|
< terug
de huisbaas
door JC
De huisbaas
--------------
Drugs, ze kunnen een mens diep doen zinken, ook goede mensen wat dat betreft.
Het huis dat mijn ouders nu al twintig jaar huren was eigendom van zo iemand.
Een gouden vent, echt waar, een kerel met zijn hart op de juiste plek, alleen kon hij de verleiding niet weerstaan.
Hij was een kerel die ooit 'alles' gehad heeft, daarmee bedoel ik het stereotiepe beeld van huisje, kruisje, gezinnetje.
In zijn geval was dat vriendinnetje dan nog een begaafd kunstenares en zonder te willen veralgemenen zal dat gegeven ook wel zijn neergang ingezet hebben.
Drugs zijn nu eenmaal gevaarlijke snoepjes, zoals vele dacht ook hij zijn gewoontes onder controle te hebben.
Jaar na jaar zag je hoe een bijzonder verstandig persoon steeds verder weggleed, hoe hij zichzelf steeds dieper in een schuldenberg werkte, hoe hij lichamelijk en geestelijk niet meer dan een schim was van de persoon die hij ooit geweest was.
Ongeveer een jaar geleden zag ik hem voor het laatst, toen hebben we nog eens een goed gesprek gehad, over het leven en zijn beproevingen natuurlijk.
Zijn raad voor mij was om het dag per dag te nemen, kijk waar het hem gebracht heeft.
Hij is vandaag gestorven, een ziel die al langer naar verlossing zocht maar het op de verkeerde plaatsen heeft gevonden.
Mijn vader vertelde me laatst dat de huishuur rechtstreeks aan een deurwaarder moest overgemaakt worden, dat de huisbaas vaak kwam bedelen om een voorschot op de huishuur, de laatste maanden zelfs om eten, want ook dat kon hij niet meer betalen.
Helemaal aan de grond en nog zijn huis niet willen verkopen, liever de bedelstaf dan het huis waar hij ooit gelukkig was van de hand te doen, niet echt je steriotiepe junkie.
Nee, ergens had hij nog zijn waarden, hoe diep hij ook gevallen was toch was er nog dat beetje trots en wat ooit geweest was die hij wilde behouden.
Hij is eenzaam gestorven, de bloedzuigers die hem omringden zullen geen traan laten, ik ook niet.
Want hoe hard het ook is om te zeggen, hij had wel degelijk een keuze, hij kon altijd stoppen, verslaafd zijn is een zwakheid die je moet overwinnen, zoals ik ooit heb gedaan.
Waar ik triest om ben is dat hij een goed hart had, veel beter dan de meeste niet verslaafden zelfs, een eerlijk man is heengegaan en die persoon die hij diep vanbinnen nog altijd was zal gemist worden.
Ga nu maar Patrick, jouw pad was het mijne niet.
Misschien heb je nu eindelijk gevonden waar je zo naar verlangde, misschien heb je nu je rust.
feedback van andere lezers- Mistaker
Er zitten veel fouten in je verhaal (bijv. Het huis DAT mijn ouders...
sterEotiepe...en nog zijn huis niet willen verkopen (andere volgorde)...)
De opmerking over de kunstenares en de neergang zal ik dan maar als ironisch opvatten, anders is het gewoon discriminerend.
Waarom beschrijf je het niet vanuit het perspectief van die junkie? Lijkt me een stuk interessanter. Dit kon me totaal niet boeien helaas.
Groet,
Greta
JC: zo zie ik het, maar toch bedankt voor de fb - Liesje
Ik word heel stil... Ik heb ooit gewerkt met drugsverslaafden en jouw verhaal komt me heel realistisch over... of deze mensen moeten veroordeeld worden? Volgens mij niet. Ze zijn ergens het slachtoffer van hun verslaving en hun gebrek aan kracht. Het is jammer dat een mens met een goed hart op deze manier moet verder reizen naar het onbekende oord.
JC: ja, dat is het, een spijtig verlies
|
