|
< terug
Mannen met ballen
Met een vage blik op het scherm gericht, tracht ik beide oogflappen te overtuigen om open te blijven. Het is elf uur en ik klaag dat ik moe ben, en slapen wil, en waarom komt Lief nu niet mee met mij naar bed?
Mijn wederhelft in goede en kwade dagen zwijgt als een kind rond bedtijd en kijkt strak en gefascineerd naar de bewegingen in de kleine lichtdoos. Hij aait me - zonder een blik te gunnen - als een huishond over de kop.
Het kan me niet boeien. Wat heb je nu aan het zicht op twee dozijn mannetjes die over een veld rondhuppelen en schizofreen van de ene naar de andere kant draven? Die worden aangemoedigd door luid gejoel van een bende nozems met uniforme mutsen en sjaals die aan de rand van het veld hun stembanden schor roepen omdat ze bij moeder de vrouw zeker en vast niets te zeggen hebben. Die hun zondagnamiddagen beter met hun kroost zouden doorbrengen en tijdig naar huis zouden keren,"om met hun teerbeminde de echtelijke lakens te delen", zucht ik luidop.
De regels zijn me vreemd en Lief vraag ik al lang niet meer om uitleg want dan snap ik er nog minder van. Bij buitenspel denk ik spontaan dat er eentje niet meer mee mag spelen en acht ik de wet op de pesterijen van toepassing. En waarom gaan ze in de weg van het net staan om dan masochistisch hun eigen kleine ballenwerk met de hand te beschermen?
De camera zoomt in op nummer acht en ik moet toegeven dat het beeld best te pruimen valt:
een strak stel benen onder een haantjesborstkas die uitnodigend om een tepelknabbeltje vraagt. Hij ziet er ook zo gelukkig uit, het knapperdje, en produceert een guitige lach als dat gekke balletje in het visnet raakt. Ach, hoe romantisch, daar schuift hij op zijn knieën door het gras alsof hij de toeschouwers een aanzoek gaat doen. "Lief, een aanzoek", kir ik.
Wat een verschil met dat strebertje in zijn gele trui dat verwoed heen en weer trippelt. Dat een fluitje uit zijn speelgoedtrommel haalt als het doodmoe is en de rest niet meer volgen kan. En kleurige kaartjes uitdeelt die schijnbaar niemand wil.
Lief kronkelt op de bank en slaat in een recordtijd drie biertjes achterover. Het helpt hem om het vet en paprikapoeder van de leeggeroofde zak chips door te spoelen.
Hij veert een paar keer op en neer en op en neer en kreunt "ja, ja, jaaaaaaaaaa…." waardoor mijn zin om gezellig het dekbed op te zoeken gradueel toeneemt.
Telepathisch is de match voorbij en trekt nummer acht zijn T-shirt uit. De camera geeft me gratis en onvervalst zicht op zijn wasbordje met gewaxte borstharen.
En nagenietend van dit beeld op mijn netvlies, trek ik Lief aan zijn hemdsmouw de trap op en leid hem naar de goal waar hij zelf mag scoren.
(Uit de reeks: Veertig en...)
feedback van andere lezers- SabineLuypaert
plat van't genieten weer, wat een zalieg ebschrijving van het voetballig gebeuren lol
annvanbyl: Bedankt Sabine ! - ERWEE
Super stuk weeral
euh, blijkbaar vergeten de tv uit te zetten
tja ...
annvanbyl: Tja, in het heetst van de strijd....:-) - dichtduvel
Nog altijd beter dan vrouwen met, j
annvanbyl: Dat blijft idd best beperkt tot gehakt.... - togu_hang
heel graag gelezen super
eneuh ik scoor liever zelf :):)
groetjes
annvanbyl: Bedankt ! Enne roep je dan ook "goooooaaaaaaalllll"???? - muis
Prachtig verteld, vlot geschreven en een goed observatievermogen (knipoogje)
Mannen met ballen...ze bestaan nog:)
groetjes
annvanbyl: Fijn ! Bedankt en tja, al goed hé.... - jbrouns
Heerlijk weergegeven, ja, ik ben man genoeg om dat te zeggen, en ja, ik herken me volkomen in Lief, maar bij zo'n voorzet zou ik hem zeker erin koppen *LOL*
'die een veld rondhuppelen' -> 'die over een veld rondhuppelen'
Groetjes
annvanbyl: :-)
Bedankt voor schrijftip ! - JC
ik vrees dat de vlam een beetje verdwenen is in jullie relatie, maar dat is natuurlijk maar mijn gevoel
annvanbyl: Neen hoor, die swingt nog vaak de pan uit !
|
