|
< terug
Het bloedbroederschap XI
Ja, het was Dieter want je kon het aan zijn korte gedrongen gestalte zien die daar aangewaggeld kwam. Hij had zo van dat donker bruin stug haar dat nooit in de vorm bleef. Als zoon van de decaan was hij het verlengstuk tussen kerk en de jeugd. Zijn voorliefde voor rood had hem dan ook bij zijn leeftijdgenootjes de rooie opgeleverd. Rooie was naar tante Sophie gekomen om samen met Arno een bijzonder hachelijk avontuur aan te vangen. Dieter had wel vertrouwen in die Vlaming, hij vond hem snugger en bijdehand, enh, hij sprak meerdere talen, dat imponeerde hem. Dieter had een tijdje geleden een oude gang ontdekt, die op ongeveer een halve kilometer van hier toegang verschafte tot een oude en verlaten zoutmijn. Hij had zijn geheim al die tijd kunnen bewaren, maar nu er een nieuw lid in de groep was gekomen die daar en boven hem altijd bijstond kon het dit geheim niet langer voor zich houden. Hij zou eerst met Arno alleen de berg in trekken, en later als hij wist dat zijn nieuwe vriend het nodig vond, de anderen ervan op de hoogte te brengen. Dieter vertelde zijn plannen aan Arno en vroeg hoe hij er over dacht, en hoe dat ze ongezien aan de aandacht van tante Sophie konden omzeilen.
"Ja, vandaag kan het niet, opa komt vanuit België naar ons toe, misschien brengt hij mama wel mee." dat wilde hij natuurlijk niet ontlopen. Al hoe wel Arno met een bijna stellige zekerheid wist dat dit niet kon, want mama had een verantwoordelijke job te vervullen die geen uitstel duldde.
Arno had wel aan Dieter gevraagd of hij een kaart kon tekenen van de plaats waar zich deze ingang bevond. Hij wilde ook weten of Dieter er al eens binnenin was geweest en hoe het daar uitzag. In Arno's fantasie ontvouwde zich een film waarin hij natuurlijk de hoofdrol speelde.
Hij zag zich al als ontdekker van een goudmijn of misschien wel van een grote schat die rovers vroeger daar achter moesten laten. Wat zou hij nodig hebben om zo een grot te betreden? Touwen zouden zeker van pas komen, een zaklantaarn, misschien wel twee voor het geval er eentje uitviel. Zakken of een ransel om het gedolven mee naar buiten te brengen.
Arno' ogen straalden bij deze gedachten zozeer dat hij niet bemerkte dat er een auto voor het huis stopte en twee mensen de wagen verlieten.
Eerst aan de stemmen herkende hij mama, hij liep zo hard hij maar kon naar de gang om in een enkele handeling mama te omhelzen en te kussen.
Dit was nu eens een echte verrassing, opa kreeg ook de nodige knuffels maar eerst nadat hij vertelde wat hem gisteren overkomen was.
Mama luisterde vol overgave naar de belevenissen van haar zoon, zij die zich zorgen had gemaakt werd overladen met verhalen van de in tussentijds opgebouwde vriendenkring.
Ook de diefstal kwam ter spraken en het vinden van het geld. Arno vertelde honderd uit over de zagerij, het lawaai dat daar werd gemaakt, over de rails en de lorries waar men planken mee vervoerde. Ook mevrouw Müller kwam aan bod ook al was dit eerder in de negatieve zin, kortom; hier werd geschiedenis geschreven en in een notendop verhaald.
feedback van andere lezers- Ghislaine
Meesterlijk neergezet. Hier en daar zijn er woorden die aan elkaar geplakt mogen worden. Zoals: alhoewel.
Hoeselaar: Dank je wel voor jou bezoek, ik leer nog steeds bij
Willy - miepe
ik had hier en daar wat ademruimte ingebouwd.
en wat fouten vermeden
ggg!
nu ja
doorgaan!
Hoeselaar: Leuk dat je dit ook gelezen hebt
Willy - henny
Ik lees je nog steeds hoor. Heel goed deel, zeker de fantasie van het kind
Hoeselaar: Op die leeftijd moet de fantasie in lijn gebracht worden zodat ze later geen spookverhalen zien
Willy
|
