|
< terug
Jantje
door JC
Jantje
-------
Hij zag eens pruimen hangen, als appelen zo groot.
Zo gaat het verhaaltje toch en hoe waar.
We zijn immers steeds op zoek naar de ene superpruim, een pruim zo lekker dat alle andere pruimen er niet meer toe doen, de superpruim.
En wees maar gerust dat iedere zichzelf respecterende pruim dat wel weet, die ene megapruim weet heus wel hoe zoet ze smaakt, hoe sappig ze wel is..
We zijn zo zwak, ons Jantje mag ze wel zien hangen, ze krijgen is een andere zaak.
Zelfs al krijgt hij zijn superpruim, op den duur wordt ook die ene speciale een oude en verschrompelde pruim, ook zij kan niet aan moedertje natuur ontsnappen.
Daar staat Jantje dan, met zijn superpruim van weleer, al volop op zoek naar een nieuwe, een nog smakelijker uitziend stukje fruit.
Om dan maar te zwijgen over zij die geen pruimen lusten, zij die liever een eikel willen proeven, die bestaan ook.
Wat een gestoorde wereld is dit toch, fruit in overvloed maar nooit is het genoeg.
Dus zag Jantje eens pruimen hangen, als appelen zo groot, hij wilde ze allemaal proeven..
en dat werd zijn dood.
feedback van andere lezers- dichtduvel
Ja hangpruimen, daar rekt je bek van open, grtz, j
JC: en die zure pruimen... - jbrouns
Het brak hem zuur op. Ik vind het een goed stukje, al ligt wel de moraal er iets te dik op.
Groetjes
JC: ja, ik heb de neiging om alles te kernachtig op te schrijven, maar zo leef ik ook, waarom iets goed doen als je het ook snel kan doen is mijn motto - Peerke
Wat 'n eikel die Jantje.. ;-P in een kloostertuin hebben ze immers ook pruimenbomen.
JC: je moet ze zien hangen, hij zag ze vliegen
|
