Volg ons op facebook
|
< terug
Het leven zoals het niet helemaal is: ERWEE (5)
Deel 9.
Na een diner komt het in de herfst van 1999 tot een afscheid. De Iron Lady vertrekt. De TBS +55-wet maakt een einde aan een tijdperk van veel holle, retorische monologen, bedekt met enig machosisme, geserveerd op een absolutistisch-feministische wijze. In 23 jaargangen.
Het aantal keren dat ik over die periode in stilte gedacht heb: 'Is dit het nu?'
'IS . . . DIT . . . HET . . . NU ? ! ! ?' (De tel bijhouden was onbegonnen werk.)
Had ik in het leven niet beter voor een andere weg gekozen? Maar dat leven blijft wél gewoon zijn gang gaan. En wie zong er ook alweer iets in de trant van:
Je bent dan zesenveertig, en je weet: een groot deel van je leven heeft zich al haast voltrokken . . . Je hebt dus die baan En toch ben je niet zo gelukkig als je wou, je leidt een uitzichtloos bestaan, met weinig kans om terug te gaan . . . . . .
Enfin . . . soit . . . . . .
Maar wederom even een stap terug in de tijd: de jaren tachtig. Want mijn vrijheid en mijn toekomst bepaalde ik nog altijd zelf. Oké, soms moest ik wel eens een scheutje water bij de wijn doen. En vaak was de emmer water vele keren groter dan de fles wijn.
De beide ouders waren relatief vlug na elkaar gestorven. Vader in de herfst van 1981. Hij maakte zijn laatste vluggertje: hartinfarct en finito. Moeder in de lente van '83, en aan het einde van een zware doodstrijd, richtte ze zich nog één keer van haar ziekenhuisbed op, en maakte, een allerlaatste ademstoot uitblazend, een weliswaar stevige vuist richting wereld, terwijl een verbeten blik op haar gezicht enkel nog een allesomvattende, ultieme verontwaardiging uitstraalde. Het sterven zoals dat is.
But live goes on. Al de grieten en jofele meiden van toen en destijds die je hoe dan ook niet zo vaak meer te zien kreeg omdat de houdbaarheidsdatum hunner jeugd reeds tijden overschreden was: ze stonden wel aan mijn deur, ze hingen wel aan de telefoon, maar alleen al het idee . . . . . .
En toch . . . , en tóch . . . Toch kwam dan ineens de liefde op mijn pad. Dacht ik.
Wat heel erg stilletjes begon, nota bene tijdens een schoolreis, ergens in een gang op de nationale luchthaven van Zaventem, met het beeld van een rode blos op haar wangen, eindigde een klein jaar later, halverwege de meimaand 1987, iets voor twee uur 's nachts in het kabinet van mijn huisarts.
MISERIE ! ! ! En een doos slaappillen.
De hele toestand evolueerde minder gunstig dan verwacht kon worden: conclusie: romantiek - rationaliteit en andere troubles gaan nooit hand in hand.
"Er zijn honderdduizenden andere en betere vrouwen dan ik.", waren haar laatste woorden aan de telefoon.
Op een dag denk je dan de vrouw van je leven te hebben gevonden. En dan denk je in termen als 'verliefd' - 'verloofd' - 'getrouwd'. Maar als blijkt dat je die vrouw van je dromen uiteindelijk toch niet krijgen kan, moet je je daar dus gewoon maar bij neerleggen.
Het eiland in groen en blauw was verder weg dan ever before. Wat volgde waren lange nachten zonder sterrenhemel. En dagen waarop het zonlicht niet meer scheen. Ik herhaal: MISERIE!!! Want alweer voelde ik mij als de geslachte kip, die bij het leven nog een kuiken was.
Op dat tijdstip ben ikzelf halverwege de dertig. En met zijn allen zijn we al een eind over de helft van de jaren tachtig. En waren die ons niet aangekondigd als PRACHTIG ? ! ? ! ? ! ?
Ten einde raad besluit ik een psychiater op te zoeken. Na een, naar mijn idee, veel te slap handje bij het betreden van zijn kabinet, begon de zielenknijper zijn sessie met een ietwat belerende uitleg over de geheimen voor een vruchtbare relatie.
Primo, zei hij, het is belangrijk een vrouw te vinden die het huishouden doet en goed kan koken.
Secundo . . . het is belangrijk een vrouw te vinden die gevoel heeft voor humor, een vrouw die nooit liegt of zaagt. En waarmee je goed kan praten.
Tertio . . . het is zeer belangrijk een vrouw te vinden die goed is in bed, en die gráág met je naar bed gaat. En quatro . . . het belangrijkste is dat deze drie vrouwen elkaar niét kennen.
Om dit alles even te laten bezinken liet hij een korte pauze, keek me zeer indringend aan, en stelde dan de vraag: In welk type vrouw bent u eigenlijk geïnteresseerd?
Ik dacht: Zou ik het hier eerst nog een beetje ludiek kunnen houden?
En ik zei: 'Wel dokter, voor 's morgens misschien een zwart, zigeunerachtig type, voor de namiddag een brunette, een beetje een furie, voor 's avonds een leuke blondine, en voor 's nachts een woeste roodharige vamp.'
Ik zag in zijn ogen een ietwat grimmige blik verschijnen. Zo van: Even serieus blijven, jongen.
En voor-de-vuist-weg antwoordde ik dan maar: Maar misschien toch het liefst maar iemand van het intelligente type, maar wel één met vééééél haar . . . . . .
Aan de overzijde bleef het nu enige tijd stil. '. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .'
En dan zei de man, een beetje aarzelend zelfs:
'Kunt u . . . over een week of drie . . . . . . misschien nog eens . . . . . . een keertje . . . . . . terugkomen?'
feedback van andere lezers- yrsa
weer graag gelezen!!
ERWEE: Ben even enkele dagen van huis, doe maar rustig dus.
En zeer bedankt voor de lezing van dit deel. - SabineLuypaert
haja LOL diejaren tadchtig kennekooknog, kwas toen zwaaaaaaaaaaaaaaaar aan't puberen in de tweede fase. Plzant ook hoe ge er een p)aar klassiekers doordraait, zo langsuweneusweg gewijs
ps: kloop vree leesachter zenne, maar ik kom af
ERWEE: Gelukkig heb ik die klassiekers al in 2003 uit mijne neus gehaald.
de leesachterloop gemerkt en niet te persoonlijken titel, zo ge hier passeert, wuif dan eens *lol*
ZEER bedankt voor deze leizng. - togu_hang
'graaf ' op zijn antwerps gezegd
groetjes
ERWEE: ajaaa, z'n roots verloochenen mag niet *wink*
Andermaal zeer bedankt! - Victoria
:-)
ERWEE: oké - dichtduvel
Prachtig, maar met een doodernstige ondertoon, grtz, j
ERWEE: Hebde mij ooit anders gekend Jef?
Thanks en groeten! - muis
§2 'Is dit het nu?'=> beter naar mijn gevoel 'Is het dit nu?'
Verdoken humor, smaakvolle humor, losse pen... gogogo Erweeken!
groetjes
ERWEE: Hoi!
Jouw tip is me hier te direct terwijl het meer gelaten bedoeld is, snap je?
jawel i go zinne
Zeer bedankt voor de lezing!
|
