Passie voor schrijven
|
||
home wat is writehi(s)story? bladeren uitgeven gezamenlijke publicaties boekenwinkel manuscriptanalyse inschrijven contact | ||
top 10 wedstrijden forum hulp |
Volg ons op facebookGa naar chat |
Aan de waterkantdoor Hoeselaar
Bijten ze vraag ik de half verkleumde man die dik gekleed met half vinger handschoenen aan een sigaret probeert te draaien. Hij draait zich niet om maar zit gewoon voor zich uit te staren en gaat verder met de fabricage van zijn long vervuiler. Een diep gegrom moest dan wel zijn antwoord zijn. Of dat nu ja of nee moest worden weet ik natuurlijk niet, kan ook geen leefnet bespeuren anders was mij vraag al van te voren overbodig geweest. Nu eerst komt er een lichte beweging in de kleding bundel die zich als visser poseert. Hij verschuift van bil om met zijn rechterhand in een diep gelegen broekzak een plastieken aansteker naar boven halen. Nog steeds zijn rechterhand gebruikend jongleert hij dit instrument tot dat het drukklepje in beweging wordt gebracht en er een vlam te voorschijn komt. Een dikke rookpluim verlaat zijn lippen en een licht gegrom van voldaanheid ontvlied zijn mond. Nu eerst draait zich de visser naar me om. Zijn ogen monsteren de ondeskundige de leek, en tussen rook en taal ontstaat er een symbiose die zich uit in een rochelende lach. Het fietsenrek dat zijn mond ontsiert ziet tabak bruin en bederft het beeld dat ik zoeven nog van deze stoere visser had. Ik draai me om en loop verder in de verte hoor ik nog hoe hij hoestend zijn longen vult. Het enige wat me daarbij invalt is" arme vis"
feedback van andere lezers
|