|
< terug
Het bloedbroederschap Jeugdroman
Het bloedbroederschap
"Maar mama, waarom moet ik dit jaar naar tante Sophie, ik had me zo verheugd om met de klasgenootjes te gaan zwemmen en te vissen".Het gaat dit jaar niet anders had moeder gezegd, ze moest nog veel werk verzetten en tevens bij oma ook nog een tandje bijsteken. Och, je zult wel zien als je eenmaal bij tante Sophie bent wil je nog niet meer terug, dat weet ik zeker, meende moeder. "Maar ik ken daar niemand, en tante Sophie die kijkt altijd zo hard, nee ik voel me daar niet op m'n gemak en vriendjes zijn daar ook al geen". Ga toch maar slapen meende Arno's mama, en droom maar fijn want morgen ga jij lekker op vakantie helemaal naar het zuiden. Veel van jouw vriendjes hier moeten gewoon thuis blijven en jij hebt het geluk om ver weg te kunnen gaan. Monique was toch maar even op het bed blijven zitten om deze kleine rakker gerust te stellen, ze vertelde nog een anekdote van toen zij zo jong was en de eerste reis mocht ondernemen. In deze nacht maakte Arno wonderbaarlijke reizen doorheen de lucht, hij vloog over daken spitse torens en heel hoge bergen. Hij zag allerlei zeldzame dieren die in wonderbaarlijke bomen zaten en zich verstopten achter grote spinnenwebben. Hij wilde een van deze dieren aaien maar verloor het evenwicht en hij viel en viel en viel zonder einde tot op een gegeven moment er een bel rinkelde die hem uit deze bizarre droom haalde. Kom manneke het is tijd opa wacht al buiten hij is aan het ijsberen, riep mama, kom ventje.
De rit naar het zuiden bleek veel langer te duren dan als mama dat gezegd had, zie je wel, ze willen me allemaal kwijt zijn, er is niemand die van me houd zelfs opa niet want die zegt maar weinig en zit maar op die tom-tom te kijken en af en toe iets zeggen wat ik niet begrijp.
Het was een kronkelige weg die zich naar beneden slingerde met aan de rechterhand hoge bergen en links een afgrond met heel diep onder een riviertje. Ja, tante Sophie woonde in de bergen, hij was er al eens geweest samen met mama en papa die toen nog leefde. Hij was daar met papa gaan vissen en hij mocht met een net de visjes er zo uit halen. Hij vond wel dat die regenwormen glibberig en moeilijk aan die angel te hechten waren. Ja, nu wist hij het weer, er was toen ook een meisje dat Clara heette en die zo van dat lange blonde haar droeg. Hij was kwaad op papa geweest omdat hij meer aandacht aan Clara schonk toe die gevallen was. Zij kreeg toen kusjes op de knie en hij niet.
Ze reden het dorp binnen en opa moest even de weg vragen want hij was hier nog nooit geweest, daarom hield hij even halt bij een tankstation en kwam met colablikjes en een papiertje naar buiten. Opa lachte, "we zijn er zo Arno, het is hier maar enkele honderd meters vandaan, en aan de linkerkant moet het dan zijn" en stapte in en vertrok. Na vijf minuten reden ze een zandweg op die langs beide kanten met struiken omzoomd was en hielde voor een groot houten huis halt. Van op het balkon stond een vrouw met licht grijzend haar naar hen te zwaaien en liep zo hard ze kon naar beneden. Ze opende de voordeur en riep "daar is mijn grote charmeur, mijn held en toeverlaat. Ze liep op hen af en greep de kleine grote man bij zijn middel en stak hem boven zich uit. Wat ben ik blij met jouw bezoek en veegde met haar schort enkele traantjes uit haar ogen. Ook opa kreeg die aandacht die hij verdiende en samen trokken ze naar binnen toe waar warme chocolademelk op hen wachtte.
Vervolg komt
feedback van andere lezers- miepe
niemand die van me houdt
mooi beschreven, Hoeselaar!
af en toe een tikfout of een vreemde zinskronkel, maar dat is zo bij jou)
Hoeselaar: Het vogeltje zingt zoals het gebekt is, en dat bewijst dat ik een vreemde vogel ben, ha ha ha
Willy - minimal
Heel mooi de eenzaamheid en het verdriet van een kind in kaart gebracht en het komt precies toch goed..
Ik lees mee en wacht ongeduldig op vervolg
xxx
Mini
Hoeselaar: Dat mag je zeker doen want ik blijf natuurlijk schrijven
Willy - Ghislaine
Prima. Een tipje waar je mee doet wat je wenst:
Zet de dialoog op een aparte regel om de leesbaarheid beter te maken. Dat is een stukje vrije regelval.
Hoeselaar: Bedankt voor de tip, dank je wel dat jij je de moeite getroostte om dit te lezen.
Willy - yrsa
Mijn echte passie ligt bij de jeugdromans en hoewel ik vaak de tijd niet heb om op WH vervolgverhalen te lezen, viel vandaag mijn oog op je vierde deeltje, maar omdat ik het eerste deel nog niet gelezen had, ben ik dus eerst maar hierheen gegaan...
Ghislaine gaf het al aan en ik volg... het gebruik van alinea's maakt het geheel overzichtelijker en uitnodigender om te lezen.
Ik ga snel naar deeltje twee (dat is dan weer een voordeel als je later inzoemt :) )
Hoeselaar: Dit is het allereerste probeersel van een jeugdroman. Je moet weten dat ik tot m'n zes en zestigste nooit in aanraking kwam met literatuur nog maar te zwijgen over het schrijven zelf.
Mag ik je danken voor de aandacht die je me gunt?
Willy - henny
Een veelbelovend begin. Ik ga verder lezen.
Hoeselaar: Bedankt voor het bezoekje
Willy
|
