Volg ons op facebook
|
< terug
Boekvoorstelling 2/2
De schrijver was er dus. Enkele mensen gunnen zo'n man niet eens de tijd om even op adem te komen. De Polle, niet meer te houden, sloot dan ook maar aan in de kleine rij. Ik volgde in zijn spoor. De Polle heeft mij ooit uitgelegd hoe je volgens de militaire beginselen iemand moet volgen in z'n spoor. Die uitleg kon hier en nu omgezet worden in de praktijk.
De Vlaamse schrijver signeert het boek van een dame voor ons, van een bakvis achter de dame voor ons, dan is het aan de Polle en uiteindelijk rijk ik hem een eerste exemplaar van de nieuwe roman aan. De auteur vraagt wat hij er signeergewijs mag inschrijven. En daar kon ter herkenning zowaar een meer dan vriendelijke driekwart grinniksmile vanaf. Ooit heb ik het wel anders meegemaakt met deze schrijfmens.
Noch hij, noch ik zijn mannen van veel verbaliteiten., dus zei ik: 'Schrijf maar: Voor Georges.' De scribent schreef *Voor Georges*, handtekende en zette er de datum onder. Ik overhandigde hem dat tweede boek. Uiterst minzaam vroeg de pennenridder die steevast aan de pc zit om zijn ding te doen voor wie dit dan zijn mocht. 'Doe deze maar voor Sofie', sprak ik.
De Vlaamse schrijver pende op de binnenflap van zijn nieuwe telg: *Voor Sofie*, handtekende en zette er dezelfde datum onder als dewelke eveneens terug te vinden is in het eerste exemplaar.
Terwijl ik met de linkerhand dat boek aannam, rijkte ik de auteur de rechterhand als blijk van uiterste genoegdoening. Dit gebaar leek hij best aardig te waarderen. Met een grote dosis sérieux zei ik dan ook: 'Dat is iets wat ge altijd onthouden moogt: de aanschaf van zo'n tweede boek is altijd voor dezelfde supervriendin. Misschien mag dat zelfs zwart op wit in een van de volgende romans. Zo'n boek moet toch vol, een omschrijving als *supervriendin* zou daarin niet misstaan. Hoe ge dat qua anekdotiek aan boord legt laat ik helemaal over aan uw eigen goeddunken en aan de inspiratie van het ogenblik. Maar stel: zo'n boek zou dan als titel hebben: *Sporten in zaal Het Tolhuis*, het zou geweldig zijn om daarin op, laten we zeggen pagina 168 te lezen hoe een fan twee exemplaren van een vorige roman aanschafte, het ene liet signeren voor zichzelf en het andere voor een toffe supervriendin, zijnde Sofie.' Kort antwoordde de Vlaamse schrijver: 'Daar wordt over nagedacht.'
Ik keerde weer naar de toog alwaar ik mijn achtergelaten halfvolle pint ter hand nam en het glas ledigde tot op de bodem.
De jonge Vlaamse actrice beklom met sier het kleine podium. Deed een korte microtest, zei dat ze hier niet zou doen wat ze vorige maandag gedaan had in het Sportpaleis, waarop de Polle uitbundig reageerde met: ''t Es niete, ik zal hier ook niet doen wat ik vorige maandagavond gedaan heb.'
De Polle had hiermee gedurende enkele seconden meer aandacht van de inmiddels volgelopen zaal dan de jonge Vlaamse actrice van de Lage Landen bij de Zee. En zo raakten we aan de praat met nog een andere loechte inwoner van de stad van de schrijver die aan zijn schrijfsels meer dan een aardige stuiver weet over te houden.
Iemand van de uitgeverij gaf zijn visie op de nieuwe roman, op de Vlaamse schrijver dezes, op de lieve vrouw van de auteur, op de tantes en de nonkels van de schrijver, op de overburen alsook op de zijdelingse buren van rechts en links van de sribent. Daarnaast liet de Nederlander zich graag nog ontvallen dat de voetbalploeg van deze stad beter spel op de grasmat weet te brengen dan pakweg Ajax Amsterdam of RSC Anderlecht. Olivier Deschacht zag ik zo de grond inkruipen van schaamte.
De Vlaamse schrijver himself kreeg dan het woord. Hij dankte de uitgever, de boekhandel die instond voor de organisatie van de avond, hij dankte zijn tantes, zijn nonkels, zijn nichten en neven, de jonge Vlaamse actrice, de overburen, de buren van zowel links als rechts, de Vlaamse zanger wiens Izegemse dialect beter is dan dat van Miel Cools. Als klap op de vuurpijl dankte de schrijver eveneens zijn lieve vrouw. Vanwege de reuzeportie seks die ze hem geboden had na het beëindigen van de schrijverij aan deze nieuwe bestseller.
De Polle was hoognodig toe aan het roken van een sigaret. Het roken van een sigaret was in de zaal niet toegestaan. Daar had de Vlaamse auteur wel eens even rekening mee mogen houden. Ik bleef onze plaats aan de toog aanhouden. De loechte inwoner van de stad waarin de schrijver eveneens resideert, bood mij nog een glas bier aan, hij rekende echter zonder de waard, welke ik opdroeg mij een Cola puur voor te zetten. Ik nam een slok van dat glas, keek naar links en stond zowaar oog in oog met een vent uit Aalst welke bij het opnemen van z'n telefoon steevast roept: 'Alloooo! ... Alloooooooo!' Bovendien was deze BV uit Aalst vergezeld van zijn vriendin welke eveneens de dochter is van Vlaanderens grootste zanger aller tijden.
We hadden een drietal songs over ons heengekregen van de Vlaamse zanger uit het westen des lands, die zijn optreden begon met de schrijver proficiat te wensen met de uitgave van deze achtenveertigste roman en daaraan de quote nog toevoegde: 'De auteur die een goede vriend is, schrijft zo snel als ik lezen kan.' Dan leverde hij het bewijs dat ie het Izegemse dialect in elk geval beter meester is dan pakweg Stijn Meuris. Na het zingen kroop de gast in de huid van dj. Daar kwam platengedraai bij de vleet van.
Zelf wisselde ik enkele woorden met de dochter van Vlaanderens zanger nummer 1. Het viel mij daarbij op dat ze groter is dan ooit gedacht tijdens haar presentaties van zekere tv-programma's. Wel had ik ooit reeds gemerkt dat ze minstens een centimeter of drie groter was dan de BV uit Aalst die bij het opnemen van z'n telefoon alsmaar 'Allooo! ... ALLOOOOOO!' staat te roepen.
De muziek werd gestaag luider. De aanwezige vrouwen babbelden hoe langer hoe harder. Als de wijn is in de vrouw ... De mannen van hun kant idem. Als de drank is in de man ... De Polle rookte intussen zijn zesde sigaret aan de buitendeur van het gebouw. We spraken af om het pand te verlaten. De Vlaamse schrijver nog lastig vallen was geen optie. Maar achteraan in de zaal merkte ik net bijtijds zijn lieve vrouw nog op. Ik besloot haar dan maar gedag te gaan zeggen. Daarbij werd de afspraak voor een volgende gelegenheid niet uit de weg gegaan.
Rustig keuvelend togen de Polle en ikzelf over de stoepen van de stad van de Vlaamse auteur die alweer driftig verderdoet aan een volgende roman. Een bezoek aan het betere etablissement in de buurt van het station was de drijfveer. Twee horecazaken vielen daarbij met een deftige plons uit de boot. =Rokers niet toegelaten=, ontsierde de beide ingangsdeuren. De keuze viel dan op *De Onmacht van de Koning*. Omdat hier duidelijk wel gerookt mocht worden.
Daar hebben de Polle en ik nog een dik uur meerdere wetenswaardigheden uitgewisseld. Een vriendelijke ober vroeg me dan om een gunst. Een voorziene act was niet komen opdagen voor de karaoke-avond. Dat zal de man nog aardig opbreken, zei de pinguin. Maar of ik dan die plaats misschien innemen kon, was de ultieme vraag. Deze kans kon ik niet laten liggen. De keuze viel op vier titels, te weten: Que sera, sera van Doris Day, I want to break free van Queen, Zie me graag van Clouseau en Ik voel me goed van Johan Verminnen. De Polle beklom tijdens het Queen-nummer eveneens het podium en deed op grootse wijze de solo's op z'n luchtgitaar. Tenslotte had hij het instrument dan ook niet voor niets de hele avond meegesleurd op onze tocht doorheen de stad van de schrijver die sneller schrijft dan Arnon Grunberg.
Mijn vertrekuur kwam eraan. Stevige handdruk ten afscheid. Vederlicht stapte ik richting perron 11. Mij stilzwijgend afvragend wat dat nu worden zal met zo'n volgende roman van de schrijver wiens stad ik dra verlaten zou. Zal hij daarin refereren gaan en de omschrijving *supervriendin* genoeg in de verf zetten? De Vlaamse auteur kan daar maar beter werk van maken.
feedback van andere lezers- dichtduvel
zeer leuk verslag, grtz, polle
ERWEE: merci en groeten terug - SabineLuypaert
een onstuitbare polle die en lesgeeft en de gelegnehied geeft om die spoorzoekers in praktijk om te zetten, en dan een driekwart vriendelijke grinniksmile krijgen op de koop teo (smile) 't klinkt bijkanst te schoon om waar te zijn he LOL. een loechte inwoner:o daar zallek een tekeningske bij nodig hebben denk ik (want 't is winter en in een loecht kleedske zal ze dar niet gestaan hebben he), kerieus of de auteur in kwestie uwe schrijfraad qua suggestie gaat volgen (smile) zou vree tof zijn, ook voor de sOFIE DENK IK DAN. Ook plezante dankrede voor de mevrouw en zo, nu weten we het allemaal he (1/5 grinnik), weeral een vree plezant stukske, (getekend, ne lezer die spijt heeft de polle zennen invalact gemist te hebben op de koop toe) ;)
ERWEE: de polle zijne maat was toch behoorlijk ingenomen met de herkenningsgrinnik zinne
en de polle zelf: zo ister genen tweede
getekend: ne schrijver die spijt heeft dat sofie wegens andere kwestie zelf niet aanwezig kon zijn *ook 1/5de grinnik en wink*
ZEER bedankt lieve lezeres!
|
