writehi(s)story Passie voor schrijven
home   wat is writehi(s)story?   bladeren   uitgeven   gezamenlijke publicaties   boekenwinkel   manuscriptanalyse   inschrijven   contact   
top 10   wedstrijden   forum   hulp   
 
naam:  
pass:  


wachtwoord vergeten?
 
 

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Betere leesbaarheid

Een ontmoeting Een rondje geluk

door puk

We staan op de uitkijk bij de windkansel, achter de rietmatten. Het is zo stil in het bos, dat ik de wespen hoor knabbelen aan het riet. Het moeten wel grote wespen zijn, het geluid dat ook doet denken aan het gekrabbel, wordt steeds harder. Zelfs als er mensen naast me komen staan fluisteren hoor ik het nog.
Maar er is geen wesp te zien, ik zoek het hele stuk rietmat af, niets. Met mijn oor tegen de mat lokaliseer ik het geluid. Het komt van vlak boven me, vanonder de houten lat die de rietmatten bij elkaar houdt. Mijn nieuwsgierigheid groeit, wie zit daar, welk wezentje houdt me voor de gek?
Plotseling komt er een afgerond driehoekje tevoorschijn onder de lat. Als ik me beweeg gaat het weer weg. Even later steken er twee van die driehoekjes uit, ze zijn behaard en donkergrijs. Weer verdwijnen ze als de mensen geluid maken, ik heb geen idee wat het zou kunnen zijn. Ik wenk mijn man, maar die ziet net een hert aankomen en merkt niets. Als ik naar hem toe wil lopen komen de vreemde dingen terug, ze steken nu wat verder uit en worden grotere driehoeken. Ik houd mijn adem in, want ik sta op nog geen tien cm afstand, hopelijk schrikt het diertje niet te erg. maar nu bewegen lijkt me ook niet goed.
Langzaam schuiven de driehoeken naar beneden en net als ik weet wat het is, komt de kop. Twee ogen kijken me verschrikt aan, een vreemde neus is ter hoogte van mijn neus. Het dier hangt ondersteboven. De hoefijzervormige neus maakt een niezend geluid, de kop houdt zich even heel stil. Maar als ik geen gevaar blijk te zijn komt de vleermuis helemaal te voorschijn. Dan klikken de camera's van de hertenkijkers, de oogjes kijken me nog even aan, terwijl de vleermuis weer omhoog kruipt tussen het riet en de lat. Wachten tot het wat donkerder is en die kijkers weg zijn. Maar het beeld van zijn gezicht blijft me bij. Ik voel me vereerd met zo'n ontmoeting. Zou dat andersom ook zo zijn?








 

feedback van andere lezers

  • commissarisV
    Een fris dingetje, zonder pretentie
    puk: Dank je.
  • harmandi
    Heel mooi en levendig beschreven. Alsof ik het zelf ben die de vleermuis ontmoet!
    puk: dank je.
  • lodius
    Prachtig,
    Een hele tekst schrijven over hoe je een vleermuis ontmoet en toch niet langdradig worden.

    echt een mooi stukje


    lodius
    puk: Dank je.
  • Vansion
    haarfijn verteld. wat dat mooie beestje eer aandoet. Neen, het is niet vereerd met een ontmoeting denk ik. Maar ik kan jouw gevoel proeven. Het smaakt goed.
    puk: Dank je
  • geertje
    die vleermuis heeft jouw gezicht vast ook in ' t fotoalbum/geheugen geregistreerd.
    opwekkend verhaal...fijn beschreven.
    groetjes, geertje
    puk: Dank je
  • Henny
    Mooi is de natuur toch. Goed dat jullie er oog voor hebben en weer graag gelezen.
    puk: Dank je. Ja, ik geniet.
Er zijn bezoekers online, waarvan leden: .