Volg ons op facebook
|
< terug
Een reis in vervlogen tijd (2/2)
.....
Soms leek het alsof deze hand naar hem wuifde maar ook teken deed naar hem toe te komen. Het schuin invallende licht van de ochtendzon gaf alles een vaal gele kleur. Verstijfd van angst draaide hij zich om zijn hielen en rende als een bezetene, de benen vanonder zijn lijf, naar het hoofdgebouw.
Fernandus, de bolle "pater proever", maar ook deeltijds kok, ontdeed de appels van hun klokhuis en zou eens een lekker dessert maken.
De Schout van Antwerpen kwam de herstellingswerken aan de dijken inspecteren, hier overnachten en natuurlijk, zoals dat ook hoort, blijven dineren.
Een gebakken appel met kaneel, in de houtgestookte oven, zou een uitmuntend nagerecht zijn en perfect volgen na de wilde haas met boskampernoelies en het zelfgebakken gerstebrood van gisterenavond.
De reparatie van de zeedijk tussen Oordam en de kerk van Santvliet was een bijzonder groot werk. Ook een dwarsdam, een sidewinde, zou worden aangelegd om het aanstormende geweld van het wassende Scheldewater bij stormvloed te kunnen tegenhouden. Heel de streek stond in de steigers.
Joos, zijn petekind die hier als wees opgroeit, liep wit als en lijk en struikelend over zijn woorden, de achterkeuken binnen. Toen deze, na het drinken van een beker pompwater tot rust kwam vertelde hij aan broeder Nand dat er een lijk in de schuur lag. Geschrokken door het verhaal, rende Fernandus -zijn dikke buik vasthoudende in zijn handen, naar Eufrasius in de kapel.
Met zijn rechterwijvinger wreef Eufrasius peinzend over zijn kaalgeschoren kruin en krabde zich onder het rechteroor en aan de rechterneusvleugel. Iets wat hij altijd deed als hij met iets geen raad wist. De Schout zou dit wel oplossen dacht hij en deze zal hier ten andere ieder ogenblik wel aankomen want de voorhoede van zijn gewapende wachten was al gearriveerd.
Met de hoogste egards werd de Schout verwelkomd op het Monnikenhof, het bezinningsoord van de Sint Michielsabdij. Schout Gisebregt van Antwerpen kwam toe op zijn pikzwarte hengst, omringd door lansiers en boogschutters. Het avondmaal, in alle eenvoud doch met een Bourgondische inslag, werd rustig verorberd en doorgespoeld met het zelf gebrouwen bier van pater 'proever".
Toen Eufrasius later op de avond de Schout vertelde wat Joos had ontdekt, sprong deze in een dronken roes recht en commandeerde zijn wacht op onderzoek uit te gaan. Met fakkels in de hand,om in de donkerste hoeken te speuren, ploeterden zijn wachten door de moddersmurrie, die de terugtrekkende stroom had achtergelaten in de schuur.
Zoals aangegeven in het verhaal van Joos, zagen ze achteraan in de schuur, inderdaad een hand. Ze bewoog, wuifde hen toe en dat is zelfs voor de stoere lansiers iets van het goede te veel. Het is magie, daar kunnen zelfs zij niet tegenop.
Met bibberende stem en knikkende knieën brachten ze verslag uit. Aandachtig luisterden Gisebregt en Eufrasius naar wat de wachten hadden ontdekt.
Zwarte magie was hun oordeel. Na rijp beraad beslisten beiden heren om, met het kruisbeeld in de ene hand en het zwaard in de andere op verdere ontdekkingstocht te gaan in de schuur.
Gisebregt, voor geen kleintje vervaart doch dronken als een tempelier, nam het initiatief. Gevolgd door "het haantje de voorste" Joos in zijn zog hakte hij links en rechts de gerstzakken uit de weg. Stukken van de oude rietenmanden vlogen in mootjes rond de oren van Joos.
Met één vloeiende beweging hakte hij van links naar rechts onder de hand. De hand vloog door de lucht en kwam pardoes op de schouder van de verschrikte Fernandus terecht, die opzij sprong, en de hand van zich afwierp. Joos nam de hand op van de grond en bekeek ze van dichtbij.
Dan pas zagen alle omstanders dat het een
…doorweekte raap… was,
in de vorm van een hand.
Jaren later werd er nog steeds hartelijk gelachen bij de "op rust zijnde" heren van de abdij toen het verhaal werd verder verteld. Hier en daar natuurlijk wat doorspekt met een eigen toets over de heldhaftige tussenkomst van Schout Gisebregt en het "handwerpen".
Magie was nooit ver weg.
Sinds die dag bestaat er een tweede legende over het ontstaan van de naam van de stad
(H)ANTWERPEN die voortleeft onder de bewoners van het Monnikenhof.
elpe.
feedback van andere lezers- miepe
heel graag gelezen, Elpe!!
een 's'tje te weinig aan wijvinger (maar een wij-vinger is een leuk idee, eigenlijk)
en dan... ben ook geen krak heb ik al gezien... is vervaart niet met een d?
elpe: Dank je voor de opmerking. Was inderdaad een foutje... oeps.. overgelezen.. De wij-vinger is inderdaad een leuk idee..
elpe - muis
§3 Met zijn rechterwijvinger=< wijsvinger
§5 Met fakkels in de hand,om =< spatieke tussen komma en om
Een knap verhaaltje elpe:)
groetjes
elpe: merci, is helemaal verzonnen, behalve de streek en de tijd..; - tessy
Hier heb ik echt van genoten, leuk verteld .
elpe: graag geschreven...
|
