Volg ons op facebook
|
< terug
moedertje natuur
door JC
Moedertje natuur
-------------------
Het is niet te bevatten, dit leven bedoel ik dan, vandaag werd me dat weer eens op een pijnlijke manier duidelijk.
Mijn moeder met wie ik pas recentelijk terug contact heb vroeg me wanneer ik eindelijk nog eens langs zou komen.
Daar ze me dat wel een paar keer per week vraagt had ik ook geen vermoeden dat ze me iets te vertellen had.
Mijn dochtertje die bleef bij haar moeder dit weekend en ik had toch niet veel om handen dus reed ik maar eens naar Oostende om het oudje een plezier te doen.
Ze sukkelt al een tijdje met haar gezondheid en eerlijk gezegd is het haar eigen fout ook, ze weigert immers al jaren om eens een grondig onderzoek te ondergaan, met alle gevolgen van dien.
Wat ze me vandaag vertelde kwam aan als een donderslag bij heldere hemel, blijkt dat ze vol gezwellen zit en dat de dokter haar verteld heeft dat die niet goedaardig zijn.
Ook al schrijf ik vaak over de dood, ermee geconfronteerd worden gebeurt me zelden, zeker omdat ik altijd wel een manier vind om ver weg van moedertje natuur te blijven.
Ergens dacht ik dat indien ik probeerde om uit haar buurt te blijven ze me misschien over het hoofd zou zien, mij voorlopig wel, maar mijn moeder heeft ze nu gevonden.
Iedereen gaat dood en iedere dood is te vroeg, dat is nu eenmaal zo, alleen is dit een bezoekje die ik niet zag aankomen.
Over vier dagen moet ze al onder het mes, daarna chemo en ik weet niet eens hoeveel de kanker al uitgezaaid is, 'k weet niet eens welke vorm van kanker ze heeft.
Vreemd toch, deze morgen schreef ik voor het eerst sinds lange tijd eens iets grappigs, een paar uur later krijg je van je moeder te horen dat haar dagen op deze aardkloot heel beperkt geworden zijn.
De laatste zes jaar van mijn leven heb ik nog nauwelijks contanct gehad met het oudje, altijd was het zogezegd door mijn werk in het buitenland dat ik nooit geen tijd had voor haar.
De waarheid is dat ik mijn moeder een paar zaken uit het verleden kwalijk nam en haar daarom weinig opzocht.
Nu sta ik hier met wroeging als geen ander, begrijp ik pas wat iedereen altijd maar zegt over hoe kort het leven wel is.
De verloren tijd kan ik niet meer goed maken, daarvoor is het al te laat.
Het enige wat me nog rest is haar tonen en zeggen dat ze wel een goede moeder is geweest, dat ze me wel geholpen heeft toen ik haar echt nodig had, dat ik van haar hou.
Moedertje natuur is een teef, ze ontneemt iedereen alles en je kunt haar zelfs geen klap op haar smoel geven omdat ze het doet.
Laat ik nu maar eens huilen, ook al brengen die tranen me dan niets op, ook al is het voor spijt te laat..
feedback van andere lezers- lin
Je hebt de begrijpelijke frustratie hier goed van je afgeschreven. Zo'n bericht is niet niks. Kijk niet om, kijk vooruit. Hoe kan ik de (waarschijnlijk) korte tijd zo optimaal mogelijk gebruiken.
Enkele dingen vielen me op in je schrijfsel, maar omdat het hier toch meer om de inhoud gaat dan de vorm, laat ik het hierbij. Mocht je meer willen weten, kunnen we dat beter per email doen.
Sterkte! lin
JC: ik moest even de emoties afschrijven, meer niet - Liesje
Net als Peerke wens ik jullie beiden veel kracht toe voor de komende periode. Niet vergeten dat kanker kan overwonnen worden. Wat ook is gebeurd in het verleden, misschien zal deze weg jullie toch nog dichter bij elkaar brengen. De dood voor ogen opent soms leven, leven voor begrip en liefde...
Een warme knuffel,
Lies
JC: bedankt - Peerke
Hoe gruwelijk je schrijven ook is, het is niet de schuld van moedertje natuur.
Dat er tegenwoordig meer en meer kanker voorkomt (die ziekte groeit nog steeds gestaag) komt juist omdat we steeds verder van de natuur af komen te staan. Steeds vaker gebruiken we chemische produkten ipv natuurlijke, met alle gevolgen van dien. Zelfs de bestrijding doen we chemisch... maar of dat zal baten?
Ik wens jou en je moeder veel sterkte in deze moeilijke tijd...
Peerke
JC: ach, na een nachtje slapen is mijn woede al wat getemperd, life's a bitch en daar leg ik me uiteindelijk ook wel bij neer - Lazey
Erg gedurfd, om deze gevoelens hier zo neer te zetten, vind ik persoonlijk, veel sterkte gwenst, voor jou en je moeder...
JC: beter van je af schrijven dan ermee blijven zitten, bedankt voor de fb
|
