Volg ons op facebook
|
< terug
Het leven zoals het niet helemaal is: ERWEE (1)
Intro.
Geen vleugel, geen synthesizer. géén luchtgitaar.
Niet te veel circus. En zéker geen clownerieën.
Overigens, toen een landelijke uitgever me weken geleden aanbood om mijn ding te publiceren, heb ik niet eens zo lang hoeven nadenken.
Ik, ERWEE, heb direct, onmiddellijk, immedialety, immediamente, met andere woorden: so fort "NEEN!!!" gezegd.
Het was pas na de belofte om eerst samen in één van de betere Brusselse restaurants een Spaghetti Bolognese te gaan eten, tussen haakjes, hetzelfde restaurant waar ook Geert Hoste, Bart De Pauw, Geene Lisa Peeters, Rob Vanoudenhoeven en Lien Van De Kelder wel eens over de vloer komen, dat ik dus langzaamaan bijgedraaid ben.
Enfin soit . . . . . .
Het leven zoals het niet helemaal is: RRRRRAAAAAAAARRRRRRRRRRRR ! ! ! ! !
Maar op een prettige manier gesponsord door
* * * Het H A R L E Y * * * D A V I D S F O N D S- T E A M * * *
Deel 1.
Natuurlijk word je geboren. Hoe zou het anders komen dat je hier nu al heelder jaren rondwandelt, huppelt, crosst, en in de files staat?
Natuurlijk wordt je geboren en voor mij was dat op een woensdag.
Dat was zowat een halfjaar na de grote, verwoestende dijkbreuk die Nederland voor een groot deel en katastrofaal onder water zette. Grote miserie, jongens. Enkele maanden eerder, voor die ramp dáár, heeft mijn pa dus ook een soort dijkbreuk aangericht. En na een normale periode van dracht was ik er dus. Even voor het middaguur, op een woensdag.
Vaneigens natúúrlijk geboren! ! !
Maar The Sex Pistols bestonden nog niet.
Enfin soit . . . . .
Bij die ene dijkbreuk is het meteen ook gebleven. Ik, ERWEE, was hier dan ook de oudste en meteen de jongste. En zo was het goed. Ik kan me niet voorstellen dat er hier nog een stuk of zes, zeven, acht, negentien van die knakkers hadden kunnen rondlopen. Welke namen zouden die allemaal gehad moeten hebben? Fred? - Kim? - Idi? - Klara? - Justine? - Amin? - Donna? - Joske? - Claudia? - Dada?
En de jongste? Serena misschien? Maar haar zouden we dan, voor het gemak allicht, toch Venus genoemd hebben.
Enfin . . . soit . . . . . .
Deel 2.
Wat kan je zeggen over je baby-, peuter- en kleuterjaren? Weinig nog. Herinneringen vervagen immers. Tussen je derde en je vijfde ervaar je alles als vanzelfsprekend. Een kind vraagt zich niet af wat er allemaal aan de hand is. Een kind leeft zoals er kennelijk geleefd moet worden. Pas later beseft het kind wat er allemaal gaande is. En daarbovenop de spuigaten uitloopt.
Met boer Lenske trok ik mee, naar een bietenveld, gezeten op een kar, getrokken door Pietje, het Brabantse trekpaard. Vijf was ik, het duurde lang eer de terugweg aangevat werd, en de mama thuis, met het verstrijken van de uren, alsmaar ongeruster wordend . . . . maar plots was ik er weer. Ik kreeg me daar wél even de levieten gelezen: zowat het hele dorp stond op straat, jongens. Nooit zou ik het nog wagen op eigen initiatief mijn vleugels uit te slaan zonder vooraf ook maar iets te zeggen over het waar, het hoe en het wanneer.
Enfin . . . soit . . . . .
De lagere school: veel had het allemaal niet om het lijf. Natuurlijk leerden we de cijfers en de letters. We leerden dat de Maas de natuurlijke grens was met Nederland, we leerden dat de Schelde door Antwerpen stroomde en de Leie door Kortrijk. De Donau echter, stroomde niet door Antwerpen of Gent.
En verder dachten die meesters, de pastoor, een handvol nonnen plus een stuk of wat plaatselijke dorpskwezels dat ze ons, overeenkomstig de tijdgeest een degelijke opvoeding gaven.
De veruit meest poëtische slogan uit al die jaren die men met zowat alle mogelijke middelen in de grijze cellen van de jonge pupillen trachtte in te hameren, luidde zowat als volgt: 'Louis van Eisden woonde op een Zwarte berg en als hij bij zijn broer in Beringen op Zolder ging Hout-halen, konden ze vanuit het venster héél duidelijk Waterschei en Winterslag zien liggen'.
Enfin . . . soit . . . . . .
Straf schrijven was schering en inslag. En soms, als de betreffende meester het ook allemaal niet meer zo zag zitten, maakten we kennis met het houten regeltje, dertig centimeter lang, zo'n centimeter dik, en in vier kleuren. Toen al kleurde dat regeltje regelmatig onze dagen.
En The Sex Pistols: . . . ze waren er nog altijd niet.
Enfin . . . soit . . . . . .
feedback van andere lezers- Lazey
wat die Sex-Pistols daarmee te maken hebben? Veel, denk ik...leuk grappig stukje text om op de kalender te zetten misschien...
ERWEE: Dit gaat nog dagen door. Blijf maar volgen.
Zeer bedankt voor de lezing van dit deel. - SabineLuypaert
PROEST, natuurlijk werd je geboren, anders kon je dit niet lezen of schrijven en oz LOL zaaaaaaaaaaaaaaaaaalig stukske, en gesponsord door harley davidsfonds nog wel begot:o das pas straffe kost hahaha, hier gade toch alstublieft smeek pleese valt op de kniekes en verafgood tovh mee door he??? (kijkt smekerig engelachtig?????????????)
ERWEE: Je weet niet wat er allemaal nog volgen zal, je gaat je engelachtige oogjes niet geloven ....
Zeer bedankt voor de lezing en de PROEST
't is wel niet alleen een kwestie van de gulle lach - Victoria
Leuk! alleen hier een daar wat schoonheidsfoutjes:
word je zonder t
na tussen haakjes zou ik een dubbele punt zetten
Geena Lisa, moet die Peeters hier ook bij? (ik zou trouwens in zo'n restaurant niet willeng aan eten, zo'n irritant mens!)
en HET daarenboven de spuigaten uitloopt
ERWEE: Denk dat word nu geen T meer drinkt.
dubbelpunten zet ik niet in zo'n context,
Geena Lisa, ach het konden ook zestien andere bv's zijn
dat van HET snap ik niet, ik heb de indruk dat ik een ander soort taalgevoel heb dan jij, wat geen enkel probleem is
blijf het volgen
en zeer bedankt voor de lezing - yrsa
Ben eraan begonnen en you got me :-)
ERWEE: Leuk! Elke dag zo'n deel moet kunnen *push*
Zeer bedankt hier en doe maar! - togu_hang
hey Erwee hadden wij dezelfde meesters dan. Voordeel is dat ik wel wist waar de Schelde lag ... aan 't Sint Anneke :) Enfin .. Soit ... ik bedoel maar ... de Sex Pistols ben ik toen ook nie tegngekomen.
Goe stukske
groetjes
ERWEE: Awel, later ben ik Anneke ne keer tegen gekomen langs de river.
Toen was ze nog ver van sint :)
Dit geschrijf heeft oorspronkelijk een eigen achtergrond, los van de siteschrijverijen
blijf het volgen
Zeer bedankt voor deze lezing! - muis
deel 2 §1 En kind leeft zoals er=< een kind
Een schoon stukske ovr het leven zoals het dikwijls net niet is Erwee. Een kind herinnert zich jammer of gelukkig niet veel meer van de kindertijd:) Naargelang de invulling denk ik
groetjes
ERWEE: Is dus wat grotendeels bedoeld werd, maar op bepaalde leeftijden, de kleutertijd leven kinderen zoals er geleefd zou moeten worden.
Blijf het volgen!
Zeer bedankt voor de lezing van dit stuk. - dichtduvel
Ja, onvoorbereid worden wij na menige nutteloze les op het werk en de facturen geschopt, grtze, j
ERWEE: al die nutteloze lessen, 't is allemaal geen haar snijden, Jef
Zeer bedankt voor de lezing, dit gaat nog even verder. - Wee
Wednesday's child is full of woe, zegt het liedje :)
x
ERWEE: En toch zal er alweer veel te beleven vallen. Ook al zegt de titel iets anders. - Liesje
deze tekst leest als een trein...
ERWEE: en ergens komen de treinen op gang *wink*
Bedankt hoor!
|
