|
< terug
Uit: Ontmoetingen
Zag dat ze bedrukt keek. Het leek alsof er een zware last op haar tere schouders rustte.
Ze frommelde aan een briefje keek naar nergens, dan weer naar dat stuk papier in haar handen.
Ze wachtte net zo als ik op de bus die mij naar een vriend moest brengen.
Dacht bij me zelf of deze vrouw ook naar een vriendin zou gaan of kinderen ging bezoeken. Of wel werd het een ziekenhuisbezoek of wat nog erger moest zijn een raadpleging bij een specialist.
Uit haar gelaatsuitdrukking werd ik niet wijzer, dacht "waar bemoei ik me eigenlijk mee, het zijn toch niet mijn zaken".
Maar deze ietwat ouder vrouw intrigeerde me, weet niet waarom het kwam me zo voor alsof ik deze dame toch ergens van moest kennen.
Ik heb dat wel meer en dan zeg ik tegen mijn eega "ik ken deze man of vrouw ergens van maar kan ze niet thuis brengen." Waarop zij me steevast lachend repliceert, "jij wilt ook iedere vrouw wel naar huis brengen".
Tot op heden hebben we geen enkel woord gewisseld maar kijken ons wel voorzichtig aftastend aan, snuffelen zoals honden dat ook doen, kijken hoe de ander reageert.
De bus komt eraan en de wachtende vrouw gaat voor me staan: "Oh, sorry dat ik voor u ga staan, ik wil zo snel mogelijk zitten, m'n heupen weet je" terwijl ze dit zei keek ze even recht in mijn ogen als wachtte ze op een goedkeurend gebaar mijnerzijds.
Besluiteloos waar ze zich zou gaan zetten keek ze de bus rond er waren veel stoelen vrij maar kon geen keuze maken.
De bus zette zich intussen in beweging en de vrouw werd door de wet van Newton gedwongen naast me plaats te nemen, met 'n smak belandde ze in de stoel en zei; "oeps" lachte ietwat verlegen en rechtte zich en trok haar jurk recht.
"Ik heb een hekel aan al dat wachten, ben van half tien onderweg" nog steeds dat ene papiertje aan het bewerken: "Ben op weg naar mijn zuster ziet u, ze verwacht me aan het ziekenhuis er is iets aan de hand met haar man en ik maak me zorgen".
Nu wist ik dat mijn opmerkingsgave me niet in de steek gelaten had, ze was wel degelijk bedrukt.
feedback van andere lezers- peerke
Mooie situatieschets. Observatie prima neergezet. Mag ik suggereren het eens in de tegenwoordige tijd te schrijven? Dan is het geen achteraf gebeuren maar wordt je er met je neus bovenop gezet. Het is maar een suggestie hoor, zeker geen punt van kritiek. Graag gelezen.. Peerke
Hoeselaar: Dank je wel voor jouw openhartige reactie, ga me nu eens met jouw inzendingen bemoeien
Wilhelm - muis
Willy, ik ben vertederd door jou stijl de laatste tijd:) Zo sereen, romantisch...
Heel mooi!
groetjes
Hoeselaar: Dank je wel mady leuk dat je me las
|
