|
< terug
what comes around..
door JC
je oogst wat je zaait en ik ben zo blij dat deze wijsheid ook eens waar is geworden.
Even verduidelijken : anderhalf jaar geleden besloot mijn vrouw om ons zes maand oude huwelijk voor bekeken te houden. Ik werk op baggerschepen in het verre buitenland en moest nog drie weken werken eer ik naar huis kon gaan om de scherven van mijn leven bij elkaar te rapen.
Ja, met een kort é-mailtje werd de klus geklaard: ik heb een nieuwe vriend en wil met hem de rest van mijn leven doorbrengen, sorry.
Aan boord gaat dat soort van nieuwtjes als een lopend vuurtje, gelukkig kon ik op wat begrip van het merendeel van mijn collega's rekenen.
Eentje echter zag zijn kans schoon om me nog eens extra onderuit te schoffelen, mijn rechtstreekse overste dan nog wel. Exact drie dagen na die mail die mijn wereld in elkaar had doen storten vond die kerel de tijd rijp om mij als een kind van vier te gaan behandelen. Wat volgde was een monoloog waarop hij me zei dat hij niet tevreden was met mijn inzet, mijn werk was goed maar ik liep niet gemotiveerd genoeg rond aan boord.
Op dat soort momenten kun je maar op twee manieren reageren, ik koos voor de juiste manier en gaf hem verbaal weerwerk om daarna allerhande klusjes op te knappen die totaal de mijne niet waren enkel en alleen omdat die kerel op die manier mij nog met extra woede en frustratie kon opzadelen.
De logische keuze was om hem gewoon een pak slaag te verkopen waarbij hij zeven maanden niet meer kon plassen zonder dat er bloed bij te pas kwam, hem eens op de oudste manier ter wereld duidelijk maken dat de wet van de sterkste nog steeds een wet is waar rekening moet gehouden worden.
Ik koos voor de andere aanpak, deed wat hij zei en liet me drie weken aan een stuk belachelijk maken en vernederen door de meest ridicule werkjes op te knappen.
Het enige wat ik die kerel gezegd heb is dat ik niets anders hoop dat hij precies hetzelfde zou voorhebben, dat hij eens zou voelen wat ik gevoeld heb.
Anderhalf jaar later is het zover, zijn vrouw heeft hem laten zitten en dan nog met het merendeel van zijn bezittingen.
Noem het laf, noem het kinderachtig, noem het wat je wil maar ik heb echt genoten toen dat nieuws me bereikte.
Hij zal wel eens aan me denken als hij daar nog een tweetal weken zijn hersens loopt te pijnigen over wat er allemaal verkeerd is gegaan.
Ik weet wat er bij die kerel verkeerd is gegaan, zijn vrouw heeft die kant van hem gezien die ik
destijds heb moeten ontdekken.
Hopelijk leert hij nu iets over mensen en ze in hun waardigheid laten, over tact en medeleven.
Al vrees ik van niet, een paard blijft een paard en een ezel..
feedback van andere lezers- hannah
Ja ...leedvermaak is niet mooi he maar sommigen mensen vragen er wel naar.
Hannah
JC: ja, 't is smerig, maar je bent wie je bent niet? - Liesje
een verhaal wat menselijkheid vertaalt...
(gaf heM weerwerk?)
JC: ja, ik moet eens leren mijn stukjes nalezen
|
