|
< terug
De Johannesbroodboom en de Judaspenning (Slot)
Zo voltrok zich langzaam de zomer waarin de bladeren in de kracht van hun leven het zonlicht opnamen en levensstoffen teruggaven aan de natuur om zich heen.
Het hartenblad, zoals de omgeving haar was gaan noemen, bleef erg op zichzelf maar ze had besloten vriendelijk te zijn naar de anderen. Dat de andere bladeren dat niet naar haar toe waren was niet haar verantwoordelijkheid. Ze had besloten haar eigen plan te trekken en werd hoe langer hoe aardiger voor ze.
Elke dag vroeg ze of ze niet teveel in de weg hing en gunde ze elk blaadje het zonlicht dat het hartenblad eigenlijk toe kwam. De meeste bladeren waren de plagerijen inmiddels zelf ook zat en negeerden haar verder of gin gen zelfs vriendelijk terugdoen. Soms kwam de eerste vraag terug die ooit aan haar gesteld was: 'Waar kom je vandaan?'
Dan zei het hartenblad dat ze aan de boom hing en zich er thuis voelde, hoewel ze begreep dat de andere bladeren allemaal anders waren.
Na de zomer werden de bladeren moe en kroop het leven langzaam uit hen weg.
Sommigen begonnen te vallen en waaiden na het loslaten tegen de schutting aan. Dagen vervlogen en meer en meer bladeren lieten los. Allemaal vlogen ze tegen de schutting en bleven daar liggen.
'Wat typisch dat ze daar allemaal terecht komen,' dacht hartenblaadje. Op een gegeven moment was ze nieuwsgieriger naar de benedenwereld dan dat ze zich nog langer vast wilde houden aan de boom. Op een mooie herfstdag liet ze los, samen met nog vele zusjes en broertjes… of eigenlijk samen met de andere bladeren want ze leek zo weinig op al die anderen dat er nooit een zusje of broertje van haar had tussen kunnen zitten.
Alle bladeren die los hadden gelaten vlogen tegen de schutting aan met de reclameposters voor het vakantiepark. Alleen het hartenblaadje dwarrelde zacht naar beneden tot aan de stam van de boom.
Het voelde heel vertrouwd daar beneden tegen die stam aan maar ze begreep niet waarom zij daar als enige lag terwijl de rest tegen de schutting aangevlogen was.
'Daar ben je dan lieve eigenwijze dochter', hoorde ze een zware stem fluisteren.
'Allemaal hebben ze zich laten beetnemen, maar jij bent je natuur trouw gebleven en je bent uitgegroeid tot in je oorsprong.
'Vader', zei het hartenblaadje voor ze er erg in had. Ze wachtte even omdat ze zelf schrok van het woord 'vader', maar het voelde goed en vertrouwd dus zei ze nogmaals: 'Vader, als ik als enige hier aan uw voeten lig, waarom liggen die anderen dan tegen de schutting en wie zijn zij dan?'
De boom zweeg heel even en zei toen: 'Je hebt altijd uitzicht gehad op de schutting, daarop staan reclameborden voor een vakantiepark en op die poster staan Johannesbroodbomen afgebeeld. Alle bladeren hebben zich laten wijsmaken dat ze van die Johannesbroodboom afkomstig zijn en daarom vliegen ze tegen een muur van bedrog aan. Alleen jij bent trouw gebleven aan wat je van binnen voelde en daarom lig jij nu hier aan je eigen wortels, die van de Judaspenning.
De wind stak op en hevig maar doelloos vlogen de bladeren tegen de schutting op en neer, maar het hartenblaadje gaf zich niet gewonnen en bleef vast zitten aan de wortels vaan haar vader.
feedback van andere lezers- Mistaker
Graag gelezen, wat vonden ze ervan op de schrijfles?
G
Peerke: Ik hoor het woensdag pas... Dank! - Liesje
Een heel mooi verhaal Peerke... Ik kom het zeker nogmaals lezen! Het blijft hangen in elk geval...
Peerke: Ha Liesje! Tja, was de opdracht voor de schrijfles, een verhaal over een blad... Dacht laat ik die maar eens plaatsen. Dank voor je lezen en je lovende feedback! - bielieke
In de kracht van hun amen leven (dat moet je me even uitleggen - ben nogal traag van begrip)
Het hartenblad, zoals de omgeving haar was gaan noemen (komma)
Dat de andere bladeren dat niet naar haar toe waren(komma)
De meeste bladeren waren de plagerijen....... gin gen (aan elkaar)
Soms kwam de eerste zin.... (deze zin zou ik wat aanpassen, mijn insziens leest hij wat ongemakkelijk)
Sommigen begonnen te vallen en waaiden direct nat het loslaten (komma) (direct lijkt mij ook overbodig)
'Wat typisch dat ze daar allemaal terechtkomen', (komma binnen het aanhalingsteken)dacht hartenblaadje (daar zou ik een punt plaatsen)
Op een mooie herfstdag.... (die lange zin nog wat verfijnen)
Alle bladeren die hadden losgelaten..... (ook deze zin leest nog wat ongemakkelijk)
Het voelde heel vertrouwd.....(na aan zou ik een komma plaatsen)
De laatste zin... na neer zou ik weer een komma plaatsen.
Ik heb genoten van je verhaal. Lili
Peerke: HEEL hartelijk dank Lili, ik heb het meeste al aangepast en zal meer aanpassingen maken. Verhaaltjes is in een zucht geschreven en meteen geplaatst. Zodoende heb ik je aan het werk gezet. Ik ben je erg erkentelijk voor de tijd die je erin wilde steken. Heel bruikbare feedback na mijn slordigheid... Dank!
|
