meter, die waar het beddenhoofd tegenaan moet. Aan die andere muur, tegenover het venster, moet je dan nog de kleerkast kunnen plaatsen. Nee, schatje een bed van twee meter veertig op twee meter kunnen wij niet plaatsen."
De vrouwelijke helft van het jonge paar, dat binnenkort in het huwelijksbootje zou treden, keek sip om zich heen. Met pruillippen keek ze de winkelbediende aan.
De verkoper die dacht zijn baan goed onder de knie te hebben, zou dit koppel eens een slaapkamer aan de hand doen die ze anders nooit zouden gekocht hebben .
"Mijnheer" kwam de verkoper tussenbeide, "dit bed kan je ook bestellen in kleinere maten, gaande van twee meter lang, op één meter zestig breed en breder."
Tommy wist dat als Kato haar zinnen op iets had gezet, hier geen speld meer tussen te krijgen was.
"Als we dan een bed van één meter tachtig breed op twee meter lang zouden bestellen, hoe lang moeten we daar dan op wachten?" vroeg hij het voorstel parerend.
Volgens de verkoper zou dit een zestal weken duren, een periode die het koppel niet wilde wachten.
"Ik heb begrepen dat mevrouw", een woord waar Kato even van opkeek, "vooral te vinden is voor een meubel in lichte eikenkleur".
Op het moment dat de gewiekste man haar zag knikken draaide hij een kwartslag om en toornde het jonge koppel naar de zijkant van de winkelruimte.
"In de etalage staat een slaapkamer ten toon van de gewenste kleur" bekende de sluwe man. "Ik ben er bijna zeker van dat U en uw man hier voor te vinden zullen zijn".
Kato sloeg bijna een kreet van verrukking bij haar eerste blik op de voorgestelde meubelen. Tommy echter, keek met een stuurs gezicht even het prijskaartje na. Hevig schuddend met zijn hoofd zei hij tegen zijn lieveling: "Meid, dit is ver boven ons budget, veel te ver".
De aandachtig luisterende winkelier speelde hierop in en zei: "Mits betaling van een voorschoot van tien procent, kan je dit prachtige meubel afbetalen in twaalf gelijke schijven, zonder maar één procent rente."
Tommy keek Katootje aan en bedacht een plan om een reductie te krijgen want die afbetaling interesseerde hem niet.
"Dit meubel staat tentoongesteld in de vitrine van uw prachtige winkel mijnheer" begon Tommy, "niettegenstaande we het een prachtige meubelcombinatie vinden, stel ik vast dat er hier en daar toch enkele kleine krasjes op zijn, van andere klanten die met hun schoenen het houtwerk hebben beschadigd en zie ik nu ook dat de deurtjes van de nachtkastjes nog niet voorzien zijn van deurknoppen."
Zijn betoog verderzettend in een waterval van woorden zei hij "trouwens, wij kunnen dat bijgeplaatste kuipzeteltje niet gebruiken, ik vind het zelfs niet mooi." Kato stond te schudden met haar hoofd om de uitspraak van Tommy te onderschrijven.
De verkoper berekende in zijn hoofd wat zijn verdienste nog zou zijn als hij vijftien procent reductie zou geven en gaf te prijs op. De jonge man keek naar zijn vrouwtje en schudde het hoofd. "Neen" zei hij "dat vinden we nog veel te veel."
De man voelde zich in het nauw gedreven maar dacht bij zichzelf dat hij dit meubel moest verkopen, desnoods onder de voorziene prijs, het staat al veel te lang in de toonzaal, ik moet er vanaf. "Ik zal er voor die prijs één van onze beste matrassen aan toevoegen en een lattenbodem."
Kato moeide zich terug in het gesprek en zei "ja ok, maar daar zou ik dan graag één van die elektrisch verstelbare bodems voor willen, dan kan toch voor die prijs, niet dan?" en ze keek de verkoper aan met een engelengezicht waarbij ze haar hoofd lichtjes opzij hield…… . Wie zou daar niet voor vallen dacht ze.
Hij capituleerde voor deze verbale en non-verbale overmacht en verkocht de slaapkamermeubels voor een bedrag dat maar vijftig procent van de aangegeven waarde inhield. Hij kon zich wel voor de kop slaan dat hij die elektronisch aangestuurde lattenbodems er gratis bij gedaan had. Maar wie kon zulk een lief vragend snoetje weigeren…. Toch had hij kunnen bedingen dat deze klant z'n meubels zelf kwam ophalen. Zo hadden ze tenminste geen kosten meer voor de levering.
Bij het buitengaan gaf Kato haar vriend een knuffel en fluisterde: "dank je schatje, ik wist wel dat jij alle problemen zou oplossen" en gaf hem een zoen op de mond.
© elpe
feedback van andere lezers- SabineLuypaert
Katootje bespeelt ze als een pannenkoekske LOL aai laaik
elpe: de substiliteiten van een vrouw die een "recht door zee" man bestuurt...... niet dan?
groetjes - aquaangel
graag gelezen xx
elpe: Dank je,
Ben nog bezig aan een derde korte dialoog... komt later - tati
Mooi neergezet en graag gelezen :o)
elpe: thx - tessy
En zo was iedereen content :-)
Leuk om lezen.
elpe: thats life...
thx
|
