|
< terug
vijftig vervloekingen (deel 1)
Voor sommige is het een dieptepunt. Voor mijn moeder niet. Die hoort in het hokje van de bijzondere schepsels thuis. Vanaf de dag dat ze veertig werd begon ze de dagen al af te tellen tot haar vijftigste verjaardag.
Zo moest en zou er een levensgrote Sara in de tuin komen, met het liefst nog een groter spandoek. Pamfletten met haar foto erop, werden ons niet verboden en zelfs het afhuren van een zaaltje met een optreden van BZN zag ze wel zitten.
Haar vijftigste verjaardag moest bijzonder GROOTS gevierd worden.
'En weet je wat ik het allerliefste wil' fluisterde ze me op haar drieenveertigste verjaardag toe.
'Een levende Abraham erbij?' raadde ik cynisch, die na drie jaar gezeur over haar verjaring die nog zeven jaar zou duren, begon te denken dat ze het stadium van alzheimer gepaseerd was.
'Ik denk niet dat je dat voor me regelen kan, want ik heb natuurlijk wel mijn eisen,' ging ze daar ernstig op in, 'Nee... ik wil een foto.'
'Een foto?' echode ik.
'Een familiefoto.'
'Wat moet jij met een familiefoto?'
'Ophangen natuurlijk.'
'Om dan vervolgens dat jaar erop de foto van de muur te moeten halen omdat er weer een wisseling in de wacht is geweest' hoonde ik.
'Verwacht jij scheidingen dan?'
'Als je het op foto vastlegt wel. Er rust een vloek op familiefoto's. Geloof me.'
'En toch,' mompelde ze, na mijn woorden even tot zich in gewerkt te laten hebben 'Wil ik graag een familiefoto.'
Het was geen vlaag van verstandsverbijstering. Evenmin een bevlieging. Standvastig als ze was bleven haar wensen bij de grote Sara, het spandoek, en de familiefoto.
Een tsunami aan woorden heeft het me gekost om haar op andere gedachten te krijgen.
Een grote Sara - Prima, al zou ik die met de mond moeten opblazen, zelfs het ouderwetse spandoek wat in het straatje waar mijn moeder woonde, toch niemand zou lezen, wilde ik maken, maar een familiefoto...
Ik denk dat het een week voor haar vijftigste verjaardag geweest moest zijn, toen mijn schoonzusje belde.
'We moeten nu toch echt een afspraak gaan maken Yrs' drong ze aan.
'Bij de psychiater?' spotte ik, omdat ik heel goed wist waar ze heen wilde.
'Bij de fotograaf.'
'Mijn lieve schat - Dat heeft geen zin.'
'Waarom niet?' wilde ze verbaasd weten.
'Omdat een afspraak niet te regelen is met zeven volwassenen, daarbij sta ik voor de aankomende weken echt helemaal vol.'
'Doe niet zo idioot' zei ze geergerd.
'Prima',' zuchtte ik, 'Dan regel jij die afspraak maar. Ik heb de rest al gedaan.'
Hoe traag ik was met het regelen, zo snel bleek mijn schoonzusje, want de volgende dag al belde ze me terug.
'Aanstaande zaterdag om tien uur' deelde ze zakelijk mee, na nog net de moeite genomen te hebben haar naam te noemen.
'Om tien uur?'
'Om tien uur ja.'
'Op zaterdag?'
'En graag gepast gekleed' vulde mijn schoonzusje schamper aan.
'En als ik niet kan?'
'Dan maak je maar tijd'. Het is voor je moeder.'
'Voor mijn moeder heb ik met een niet te dragen pop langs de weg gelopen, waarvoor sommige mensen me letterlijk hebben staan aangapen.'
'Dan zou dit een peuleschilletje moeten zijn' vond mijn schoonzusje.
'O, en ja,' vulde ze haastig aan, 'Ik heb met je broer geregeld dat we op de dag van haar vijftigste verjaardag om zeven uur op de stoep staan, zodat we gezamelijk kunnen ontbijten.'
feedback van andere lezers- muis
Voor mijn moeder heb ik met een niet te dragen pop langs de weggelopen, =< weg gelopen
Hey Yrsa,
Weerom die humor:) Zal het snijden of niet:) OOk een prima einde waarin je veel open laat voor de lezer:)
Zoals steeds, weer heel heel graag gelezen:)
groetjes
yrsa: Dank je wel muis voor je ontzettend fijne fb :-)
groetjes xx - annvanbyl
Bestaan er mensen die na hun veertigste nog aftellen naar hun vijftigste ????:-) Ik leg alvast de agenda van mijn zoon vast, zodat hij op z'n 21ste bij me kan langskomen, om zeven uur, voor het ontbijt !
Graag gelezen dit verhaal.
gr, Ann
(geergerd -> geërgerd)
yrsa: Dank je wel ann voor je fb en beoordeling :-)
groetjes xx
|
