Volg ons op facebook
|
< terug
De bui
De bui
Uit; ontmoetingen
Het was half vijf toen we terug thuis aankwamen, hier had het niet geregend en dus waren de straten hier droog. Onderweg regende het pijpenstelen waardoor de wissers het overvloedige water niet konden verwerken en we genoodzaakt werden om even aan de kant van de weg halt te houden.
We stonden nog maar even stil of er werd aan het portiervenster geklopt en zagen we een persoon aan het venster staan met zijn jas over het hoofd getrokken. Omdat mijn begeleider geen aanstalten maakte om het venster te openen deed ik het in zijn plaats.
"Kunt u me meenemen want ik ken uw wagen en uw vrouw ook" zei de persoon die meer weg had van een verzopen kat " ja weet u ik heb de bus gemist en ik sta hier al meer dan 'n half uur " Voor dat de persoon uitgesproken had deed ik het achterportier ontgrendelen en liet deze arme mens naar binnenkomen.
Heel de achterbank die van stof was werd in een mum van tijd omgevormd tot een badcabine. Ik rook de specifieke geur van het regenwater dat van zijn lijf en kleding liep en dacht hoe ik dit straks aan m'n vrouw zou uitleggen.
"brrr, is me dat een weertje, ik ben zo blij dat ik u hier aantrof" zei de zwemmende passagier. Nu de jas van zijn hoofd verdwenen was kon ik het gezicht van deze man zien en bemerkte dat ik hem niet kende.
Het geroffel van de zware regendroppen hoorde zich aan alsof men met een hele resem slagstokken over het dak trommelde. Ruiten besloegen en de wissers kregen het werk niet gedaan. Mijn vriend en ik veegden het condens van de binnenkant maar het leek op dweilen met de kraan open.
Noodgedwongen moesten we wachten tot de bui was voorbijgeraasd. Er werden enkele woorden gewisseld door mijn begeleider en de man achterin en ik maakte aanstalten om mijn voertuig weer op het goede pad te sturen toen de achterzitter opeens het portier opende en met een lachend gezicht zei "bedankt zeg dat je me even onderdak verleende want anders was ik zeiknat geworden" en vertrok met een smile van oor tot oor en liet ons met een groot vraagteken achter. Wel heb je ooit van m'n leven" liet ik me ontgaan "moet je de achterbank eens zien die lijkt wel doorweekt, hoe ga ik dit aan mijn vrouw uitleggen.
feedback van andere lezers- muis
Hey Willy,
Weerom een knap stukje uit je reeks. Minder romantisch als de anderen, maar toch niet minder goed.
Heb je mijn mailtje aangekregen met het antwoord?
Groetjes
Hoeselaar: Ja meisje, wil je het even nakijken op eventuele fouten ik zie je toch in Maasmechelen en dan kunnen we er beter over praten.
Het is toch op de 21ste is t niet? - miepe
Ik ga je niet op de stijl beoordelen, dat deden de anderen al genoeg.
Ik vind je verhaal héél knap. Er zitten ongelooflijk veel mogelijkheden in voor verder en andere uitwerking. Het is precies een begin van... en dat moet iedereen zelf maar uitmaken. Ik ken er ééntje die het daar héél bondig zou maken in die auto.
ik vind je laatste gedachte ook hilarisch.
Hoeselaar: Dank je wel miepe, het doet goed ook eens een waardering te krijgen en daarom dank
Wilhelm - aquaangel
Het was half vijf toen we terug thuis aankwamen, hier had het niet geregend en dus waren de straten hier droog
(2x -hier- in de ze zin dus -hier droog- zou volstaan met alleen -droog-)
we genoodzaakt werden om even aan de kant van de weg halt te houden.
We stonden nog maar even stil
(hier idem met het woord -even- je zou -net stil- kunnen toepassen)
"Kunt u me meenemen want ik ken uw wagen en uw vrouw ook" zei de persoon die meer weg had van een verzopen kat " ja weet u ik heb de bus gemist en ik sta hier al meer dan 'n half uur "
(in deze zin gebruik je geen punten of komma's. Volgens de regels zou de zin er zo uit moeten zien:
"Kunt u me meenemen want ik ken uw wagen en uw vrouw ook," zei de persoon die meer weg had van een verzopen kat. " Ja weet u, ik heb de bus gemist en ik sta hier al meer dan een half uur. "
Daarna vervolg je direct aansluitend: Voor dat de persoon uitgesproken had deed
(maar dat moet op een nieuwe alinea, en voor dat is denk ik voordat als 1 woord? En tussen twee werkwoorden altijd een komma, zoals tussen had en deed (had, deed)
"brrr, is me dat een weertje, ik ben zo blij dat ik u hier aantrof" zei de zwemmende passagier.
(geen hoofdletter gebruikt aan begin van de zin en na aantrof een komma)
en met een lachend gezicht zei "bedankt zeg dat je me even onderdak verleende want anders was ik zeiknat geworden"
( na zei dubbele punt: en weer een punt na geworden.)
Wel heb je ooit van m'n leven" liet ik me ontgaan "moet
(vergeet leestekens aan het begin en een komma... zo zou het er uit moeten zien:
"Wel heb je ooit van m'n leven," liet ik me ontgaan, "moet......)
Leuk verhaaltje Willy, de fouten doen er niet toe, daar lezen we wel overheen, als je het niet meer waardeerd dat ik ze aangeef, zeg het dan, misschien vind je het niet prettig. Zelf vind ik het fijn als men dat bij mij doet.....
liefs
Hoeselaar: O jawel Angelique, ik zou gek zijn een uitgestoken hand te weigeren, nee, doe jij maar rustig voort want enkel zo leer ik van mijn fouten
Dus bedankt meiske, lief dat je me las en corrigeerde
Willy - lin
Grappig verhaal. Wel enkele dingetjes dubbelop verteld, zoals "hoe ga ik dat aan mijn vrouw uitleggen" en in "hier had het niet geregend en dus waren de straten hier droog" zeg je tweemaal hetzelfde. Ik zou de eerste zin zelfs in tweeën splitsen alsvolgt:
Het was half vijf toen we thuis kwamen. Hier waren de straten droog. Onderweg......
Dat "terug thuis aankwamen" is echt teveel van het goede. "thuis kwamen"zegt alles.
Verder een prima onderhoudend stukje, dat ik met brede grijns gelezen heb! Gr, lin
Hoeselaar: Beste Lin ben blij dat er mensen zijn zoals Angelique en jij die me op fouten wijzen, enkel zo leer ik
Wilhelm
|
