Volg ons op facebook
|
< terug
Flarden van mijn "zijn" - De druppel
Ik zit nu al voor de tweede dag op rij met een bittere smaak in mijn mond. Ook al heb ik mijn tanden al tot tienmaal toe gepoetst en ongeveer zes verschillende tandpasta's getest, de ranzige smaak verdwijnt maar niet. Zelfs de in mijn wanhoop aangekochte mondspoelingen hebben geen resultaat. Een idee dat mij plots te binnen schoot bezorgde mij een nostalgisch gevoel. Net alsof het gister was hoorde ik mijn grootmoeder zaliger zeggen "lauw water met wat zout en een scheutje azijn is goed tegen een slechte smaak in de mond". Een fijn glimlachje sierde even mijn lippen. Mijn moeneken zou vroeger op de brandstapel beland zijn, ze had zoveel middeltjes en kruiden dat men haar zou verdenken een heks te zijn. Vroeger was alles toch anders weet je wel, de mens stond toen nog dicht bij de natuur.
Maar zelfs de natuur blijkt niet meer opgewassen te zijn tegen de hedendaagse bacteriën, microben, virussen en ander ongedierte.
Die gedachte maakt de smaak zo walgelijk dat ik brakend naar het toilet moet lopen, me kotshalzend op mijn knieën voor de open pot werp en onhoudbaar begin te kotsen.
Het raakt me erg weet je wel, gediscrimineerd te worden voor alles en nog wat. Ik verafschuw al heel lang elke vorm ervan, ook al had ik het persoonlijk nog nooit ervaren. Neem nu bijvoorbeeld het rookverbod in restaurants, eethuizen, snackbars en binnenkort alle cafés.
Ik vind het normaal dat er rookvrije ruimtes waren voorzien voor de niet rokers. Je hoort me zelfs niet klagen dat de ruimte voor de rokers steeds kleiner en kleiner werd. Ook het feit, dat je op restaurant als roker ergens in een verloren hoekje en uit het zicht moest zitten nam ik er zonder mopperen bij.
Maar dit alles was nog niet genoeg voor bepaalde anti rokers. Het feit dat we afgezonderd in dat kleine hoekje zaten te roken was hen nog te veel, ook al waren er voorzieningen genoeg dat ze er geen last van konden hebben. Massaal hebben ze ja geschreeuwd voor het algemene rookverbod. Egocentrische kakmadammen hadden last van de sigarettenrook toen ze met grote zwier, geholpen door hun asociale en onder de slof liggende pseudo-mannen overlopend van grootheidswaanzin hun nepbontmantel uitdeden. Het was schadelijk voor haar maagdelijke longen, zelfs voor de algemene gezondheid weet je wel, omdat ze minstens drie maal langs de rokerszone moest. Het was namelijk zo, dat in ongeveer negentig procent van de restaurants de toiletten en vestiaire zich in dat zelfde verborgen hoekje bevonden, net achter de plaatsen voor de rokers. Niet elke gelegenheid heeft de ruimte om buiten een rookkot te plaatsen voorzien van verwarming en wettelijke luchtfilterende rookafzuiging.
Rond diezelfde schijtwijven hun gerimpelde mond, verschijnt steeds een sarcastisch lachje als iemand zijn jas neemt om even een sigaretje te gaan roken, ook al vriest het of is het pijpenstelen aan het regenen. Ik ga daar verdomme iets tegen doen. Geen moment zal ik nog rusten. Al is het mijn laatste uitdaging, ik zal ze volbrengen. Stoppen doe ik niet tot ik het voor elkaar heb dat de terrassen van alle horeca zaken, wettelijk zijn voorbehouden voor rokers, dan kunnen zij binnen in de warmte al zwetend genieten van hun kopje koffie in de zomer.
Maar mogelijk nog erger is het met mijn maag gesteld weet je wel. Die lijkt wel beladen met een huis, één steen kan niet zo doorwegen. Regelmatige zuuroprispingen verschroeien mijn slokdarm. Woeste spasmen steken zo scherp als een net geslepen degen. Als een bliksemschicht schiet de pijn langs mijn ribben, alles verscheurend tot een bloederige massa.
Waar gaat het godvedomme naartoe, is de wereld nog niet genoeg verkloot. Egocentrisch en asociaal zijn is de nieuwste rage, zo ben je in. Opeens wordt je pardoes in je reet geneukt, zonder scrupules snijden ze je kop eraf. Voor medeleven wacht je de brandstapel, gebrandmerkt om je respect. Braakneigingen worden oncontroleerbaar, beseffend dat ik het ervaar. Met verachting kots ik mijn gal uit, naar hen die achterbaks en laf zijn.
Fier, met rechte schouders geheven hoofd, volhard ik trots en ga door.
Ook al is elke stap een ware marteling, het mes blijft zitten, diep in mijn rug.
Zelfs mijn hart bloed weet je wel.
Het bloedt uit onmacht, tegen de discriminatie die ik ervaar.
Het bloedt uit ongeloof, dat het zelfs in onze kringen sluipt.
Het bloedt uit besef, dat ze zelfs mijn woorden laat verdwijnen.
Het bloedt uit woede, omdat mijn dichterlijke thuis er door wordt verwoest.
Het bloedt leeg, het stopt…………………….
feedback van andere lezers- SabineLuypaert
maar dat omamiddeltje tegen de slechte mondsmaak wordt ook gebruikt om over te geven he, ge zit wxel :-d de gedachte aan dat zout alleen al doet u al lopen . ik ben zo nie seu, al heb ik nepbontfrakske, 'k ben geen kakmadam (smile), ik van eht soort dat zo denkt (smile) rokers leven toien jaar korter, zijt er dus een bekke vriendelijk tegen he ;) LOL-- graag gelezen deze flard van uw zijn (smile)
freke: tock iemand die aandachtig leest !! (een soort metamorfoor, waar mijn "zijn" zijn oorsprong vandaan komt)
bedankt saluke voor je reactie en waardering
ggreetzz, fréke
Ps. gij zij een braaf meiske sabolleke, ge moe geene schrik mm ze ;-) - yrsa
Dit is héél erg sterk neergezet... ik volg je ook helemaal!
freke: we zijn dan al met drie, het gaat vooruit, met zoveel vuur, met zoveel stijl ............ ik kan zo goe niet zingen dan de reymond ze
bedankt voor je reactie en waardering
ggreetzz, zwerver ;-) - Liesje
Heel erg sterk Freke... Je bent niet alleen die voelt... Heel herkenbaar... Weet je dat ik zelf vaak letterlijk moet braken, door de onmacht waarmee ik geconfronteerd word? Jouw schrijven deelt mijn eenzame gevoelens. En toch, het feit dat je deze aanklacht neerpent, is hoopvol!
Heel veel liefs, Liesje
freke: had ik al begrepen bij je reactie onder mijn gedicht
maar daar kon ik het gevoel niet volledig kwijt, een gedicht is daar te beperkend voor, maar ik vond het goed passen als afsluiter bij de rest, en hopen blijf ik doen, ik ben volhardend persoon ......
bedankt om ook hier een reactie te plaatsen en je waardering te uiten Liesje
heel veel liefs terug, je krijgt er zelfs een virtuele knuffel bij
groetjes, fréke - dichtduvel
Ferme aanklacht, overal 'Zonder Haat Straat' borden, maar ondertussen asociaal zijn en egoïstisch, op het vulgaire, gemene af. Triestige maatschappij, triestig land, arme wij, grtz, j
freke: die tendens zet zich meer en meer door, maar het is (voor mij dan) schokkend om te ervaren dat het zelfs hier tussen de ........
leeft
en ergens zijn we zelf de oorzaak dat het zo loopt, het is een typische eigenschap van de Belgen "wij zijn verdorie veel te gelaten in alles"
bedankt voor je reactie en waardering Jef
groetjes, frédièn - ivo
of hoe je van geeerde gast naar paria kan gaan in enkele tientalle jaren tijd ...
want twintig jaar geleden kreeg je overal sigaretten aangeboden - receptie's enz .. nu krijgen de rokers een strafhokje - of buiten op straat een pariahoekje aangewezen ..
rokers mogen wat mij betreft iets meer respect krijgen ... alsof ze lepralijders zijn ..
freke: aan het rookverbod erger ik me niet zo veel als ik het laat blijken hoor
ik gebruikte het als aanloop, opwarming om beter mijn grootste ergernis te kunnen verwoorden, namelijk het verdwijnen van de menselijkheid hier op de site .......
ik heb de grootste moeite gedaan om het te negeren, maar ??n druppel was er te veel aan ...........
ik kan en wil me met de huidige gang van zaken niet vereenzelvigen, hoe nauw deze site me ook aan het hart lag
voor mij was het mijn "dichterlijke" thuis, maar een dichter die zijn gevoel/medeleven ook als mens uitstraalt, is hier niet meer gewenst ....... - Peerke
Heb zelf 25 jaar gerookt en vind het eigenlijk smerig. In dit geval schaar ik me maar eens achter de kakmadammen, die nepbont dragen, dat pleit voor ze, prefereer jij echt bont dan. Zal wel projectie zijn voor mijn langdurende rookverslaving maar vind jou stukje een aanklacht en geen verhaal. Roken is jezelf de adem ontnemen. en dat is in mijn ogen niet goed. Heb je ook verhalen? Kom dan zeker graag eens terug! Groet: Peerke
freke: ...
|
