|
< terug
Marsmannen en de evenaar
Mijn auto parkeer ik op lange wandelafstand van het kantoor en ik trotseer welgeteld twaalf minuten intense kou. De wind snijdt doorheen de beugels van mijn beha en mijn botten raken stilaan verkleumd. Het druppelt en de temperatuur daalt beneden de minimum schoolleeftijd. De maartse wintertaart neigt ferm naar aprils gegril.
Ik haat het.
Bij het openen van de deur van de landschapsruimte komt de warmte me tegemoet: drie vrouwelijke collega's zitten met een lichtrode blos genietend over een tas koffie gebogen, monkelend dat ze langdurende winters zouden moeten afschaffen. Dat het de schuld is van de weerman, die zweert bij klimatologische variatie. Dat het stilaan terrasjestijd met een frisdrankje wordt, in plaats van boterhammen met gevriesdroogde brokjessoep. Dat ze net ajuinen zijn met al die kledinglagen die dagelijks moeten afgepeld en opgebouwd worden.
De enige man in het kippenhok zucht als hij de arena betreedt. Iets van ecologisch onverantwoord, serreplanten en kouvrouwen.
Ik haal mijn schouders op en slurp van een grote plas hete groene thee.
De vierde collega, die leeftijdsgewijze al een beetje neigt naar de overgang maar in haar strakke jeans menig jong wicht jaloers maakt, zet het raam even later op een kier. Om te verluchten, verklaart ze, en de vrouwen zwijgen wijselijk. Met hormonale turbulenties lacht men niet, het staat ons allemaal te wachten. De Man, groener dan groen, vervalt in geweeklaag. Iets van verspilling en energieverlies en zo.
Ik haal mijn schouders op en trek mijn trui strakker.
Baas komt binnen en zucht met het zicht op zijn werkmansparadijs en doet het venster dicht. De verwarming laat hij ongemoeid en collega één verwijdert de gedrapeerde wintersjaal van haar schouders. Collega twee haalt een tas koffie en collega drie zweet, zoals steeds.
's Avonds lig ik languit in de zetel, als een worstje gewikkeld in een wollig geruit dekentje. Lief komt de leefruimte binnen in een T-shirt, en zet de deur op een kier. Ik trek het pluizige geval iets verder over mijn kin en Lief schudt het hoofd vol onbegrip.
In het boekenrek prijkt een literair exemplaar, over de ene die komt van Mars en de andere van Venus. Het houdt geen steek. Neen, ik ben het zeker: mannen komen van de evenaar en vrouwen van de Noordpool…
(Uit de reeks: Veertig en…)
feedback van andere lezers- Liesje
leuk om lezen...
annvanbyl: Bedankt Liesje - jbrouns
Leest vlot, prima neergezet.
Groetjes
annvanbyl: fijn !!
groetjes
Ann - Peerke
Mooie gelijkenissen en beeldend geschreven. Ook mooi in t.t. je houd me vast. Ga zo door, leest heerlijk!
annvanbyl: Bedankt voor de fijne feedback Peerke !!!
|
