|
< terug
mijn ingebeeld vriendje Zossi
Graag wil ik vertellen over Zossi, mijn ingebeelde dwerg, die ik mij voorstelde als een klein groen mannetje in een poncho die altijd op mijn linkerschouder zat. Ik heb jarenlang rondgelopen met Zossi bij me. Hij was een betweter die om de haverklap moest kunnen zeggen dat ik fout bezig was of op het punt stond de grootste stommiteit van mijn leven te maken.
Aanvankelijk deerde mij dat niet, maar na een dikke drie maand werd ik hoorndol van dat kereltje. Zodoende maakten we continu ruzie. Elke discussie besloot hij door mij zijn ontblote derrière te tonen: een groene uitstulping met plukjes ros haar. Zossi was een roste. Een kluif van een zwak punt. Als ik hem daarover aansprak beet hij in mijn oorlel met zijn kleine, maar gemene tandjes. In elk geval was ik zijn gemekker en ongebreideld geëmmer over mijn debiele gedrag zo beu, dat ik hem in de kolenkachel liet vallen. Voor de vlammen hem en zijn wortelkleurige kapsel voorgoed verteerden, bediende hij zich een laatste keer van zijn schelle stemmetje om mij voor hoerenjong uit te maken.
Op sombere winteravonden mis ik hem soms, omdat hij wel eens verhaaltjes wilde vertellen over zijn dorpje bij de zee, waar zijn lieve vrouw samen met zijn negen dochters geduldig op hem wachtten. Zijn beschrijvingen van het dagelijks leven daar konden mij echt ontroeren, maar zelfs die knusse momenten draaiden op ruzie uit. Dan trok hij aan mijn haren en rochelde in mijn hals, zodat ik hem prikte met een tandenstoker. Dan hield hij zich koest. Sorry, Zossi, we hadden onze geschillen moeten uitpraten.Helaas kreeg ik van jou het heen en weer en droomde ik luidop over hoe ik je wilde pletten tussen de vergeelde pagina's van een oud telefoonboek of doorspoelen in het WC, nadat ik eerst een inktbuisje had geledigd in je stinkende tatermuil.
feedback van andere lezers- Mistaker
Leuk verhaal, origineel.
Groet,
Greta
pisatelj: dank u wel - Liesje
graag gelezen
pisatelj: merci
|
