|
< terug
Inbraak #1
Frank, een atletische man van een jaar of vijfentwintig beende met grote passen Cristiano's kamer binnen. Zijn voeten zakten een centimeter of twee weg in het stoffige dikke tapijt die Torres hem beschreven had. Hij was er in geen tijden geweest, het was een grote ruimte met vierkante ramen en twee paar versleten gordijnen, precies te midden van de kamer bovond zich een lange ouden tafel met aan elke kant twee stoelen.
Frank sloot de deur voorzichtig achter zich dicht en liep haastig naar de tafel blij dat zijn voetstappen gedempt werden door de dikke laag stof van het tapijt en keek tegelijkertijd op zijn horloge om te kijken hoeveel tijd hij nog had. Hij snoof de lucht van oude tabak diep in zijn longen en keek ongeduldig om zich heen, "Waar zou Cristiano het verstopt kunnen hebben" Dacht Frank verwoedt. "Had hij de poen wel hier in zijn kamer opgeborgen zoals Torres beweerde? of was die Torres gewoon een van de vele aanhangers van Cristiano en heeft hij mij nu opgelicht zoals hij bij vele anderen had gedaan?" Frank schrok op van zijn mijmeringen door een doffe bonk hoog boven zich, hij verschool zich snel achter een kast en luisterde gespannen naar de geluiden die zich boven afspeelden.
Frank's hart klopte in zijn keel en hij was er van overtuigd dat het minstens van tien meter hoorbaar was. Hij zag de hoge stoelen aan weerzijden van de tafel staan en kreeg een inval, hij sleepte een van de stoelen geluidloos naar de kast en klom via de stoel de kast op, zo kon hij gemakkelijk bij een luikje komen die vermoedelijk naar een zolder lijdde en duwde hij er voorzichtig tegen aan, zoals hij vermoedt had gaf het een beetje mee en kon hij door een spleetje kijken wat zich daar afspeelde.
Hij zag een stel mannen en vrouwen ernstig kijkend om een tafel staan, hij had nooit zo'n tafereel verwacht. "Waarom weet ik hier niks van?" Dacht Frank kwaad.
"Die huichelaar van een Torres had me niks verteld over een heel groep mensen die hier hun moordlustige plannen in een of andere zolder beraamde" Frank hoorde een zware mannenstem zeggen:
"Het kan ook morgenochtend als hij nog bij zijn vrienden zit"
"Nee" antwoordde een man met een merkwaardig schorre stem "Als we morgenochtend pas aan het werk gaan zijn we pas tegen zonsondergang klaar en lopen we trouwens ook nog eens grote risico om gezien te worden. Nee dat doen we niet Barend."
Frank hoorde het geschraap van een zware voorwerp die over de vloer werd gesleept maar kon nog net niet zien wat het was aangezien alle aanwezigen ervoor stonden. Frank klom een stukje verder naar boven om mee te kunnen kijken maar het was vergeefse moeite; het enige wat zichtbaar werd was een oude pantoffel die in de hoek lag.
"Ben je er klaar voor?" Klonk een gedempte vrouwenstem van een vrouw die blijkbaar helemaal achteraan stond.
"Ik tel af." Zei een man die dicht bij Frank stond. 'Drie.., Twee.., Een.. Boren!!
Plotseling hoorde Frank het geluid van een boormachine en besefte hij met een schok dat ze iets aan het opboren waren.
"Weten zij er ook van? zijn ze hiernaartoe gekomen voor dat waar ik zelf op uit ben?"
Frank maakte het zichzelf comfortabel op de kast door zijn mantel als een soort lakentje te gebruiken en keek toe hoe er in de muur geboord werd.
Zo ging het nog een uur door totdat de boormachine rare geluiden begon te maaken en het even onverwachts als het begonnen was stopte.
Een man vloekte luidkeels. "Wat is er aan de hand? er is toch niet iets mis met dat ding hoop ik Barend?" Zei de stem dreigend.
"Ik denk eerder dat het aan de muur ligt heer Bart." Antwoordde Barend nerveus.
"Aan de muur?" Vroeg meneer Bart ongelovig met uitpuilende ogen.
"Op zulke momenten begin ik echt aan jou te twijfelen Barend, je zou toch niet verwachten dat het net nu op dit moment mis zou kunnen gaan?"
Frank zag dat enkele leden van de groep angstig achteruit deinsden.
"Laat mij maar." Zei een gedrongen vrouw die achter Barend had gestaan.
"Wees voorzichtig met die kabels in de muur." Waarschuwde Barend haar.
"Ik weet wat ik doe." Zei ze nijdig terwijl ze druk morrelde aan de boormachine.
"Geef me de schroevendraaier aan." Zei ze.
Barend draaide zich om naar de plek waar Frank zich bevond en bukte zich om een schroevendraaier te pakken.
Op dat moment liet Frank zich net iets te onvoorzichtig zakken en viel hij met een hoop lawaai de kast af.
Frank kreunde en wreef over zijn pijnelijke rug. Hij vermoedde dat hij zijn linker enkel had gekneusd maar hij geloofde niet dat er wat met zijn rug aan de hand was.
Hij maakte zich eerder zorgen om de groep die daarboven stond: hadden ze hem gehoord? Kwamen ze hem hier neerhalen nu hij weerloos op de grond lag?
Hij luisterde enkele minuten ademloos naar de geluiden boven zich en haalde opgelucht en tegelijkertijd stomverbaasd adem; blijkbaar hadden ze niets gehoord, het enige wat hij hoorde was het gedempte geboor van de boormachine die het zo te zien weer deed.
Hij maakte voorzichtig aanstalten om op te staan en tot zijn verbazing ging dat niet al te moeilijk. Hij liep een paar rondjes heen en weer en toen dat ook gladjes verliep liep hij gauw naar de kast vanwaar hij was afgevallen en zette de stoel weer overeind. Hij klom weer op de kast en duwde voorzichtig het luikje een stukje omhoog.
Hij zag dat de groep aandachtig naar de muur staarden waar nu een levensgrote gat zichtbaar was en even later kwam de man eruit die Barend werd genoemd. Er droop een teleurgestelde uitdrukking van zijn gezicht af.
"We zullen dieper moeten." Bracht hij er moeizaam uit. hij leek uitgeput en had donkere wallen onder zijn ogen.
"Dan doen we dat." Zei meneer Bart vastbesloten. "Nu we hier enemaal staan kunnen we niet zomaar stoppen met ons werk, Barend ga jij nu maar op de uitkijk staan en laat David aan de slag gaan."
Barend nam een klein stukje bij Frank vandaan plaats en leek tevreden te zijn.
David wou net zijn voet in de hol die ze hadden geboord plaatsen toen ze in de verte een sirene hoorden.
Frank dacht er geen seconde bij na en sprong van de kast, boven zich hoorde hij de mensen in paniek schreeuwen en tegen de tijd dat hij bij de deur was aangekomen klommen enkele personages de kast af.
Frank ging op top snelheid Cristiano's kamer uit en deed de deur achter zich op slot.
Hij rende blindelings de trappen af en kwam uit op een grote verlichtte hal, die bood hem twee mogelijkheden: nog een trap af, of een smalle donkere zijgang.
Frank koos voor de laatste en stormde er doorheen. Na zo'n vijf minuten te hebben gerend kwam hij uit op een schemerig verlichtte garage, hij zag een fiets in de hoek staan een greep die met bijde handen vast en koos zo snel mogelijk het hazenpad.
feedback van andere lezers- lin
Leuk begin. Het is een onderhoudend verhaal, waar je vaak iets te beschrijvend in bezeg bent. Bijvoorbeeld:
"Frank's hart klopte in zijn keel en hij was er van overtuigd dat het minstens van tien meter hoorbaar was"
Liever:
"Frank was er van overtuigd dat zijn hart van tien meter afstand hoorbaar moest zijn"
Of het volgende:
"Frank schrok op van zijn mijmeringen door een doffe bonk hoog boven zich, hij verschool zich snel achter een kast en luisterde gespannen naar de geluiden die zich boven afspeelden"
Liever:
Een doffe bonk hoog boven hem deed Frank zich snel achter een kast verschuilen en....
Blijf schrijven! Maar ook vooral veel lezen. Daar leer je ontzettend veel van. Groetjes, lin - Ghislaine
Goede binnenkomer in een toffe stijl. Enkele tipjes waar je mee doet wat je wenst:
Na de tekst binnen de aanhalingstekens een komma plaatsen, zo voorkom je dat Word een hoofdletter plaatst.
Hier een daar staan typfoutjes, gooi het zetduiveltje uit je tekst.
Criminelenbrein: thnx :) , ik zal er vootaan op letten :) - SabineLuypaert
mooie binnenkomer en een leuke onderhoudende schrijfstijl
|
